Patoloji

Her iki servikal zincirde kısa aksı 1 cm'nin altında olan lenf nodları izlendi ifadesi, boyun bölgesinde bulunan lenf düğümlerinin küçük boyutlarda olduğunu belirtir. Bu durum genellikle enfeksiyon, iltihaplanma veya diğer patolojik durumların bir sonucu olarak ortaya çıkabilir.

Otopsi ve nekropsi arasındaki temel fark, işlemin yapıldığı canlı türüdür: - Otopsi, insan cesetleri üzerinde yapılan ölüm nedenini belirleme işlemidir. - Nekropsi ise, belirli bir hayvanın ölüm nedenini belirlemek amacıyla karkasın cerrahi diseksiyonu ve incelenmesidir.

Pürülan ve süpüratif terimleri, iltihaplanmanın farklı türlerini ifade eder. Pürülan iltihap (veya süpüratif iltihap), irin (püy, cerahat) oluşumuyla karakterize edilen bir iltihap türüdür. Süpürasyon ise irin boşalması anlamına gelir ve pürülan iltihabın bir evresini ifade eder.

Lepidic neoplazi, akciğer kanserinin bir alt tipi olan lepidic adenokarsinom anlamına gelir. Bu terim, kanser hücrelerinin alveolar hava boşlukları boyunca büyüyerek lepidik büyüme paterni göstermesi durumunu ifade eder.

Multifokal terimi tıpta "çok odaklı" anlamına gelir ve bir hastalığın veya patolojinin vücutta birden fazla bölgeyi etkilediğini ifade eder. Örneğin, multifokal kanser vücutta birden fazla bölgeye yayılmış kanser hücrelerini, multifokal lenfoma ise lenf sisteminin farklı bölgelerinde görülen lenfoma hücrelerini tanımlayabilir. Ayrıca, multifokal göz içi lensler (MFIOL) katarakt ameliyatı sırasında göze yerleştirilen ve hastalara uzak, orta ve yakın mesafelerde net görüş imkanı sunan özel lensler olarak da kullanılır.

Biyopsinin kesin sonuç vermesi için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Kan Tahlilleri ve Hazırlıklar: Biyopsi öncesi kan değerleri kontrol edilir ve kan sulandırıcı ilaçlar varsa kesilir. 2. Anestezi: Biyopsi yapılacak dokunun derinliğine ve hastanın konfor ihtiyacına göre lokal veya genel anestezi uygulanır. 3. Örnek Alımı: Seçilen biyopsi yöntemi ile ilgili bölgeden yeterli miktarda örnek alınır. 4. Korunma ve Taşıma: Alınan doku veya hücreler, uygun koruyucu solüsyonlarda veya steril kaplarda saklanır ve patoloji laboratuvarına gönderilir. 5. Patolojik İnceleme: Laboratuvarda, dokunun mikroskopik yapısı ve kimyasal özellikleri incelenerek kesin tanı konur. Bu süreçte, deneyimli bir sağlık ekibi ve doğru görüntüleme yöntemleri sonuçların doğruluğunu artırır.

Nodüler lezyon kontrastlanması, manyetik rezonans görüntüleme (MRG) veya bilgisayarlı tomografi (BT) gibi görüntüleme yöntemlerinde, kontrast maddenin lezyon tarafından normalden fazla veya farklı bir şekilde tutulması anlamına gelir. Bu durum, genellikle tümör, enfeksiyon, kist veya inflamasyon gibi patolojik durumların göstergesi olarak değerlendirilir.

Kör nokta skotom, görme alanında kısmi veya tam görme kaybı olan bir alan, çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: Patolojik nedenler: - Retina bozuklukları: Retina dekolmanı veya yaşa bağlı makula dejenerasyonu gibi durumlar. - Optik sinir bozuklukları: Optik nörit, glokom veya optik nöropati. - Beyin lezyonları: Görme yollarında veya görme korteksinde hasar (örneğin, kafa içi kitleler, felçler veya travma nedeniyle). Fizyolojik nedenler: - Kör nokta (optik disk): Optik sinirin gözden çıktığı, fotoreseptör hücrelerin bulunmadığı doğal bir bölge. Geçici nedenler: - Migren: Migren atakları sırasında ortaya çıkabilen siliyer skotomlar veya aura. Ayrıca, yüksek kan basıncı, diyabetik retinopati ve hormonal değişiklikler de skotomun nedenleri arasında yer alabilir.

Patolojik anatomi, hastalıkların neden olduğu organ ve dokuların yapı ve işleyişindeki değişiklikleri inceleyen bir tıp dalıdır. Bu alanda yapılan çalışmalar, aşağıdaki görevleri içerir: 1. Hastalık Teşhisi: Mikroskobik ve makroskopik yöntemlerle doku ve organların analizi yapılarak hastalıkların doğru bir şekilde teşhis edilmesi. 2. Tedavi Planlaması: Hastalığın türüne ve evresine göre uygun tedavi yöntemlerinin belirlenmesi. 3. Eğitim: Tıp öğrencilerine ve uzmanlık eğitimi alan hekimlere hastalıkların anatomik ve histolojik özelliklerini öğretme. 4. Araştırma: Hastalıkların patolojik etkilerinin ve yeni tedavi yöntemlerinin araştırılması. Ayrıca, patolojik anatomi, otopsi yaparak ölüm nedenlerini belirlemeye de yardımcı olur.

Kimmerle anomalisi, ilk servikal vertebrada (atlas) ekstra bir kemik arkın oluşması ile karakterize edilen konjenital bir patolojidir. Nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, bazı faktörler bu anomalinin ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir: - Genetik yatkınlık: Kimmerle anomalisinin, kraniovertebral bölgenin morfolojik özellikleri ile ilişkili insan genetik kodundan kaynaklandığı düşünülmektedir. - Omurga hastalıkları: Edinilmiş anomali, genellikle osteokondroz gibi omurga kronik hastalıklarının zemininde gelişir. Ayrıca, travma ve mekanik etkiler (örneğin, inme, kırık, çürük) de Kimmerle anomalisinin ortaya çıkmasında rol oynayabilir.

Memede kanserinde P63 boyanmasının izlenmemesi, kanser hücrelerinin P63 proteinini ifade etmediği anlamına gelir. Patologlar ve onkologlar, bu bulguyu kanserin tedavi sürecini ve prognozunu belirlemek için dikkate alırlar.

Patolojik Q dalgası, 2 mm'den derin olarak kabul edilir.

Hipoventilasyon — kan normal gaz seviyesini korumak için gerekli olan hava giriş çıkışının normalin altında gerçekleşmesi durumudur. Ayrıca hipoventilasyon, alveollerdeki hava giriş çıkışının metabolik gereksinimin altında olması sonucu alveol karbondioksit basıncının artması ve oksijen basıncının düşmesi olarak da tanımlanabilir.

Tıpta "artifakt" terimi, artık, kalıntı, anlamsız yapay değişiklik anlamına gelir. Artifakt teriminin tıpta bazı kullanım örnekleri şunlardır: Radyolojik incelemelerde. Elektrokardiyogram veya elektroensefalogramda. Histolojik preparatta. Deri üzerinde. Diş hekimliğinde.

Tıpta "penetrasyon" ve "perforasyon" farklı anlamlara sahiptir: 1. Penetrasyon: Bir yapının, nesnenin veya maddenin dokuya, organlara veya hücrelere girme veya içinden geçme sürecini ifade eder. 2. Perforasyon: İçi boş bir organın anormal olarak delinmesi, lümenli bir organın belirli bir noktadan delinerek içindekileri periton boşluğuna sızdırmasıdır.

T1 hipointens lezyonlar genellikle düşük sinyal veren alanlar olarak tanımlanır ve tehlikeli olabilir çünkü bu durum, çeşitli patolojik durumları işaret edebilir. Olası nedenler arasında: - İnflamasyon: Enfeksiyon veya iltihaplanma sonucu dokulardaki su içeriğinin artması. - Tümörler: Özellikle sıvı içeren kist yapıları. - İskemik değişiklikler: Beyin dokusundaki kan akışının azalması. Klinik önemi ise lezyonun doğru teşhisini ve tedavi planını etkilemesidir. Bu nedenle, bu tür lezyonların varlığı durumunda bir doktora başvurulması önerilir.

Kazeöz nekroz aşağıdaki hastalıklarda görülür: 1. Tüberküloz: En sık olarak akciğer tüberkülozunda, akciğer dokusunda kazeöz kitleler oluştuğunda ortaya çıkar. 2. Koyunların kazeöz lenfadenitis hastalığı. 3. Aspergilloz, bruselloz, tulerami, koyunların pseudotüberkülozu gibi bazı diğer kronik inflamatuar hastalıklar. Kesin tanı için histolojik inceleme gereklidir.

Duktal karsinoma in situ (DCIS) orta nükleer dereceli, DCIS tümörlerinin histolojik tiplendirmesinde kullanılan bir sınıflandırmadır. Bu sınıflandırma, tümörün nükleer (çekirdek) özelliklerinin orta düzeyde olduğunu ifade eder ve prognostik faktörlerden biridir.

Evet, efüzyon ve sıvı birikmesi aynı şeyi ifade eder. Efüzyon, vücut boşluklarında veya doku içerisinde sıvı birikmesi anlamına gelir.

Hepatit B patoloji skorlaması, kan testleri, görüntüleme yöntemleri ve gerektiğinde biyopsi gibi ileri tetkikler ile yapılır. Başlıca adımlar şunlardır: 1. Doktor Değerlendirmesi: Yorgunluk, iştahsızlık, sarılık gibi belirtiler ve hastanın karaciğer fonksiyonlarını etkileyebilecek geçmiş enfeksiyonlar veya riskli davranışları değerlendirilir. 2. Kan Testleri: Hepatit B yüzey antijeni (HBsAg), hepatit B yüzey antikoru (anti-HBs), hepatit B çekirdek antikoru (anti-HBc), hepatit B e-antijeni (HBeAg) ve HBV DNA testi gibi kan testleri yapılır. 3. Karaciğer Fonksiyon Testleri: ALT, AST, bilirubin gibi biyokimyasal testler ile karaciğerin ne derece etkilendiği ve hasarın boyutu belirlenir. 4. Görüntüleme Yöntemleri: Ultrasonografi, elastografi (FibroScan) gibi yöntemler, karaciğerin yapısal durumunu ve hastalığın evresini değerlendirmeye yardımcı olur. 5. Biyopsi: Gerekli durumlarda, karaciğerin mikroskop altında incelenmesi için biyopsi yapılabilir.