Servet-iFünun

Tanzimat edebiyatında ikinci döneme Servet-i Fünun denmesinin sebebi, bu dönemin Servet-i Fünun dergisi etrafında toplanmış sanatçılar tarafından oluşturulmuş olmasıdır. Servet-i Fünun, "fenlerin zenginliği" anlamına gelir. Bu edebiyat topluluğu, Recaizade Mahmut Ekrem'in çevresinde toplanmış ve Batı etkisi altında bir edebiyat anlayışı geliştirmiştir.

Cenap Şahabettin, Servet-i Fünun (Edebiyat-ı Cedide) dönemi sanatçısıdır.

Ahmet Şuayb, pozitivist bir düşünce yapısına sahiptir. Ayrıca, Osmanlıcılık akımını benimsediği ve batıya yöneliminden ötürü Liberalist anlayışı desteklediği de belirtilmektedir.

Servet-i Fünun Dönemi'nde daha ağır bir Türkçe kullanılmıştır.

Süleyman Nazif'in edebi kişiliği şu şekilde özetlenebilir: Güçlü üslup: Eserlerinde güçlü bir dil ve etkileyici bir üslup kullanmıştır. Çeşitli temalar: Eserlerinde vatan sevgisi, milli duygular, toplumsal eleştiriler, adalet, hürriyet, bireysel duygular ve melankoli gibi temaları işlemiştir. Edebî dönemler: Servet-i Fünûn ve Fecr-i Âti dönemlerinde etkili olmuştur. Cesur ifadeler: Eserlerinde cesur ifadeler kullanmıştır. Retorik ve hitabet: Eserlerinde retorik ve hitabet gücü yüksektir. Nida sanatı: Şiirde nida sanatını sıkça kullanmıştır. Süleyman Nazif, Türk edebiyatının önemli şair ve yazarlarından biri olarak kabul edilir.

Servet-i Fünun edebiyatının en önemli şairi Tevfik Fikret'tir. Tevfik Fikret'in yanı sıra dönemin öne çıkan şairleri arasında Cenap Şahabettin ve Hüseyin Siret Özsever de bulunmaktadır.

Cenap Şahabettin'in "Kar" şiiri, sanatçının Fransa'da bulunduğu döneme aittir. Şairin sanat hayatındaki üçüncü evre, Fransa'da geçirdiği yıllarda Fransız şiirini yakından tanıma ve sembolizmi daha derinlemesine inceleme dönemidir.

"Edebiyat-ı Cedide" ifadesi, Batı edebiyatı etkisinde gelişen ve yenilikçi bir edebiyat dönemini ifade eder. Bu terim, özellikle Tanzimat Dönemi edebiyatı için kullanılmıştır ve bu dönemdeki sanatçılara "Üdebâ-yı Cedîde" (yeni edebiyatçılar) denilmiştir.

Ahmet Hikmet Müftüoğlu'nun "Hâristan ve Gülistan" adlı eseri, Servet-i Fünun edebiyat akımına aittir. Yazar, başlangıçta bu akım içinde yer almış, ancak daha sonra Türkçülük akımını benimsemiştir.

Servet-i Fünun dönemi yazarı ve yayımcısı Ahmed İhsan Tokgöz'dür.

Millet Şarkısı, Tevfik Fikret tarafından yazıldığı için Servet-i Fünun edebiyatı akımına aittir.

Serveti-i Fünun döneminde boşluk doldurma soruları şunlardır: 1. Servet-i Fünuncular aruz ölçüsünü kullanmaya devam etmişlerdir. 2. Cenap Şehabettin'in "Körebe" ve "Yalan" olmak üzere iki tiyatro eseri vardır. 3. Servet-i Fünuncular, dönemin siyasi koşullarından dolayı eserlerinde daha çok bireysel konular üzerinde durmuşlardır. 4. Serveti-i Fünun döneminde "kulak için uyak" anlayışı benimsenmiştir. 5. Servet-i Fünun şairleri, "şiirde gerçekçilik" denen Parnasizm akımından etkilenmişlerdir. 6. Servet-i Fünun döneminde "mensur şiir" türünün ilk örnekleri verilmiştir. 7. Halit Ziya, modern Türk romanının temellerini atmış, edebiyatımızda realizmin öncüsü olmuştur. 8. Tevfik Fikret, çocuklar için yazdığı "Şermin" adlı eserinde hece ölçüsünü kullanmıştır. 9. Mehmet Rauf, "Siyah İnciler, Genç Kız Kalbi, Pençe" adlı eserleri kaleme almıştır. 10. Hüseyin Cahit, Servet-i Fünun dergisinin kapanmasına sebep olan "Edebiyat ve Hukuk" adlı makalesiyle tanınır.

Servet-i Fünun döneminde en çok kullanılan şiir türü, sonnet, terza-rima, triyole gibi Batı edebiyatından alınan nazım şekilleridir.

Tevfik Fikret'in "Sis" şiiri tahlili şu şekilde özetlenebilir: 1. Ruh Hali ve Temalar: Fikret, derin bir ümitsizlik ve yalnızlık içinde, İstanbul'un maddi ve manevi varlığına karşı kuvvetli bir nefretle şiiri kaleme almıştır. 2. Şiirin Yapısı: Şiir, dış dünya ile ruh hallerini birleştirme esasına dayanır; yani maddiyi manevi, maneviyi maddi kılar. 3. Ana Tasvirler: Şiirde önce sis ve hayal meyal seçilen şehir tasvir edilir, ardından şehrin şairde bıraktığı genel intiba, "güzel fahişe" imajıyla anlatılır. 4. Duygusal Unsurlar: Şiirde nefret, lanet, korku ve merhamet gibi yoğun duygular işlenir; bu duygular "ey" nidalarıyla dile getirilir. 5. Siyasi ve Sosyal Eleştiri: Fikret, şiirde dönemin siyasi atmosferine duyduğu öfkeyi ve nefreti de yansıtır; Abdülhamit'i milleti sindirmekle, anayasayı kaldırmakla ve ordu ile memur sınıfını siyasi mahkum derecesine düşürmekle suçlar. 6. Üslup: Şiir, Servet-i Fünun edebiyatının "pitoresk ve müzikal üslup" özelliklerine uygundur; yabancı kelime ve terkiplerin kullanımı bu üslubun bir yansımasıdır.

Servet-i Fünun dönemi Türk edebiyatının konusu, gerçekçilik akımının etkisi altında yazılan romanlar, öyküler ve şiirlerle şekillenmiştir. Bu dönemde işlenen başlıca konular şunlardır: - Sosyal yaşam: İstanbul'daki sosyete tabakası ve toplumsal hayatın çeşitli yönleri. - Psikolojik durumlar: İnsanların ruhsal halleri ve ruh analizleri. - Gerçek hayattan esinlenen olaylar: Gerçek hayatta yaşanmış olaylara yer verilmesi. - Aşk ve ilişkiler: Düş kırıklığı, acı, üzüntü ve karşılıksız aşklar. - Batılılaşma çabaları: Batılılaşma süreci ve edebiyatçıların Batılı örnekleri takip etme çabaları. - İç çatışmalar: Karakterlerin psikolojik açıdan ele alınan iç çatışmaları. - Toplumsal meseleler: Dönemin toplumsal sorunlarına değinilmesi, ancak bu konunun diğer konular kadar sık işlenmemesi. - Dinî konular: Zaman zaman dinî konuların da ele alınması. - Hayatın anlamı: Hayatın anlamı ve insanın varoluşu gibi konular.