Osmanlıİmparatorluğu

Osmanlı İmparatorluğu'nda hazine bakanı görevine "Defterdar" denirdi.

Vlad Tepes'in hikayesi kısmen gerçektir. Vlad Tepes, 15. yüzyıl Rumen prensi olup, Eflak (günümüz Romanya'sında) prensi olarak Osmanlı İmparatorluğu'na karşı verdiği acımasız mücadelelerle tanınır. Bram Stoker'ın "Drakula" romanının ilham kaynağı olarak Vlad Tepes gösterilir.

Altı Bölük, Osmanlı Ordusu'nun Kapıkulu Süvarileri birliğine verilen isimdir. Bu birlik, I. Murad dönemine kadar uzanan bir tarihe sahiptir ve şu sınıflardan oluşur: Sipahi; Silahdar; Sağ Ulufeciler; Sol Ulufeciler; Sağ Garipler; Sol Garipler.

Yavuz Sultan Selim'in ilk seferi, Safevi Devleti'ne karşı düzenlediği Çaldıran Savaşı'dır (1514).

Carter V. Findley'e göre, Osmanlı İmparatorluğu'nda bürokrasinin dönüşümü 16. yüzyılda başlamıştır.

Avarız defteri, Osmanlı Devleti'nde avarız vergisinin toplanması için tutulan defterdir. Avarız, önceleri yalnızca olağanüstü hallerde toplanan, sonraları ise sürekli hale gelen malî, aynî ve bedenî vergileri ifade eder. Avarız defterleri, 17. yüzyıla kadar genellikle yerel kadılar tarafından tutulurdu. Avarız vergileri, 1856 yılında cizye vergisinin kaldırılmasına kadar merkezi hazinenin en önemli gelir kaynaklarından biri olarak kalmıştır.

"İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı" kitabı, Osmanlı İmparatorluğu'nun 19. yüzyılını ele almaktadır. Eserde, bu dönemde yaşanan modernleşme süreci, siyasi, toplumsal ve kültürel değişiklikler yedi bölüm halinde incelenmektedir: 1. II. Mahmud ve asi paşası Kavalalı Mehmed Ali Paşa. 2. Balkan uluslarında cereyan eden ulusçuluk fikirleri. 3. Osmanlı merkez idaresinin Bâb-ı Âli'ye geçişi. 4. Reformist ve mutlakiyetçi adımlar. 5. Laik eğitim ve hukuku tesis etme çabaları. 6. Reformların iktisadi meselelerle tıkanması. 7. Tanzimat döneminde gelişen yeni sınıf ve toplum. Ayrıca, kitapta Tanzimat reformist ve aydınların 1930'larda nasıl algılandığı da yer almaktadır.

500 yıl boyunca dünyanın en güçlü imparatorluğu olarak öne çıkan tek bir devlet yoktur. Ancak, tarih boyunca güçlü imparatorluklar arasında şunlar sayılabilir: Osmanlı İmparatorluğu. Britanya İmparatorluğu. Moğol İmparatorluğu. Roma İmparatorluğu. En güçlü imparatorlukların belirlenmesi, çeşitli faktörlere bağlı olarak farklı şekillerde yapılabilir ve bu konuda kesin bir görüş birliği yoktur.

Bulgar Eksarhlığı, Osmanlı İmparatorluğu döneminde Bulgarların Rum Patrikhanesi'nden ayrılarak kendi milli kiliselerine sahip olmak için kuruldu. Bu durumun temel nedenleri arasında, Rum Patrikhanesi'nin Bulgarlara yönelik baskı ve asimilasyon politikaları uygulaması yer alıyordu.

Zeytindağı kitabı, önemli birkaç nedenle öne çıkar: 1. Tarihi Belge Niteliği: Kitap, I. Dünya Savaşı yıllarında Osmanlı İmparatorluğu'nun Filistin cephesindeki acı kayıplarını ve dönemin zorlu koşullarını anlatarak, tarihi bir belge olarak değer taşır. 2. Siyasi ve Sosyal Analiz: Falih Rıfkı Atay, İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin iç çekişmelerini, liderlerin farklı bakış açılarını ve imparatorluğun çöküş sürecini eleştirel bir bakış açısıyla ele alır. 3. Evrensel Temalar: Eser, savaşın anlamsızlığı, çaresizlik ve umutsuzluk gibi evrensel temaları işler, bu da onu sadece tarihe değil, günümüze de hitap eden bir kitap yapar. 4. Yazarın Kişisel Deneyimi: Atay'ın kendi gözlem ve anılarını içermesi, kitaba kişisel bir derinlik katar ve okuyucunun olayları daha yakından hissetmesini sağlar.

Osmanlı ordusunda üç ana çeşit asker bulunmaktaydı: 1. Kapıkulu Askerleri: Yaya (Yeniçeri, Cebeci, Topçu) ve atlı (Sipahi, Silahtar) bölüklerinden oluşan, padişahın şahsına mahsus maaşlı merkez kuvvetleriydi. 2. Eyalet Askerleri: Tımarlı Sipahiler ve diğer piyade birlikleri (Azap, Müsellem) ile akıncılardan oluşmaktaydı. 3. Yardımcı Kuvvetler: Osmanlı Devleti'ne bağlı beylik ve devletlerden ihtiyaç duyulduğunda alınan askerlerdi.

I. Dünya Savaşı'nda Kafkas Cephesi'nin açılma nedenleri şunlardır: Osmanlı'nın toprak kazanma isteği. Turancılık planı. Rus kuvvetlerini yönlendirme. Almanya'nın etkisi. Müslüman halkların desteği.

Eşref Paşa, Abdülmecid (1839-1861), Abdülaziz (1861-1876) ve V. Murad (1876) dönemlerinde yaşamıştır.

Osmanlı İmparatorluğu, 15. ve 16. yüzyıllarda Ortadoğu'yu modernleştiren devlet olarak kabul edilir.

Erhan Afyoncu'nun okunması önerilen bazı kitapları şunlardır: 1. "Sorularla Osmanlı İmparatorluğu". 2. "Osmanlı Padişahları". 3. "Muhteşem Süleyman: Kanuni Sultan Süleyman ve Hürrem Sultan". 4. "Truva’nın İntikamı: Fatih Sultan Mehmed ve İstanbul’un Fethinin Bilinmeyen Yönleri". 5. "Yakın Tarih Dersleri: Geleceği Anlamak İçin". Ayrıca, Afyoncu'nun "Osmanlı İmparatorluğu Tarihi" ve "Tanzimat Öncesi Osmanlı Tarihi Araştırma Rehberi" gibi diğer eserleri de tarih meraklıları için ilgi çekici olabilir.

I. Murad döneminde gerçekleşen bazı yenilikler: Askeri yenilikler: Yeniçeri Ocağı'nın temelleri atıldı. Pençik sistemi uygulandı. Topçu Ocağı kuruldu. İdari ve mali yenilikler: Divan teşkilatı sürekli hale getirildi. Defterdarlık makamı oluşturuldu. Kazaskerlik makamı kuruldu. Tımar sistemi uygulamaya konuldu. Devlet, padişah ve oğullarının ortak malı olarak kabul edildi. Diğer yenilikler: Eğitim alanında 50'ye yakın yeni medrese açıldı. Osmanlı mimarisi gelişti; Gelibolu Hüdavendigar Cami ve Bursa Şehadet Cami gibi yapılar inşa edildi.

İstanbul şehri, 29 Mayıs 1453 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu tarafından fethedildikten sonra Daş İstanbul olarak anılmaya başlanmıştır.

Yeni Osmanlılar Cemiyeti'nin amacı, Osmanlı İmparatorluğu'nda mutlakıyet idaresini meşruti idareye dönüştürmek idi. Bu cemiyetin diğer hedefleri arasında: - Tanzimat ve Islahat Fermanları'nın getirdiği yenilikleri yetersiz görmek ve bunları geliştirmek; - Devleti idare edemediklerini düşündükleri Sultan Abdülaziz'i tahttan indirmek ve yerine Şehzade Murat'ı geçirmek; - Anayasal düzenin kurulması, parlamentonun açılması ve özgürlüklerin genişletilmesi yer alıyordu.

Birinci Dünya Savaşı'nda Çanakkale Zaferi'nden sonra elde edilen en büyük ikinci askeri zafer, Kut'ül Amare Zaferi olarak kabul edilir ve bu zaferi Osmanlı İmparatorluğu kazanmıştır.

XVII. yüzyıl duraklama dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1579'dan Karlofça Antlaşması'na (1699) kadar süren bir dönemdir. Bu dönemde yaşanan bazı gelişmeler şunlardır: - Askeri alanda bozulmalar: Yeniçeri sayısının artması, maaşların az ve zamanında ödenememesi gibi sorunlar. - Ekonomik zorluklar: Uzun süren savaşlar, saray masraflarının artması ve tarımsal üretimin azalması. - Eğitim ve sosyal sorunlar: İlmiye sınıfının yetersizliği, beşik ulemalığı sistemi ve halkın devlete olan güveninin azalması. Bu dönemde yapılan ıslahatlar genellikle yüzeysel kalmış, kurumsal bir kimliğe dönüşmemiş ve istenilen başarıyı sağlayamamıştır.