Servet-iFünun

Tanzimat edebiyatının iki dönemine "Servet-i Fünun" denmesinin nedeni, bu dönemin sanatçılarının eserlerini "Servet-i Fünun" dergisi etrafında toplamış olmalarıdır.

Cenap Şahabettin, Servet-i Fünun dönemi sanatçısıdır.

Ahmet Şuayb, pozitivist bir düşünce yapısına sahiptir. Ayrıca, Osmanlıcılık akımını benimsediği ve batıya yöneliminden ötürü Liberalist anlayışı desteklediği de belirtilmektedir.

Servet-i Fünun Döneminde daha ağır bir Türkçe kullanılmıştır.

Süleyman Nazif'in edebi kişiliği şu şekilde özetlenebilir: Servet-i Fünun Dönemi Şairi: Süleyman Nazif, Servet-i Fünun edebiyatının önemli şairleri arasında yer alır. Nesir Ustası: Asıl tanınmasını, II. Meşrutiyet sonrası yazdığı tarih, eleştiri, mektup ve anı türündeki eserlerle sağlamıştır. Sanat Anlayışı: İlk dönem şiirlerinde "sanat için sanat" anlayışını benimsemiş, daha sonra 1908'den sonra yazdığı eserlerde milli ve vatani konulara geniş biçimde yer vererek "toplum için sanat" anlayışını benimsemiştir. Etkilendiği Yazarlar: Karakter bakımından benzerlikler taşıdığı Namık Kemal'in edebiyatta bir takipçisi gibidir. Dil ve Üslup: Yüksek bir heyecan ve hitabet özelliği taşıyan nesirleri ve Osmanlı Türkçesini sağlam ve sanatlı bir biçimde kullanmasıyla dikkat çeker.

Servet-i Fünun döneminde en önemli şair olarak Tevfik Fikret kabul edilmektedir.

Kar şiiri “Elhan-ı Şita”, Cenap Şahabettin’in Servetifünun dönemine aittir.

"Edebiyat-ı Cedide" ifadesi, Batı edebiyatı etkisinde gelişen ve yenilikçi bir edebiyat dönemini ifade eder. Bu terim, özellikle Tanzimat Dönemi edebiyatı için kullanılmıştır ve bu dönemdeki sanatçılara "Üdebâ-yı Cedîde" (yeni edebiyatçılar) denilmiştir.

Servet-i Fünun dönemi yazarı ve yayımcısı Ahmed İhsan Tokgöz'dür.

Ahmet Hikmet Müftüoğlu'nun "Hâristan ve Gülistan" adlı eseri, Servet-i Fünun edebiyat akımına aittir. Yazar, başlangıçta bu akım içinde yer almış, ancak daha sonra Türkçülük akımını benimsemiştir.

Millet Şarkısı, Tevfik Fikret tarafından yazıldığı için Servet-i Fünun edebiyatı akımına aittir.

Serveti-i Fünun döneminde boşluk doldurma soruları şunlardır: 1. Servet-i Fünuncular aruz ölçüsünü kullanmaya devam etmişlerdir. 2. Cenap Şehabettin'in "Körebe" ve "Yalan" olmak üzere iki tiyatro eseri vardır. 3. Servet-i Fünuncular, dönemin siyasi koşullarından dolayı eserlerinde daha çok bireysel konular üzerinde durmuşlardır. 4. Serveti-i Fünun döneminde "kulak için uyak" anlayışı benimsenmiştir. 5. Servet-i Fünun şairleri, "şiirde gerçekçilik" denen Parnasizm akımından etkilenmişlerdir. 6. Servet-i Fünun döneminde "mensur şiir" türünün ilk örnekleri verilmiştir. 7. Halit Ziya, modern Türk romanının temellerini atmış, edebiyatımızda realizmin öncüsü olmuştur. 8. Tevfik Fikret, çocuklar için yazdığı "Şermin" adlı eserinde hece ölçüsünü kullanmıştır. 9. Mehmet Rauf, "Siyah İnciler, Genç Kız Kalbi, Pençe" adlı eserleri kaleme almıştır. 10. Hüseyin Cahit, Servet-i Fünun dergisinin kapanmasına sebep olan "Edebiyat ve Hukuk" adlı makalesiyle tanınır.

Servet-i Fünun döneminde en çok kullanılan şiir türü, sonnet, terza-rima, triyole gibi Batı edebiyatından alınan nazım şekilleridir.

Tevfik Fikret'in "Sis" şiiri tahlili şu şekilde özetlenebilir: 1. Ruh Hali ve Temalar: Fikret, derin bir ümitsizlik ve yalnızlık içinde, İstanbul'un maddi ve manevi varlığına karşı kuvvetli bir nefretle şiiri kaleme almıştır. 2. Şiirin Yapısı: Şiir, dış dünya ile ruh hallerini birleştirme esasına dayanır; yani maddiyi manevi, maneviyi maddi kılar. 3. Ana Tasvirler: Şiirde önce sis ve hayal meyal seçilen şehir tasvir edilir, ardından şehrin şairde bıraktığı genel intiba, "güzel fahişe" imajıyla anlatılır. 4. Duygusal Unsurlar: Şiirde nefret, lanet, korku ve merhamet gibi yoğun duygular işlenir; bu duygular "ey" nidalarıyla dile getirilir. 5. Siyasi ve Sosyal Eleştiri: Fikret, şiirde dönemin siyasi atmosferine duyduğu öfkeyi ve nefreti de yansıtır; Abdülhamit'i milleti sindirmekle, anayasayı kaldırmakla ve ordu ile memur sınıfını siyasi mahkum derecesine düşürmekle suçlar. 6. Üslup: Şiir, Servet-i Fünun edebiyatının "pitoresk ve müzikal üslup" özelliklerine uygundur; yabancı kelime ve terkiplerin kullanımı bu üslubun bir yansımasıdır.

Servet-i Fünun dönemi Türk edebiyatının konusu, gerçekçilik akımının etkisi altında yazılan romanlar, öyküler ve şiirlerle şekillenmiştir. Bu dönemde işlenen başlıca konular şunlardır: - Sosyal yaşam: İstanbul'daki sosyete tabakası ve toplumsal hayatın çeşitli yönleri. - Psikolojik durumlar: İnsanların ruhsal halleri ve ruh analizleri. - Gerçek hayattan esinlenen olaylar: Gerçek hayatta yaşanmış olaylara yer verilmesi. - Aşk ve ilişkiler: Düş kırıklığı, acı, üzüntü ve karşılıksız aşklar. - Batılılaşma çabaları: Batılılaşma süreci ve edebiyatçıların Batılı örnekleri takip etme çabaları. - İç çatışmalar: Karakterlerin psikolojik açıdan ele alınan iç çatışmaları. - Toplumsal meseleler: Dönemin toplumsal sorunlarına değinilmesi, ancak bu konunun diğer konular kadar sık işlenmemesi. - Dinî konular: Zaman zaman dinî konuların da ele alınması. - Hayatın anlamı: Hayatın anlamı ve insanın varoluşu gibi konular.