Omurga

Spinal enfeksiyonlar, omurga ve çevresindeki yapıların iltihaplanması sonucu ortaya çıkar. Bazı spinal enfeksiyon türleri: Omurga osteomiyeliti. Diskitis. Epidural apse. Subdural apse. Paravertebral kaslarda enfeksiyon. Spinal enfeksiyonların nedenleri genellikle bakteri veya mantar enfeksiyonlarıdır. Belirtiler arasında bel, boyun veya sırt ağrısı, halsizlik, ateş, kilo kaybı ve genel rahatsızlık hissi yer alır. Tanı, belirtiler, fiziksel muayene, laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri ile konur. Tedavi, enfeksiyonun nedenine ve şiddetine bağlı olarak antibiyotikler, antiviral ilaçlar veya cerrahi müdahaleyi içerebilir.

Hiperekstansiyon korse 4 nokta, gövdenin fleksiyonunu kısıtlayarak hastayı hiperekstansiyon pozisyonuna teşvik eden bir gövde ortezidir. Kullanım alanları: Omurgadaki kırıklar ve travmalar; osteoporoz; kifoz; cerrahi müdahale sonrası rehabilitasyon; alt thoraks ve lumbar omurga bölgesindeki sabit kırıklar.

Kuyruk sokumu kemiği, diğer kemiklerden birkaç açıdan farklıdır: Yapı: Kuyruk sokumu, 3-5 arası omurun birleşiminden oluşan küçük, kavisli bir kemiktir. İşlev: Temel işlevi, vücut ağırlığını desteklemek ve otururken dengeyi sağlamaktır. Konum: Omurganın en alt bölümünde yer alır ve zamanla evrimsel süreçte küçülmüştür. Hassasiyet: Diğer kemiklere göre daha hassas olabilir; düşme, uzun süre sert zeminde oturma veya ağır yük kaldırma gibi durumlar ağrıya yol açabilir.

Sakralize L5, beşinci bel omurunun (L5) sakrum kemiğine kaynaşması durumudur. Sakralizasyonun bazı belirtileri: Egzersiz, spor veya ağırlık kaldırma sırasında artan bel ağrısı; Merdiven inip çıkarken veya uzun süre bir pozisyonda kalırken ağrı; Kalça bölgesinde yanma veya uyuşukluk; Bacaklara yayılan ağrı. Sakralizasyonun türleri: Tam veya kısmi: Omurun tamamen veya kısmen kaynaşması. Tek taraflı veya iki taraflı: Füzyonun bir veya her iki tarafta olması. Sakralizasyon teşhisi için röntgen, MR ve doktorun gerekli gördüğü diğer testler yapılır.

Sırt fıtığı ağrısı genellikle sırt ortasında sabit bir ağrı olarak hissedilir, ancak farklı bölgelere de yayılabilir. Yayılma alanları: Göğüs bölgesi: Kalp ağrısı veya mide sorunu gibi hissedilebilir. Kaburgaların altı: Yanlara veya belin üstüne doğru kayabilir. Karın bölgesi: Mide veya bağırsak sorunu sanılabilecek ağrılar gönderebilir. Belin üst kısmı veya omuzlar: Fıtık yukarı seviyelerdeyse bu bölgelerde de etki hissedilir. Ağrı, sinirlerin sıkışması nedeniyle uyuşma, karıncalanma veya güçsüzlük ile birlikte olabilir. Şiddetli veya sürekli ağrı durumunda bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

M. trapezius kası, origo (başlangıç) olarak şu omurlarda sonlanır: Pars descendens: Ense bölgesinden 7. boyun omuruna kadar. Pars transversa: 1-5. göğüs omurunda. Pars ascendens: 6-12. göğüs omurunda. Insertio (sonlanma) ise şu şekildedir: Pars descendens: Köprücük kemiğinin dış üçte biri. Pars transversa: Akromiyon (omuz çıkıntısı). Pars ascendens: Skapula'nın spina scapulae'sinin iç kısmı.

"L3-4, L4-5, L5-S1 intervertebral disk intensitesinin dejenerasyona sekonder azalması" ifadesi, omurgadaki disklerin yaşlanması, yıpranması veya hasar görmesi sonucu sıvı içeriğini kaybetmesi anlamına gelir. Bu durum, genellikle ağrı, hareket kısıtlılığı ve sinir hasarı ile kendini gösterir. Teşhis için röntgen, MR ve tomografi gibi görüntüleme yöntemleri kullanılır. Her durumda, doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Sakroiliak eklem, bel kemiği (sakrum) ile kalça kemiği (ilium) arasında bulunur. Sağda ve solda olmak üzere iki sakroiliak eklem vardır.

Servikal dislokasyon, boyun omurlarının yer değiştirmesi anlamına gelir. Servikal dislokasyonun bazı türleri: Atlantoaksiyal rotatuar dislokasyon. Faset dislokasyonu. Servikal dislokasyonun nedenleri arasında yaralanmalar, tümörler, kas spazmları, stres veya rahatsız edici zorlanmış pozisyonlar nedeniyle oluşan kas zorlanması, hipotermi bulunabilir. Servikal dislokasyonun belirtileri arasında sık baş ağrısı, baş dönmesi, uyuşukluk, yorgunluk hissi, ellerde hassasiyet bozukluğu, kollarda, bacaklarda, göğüste ağrılar yer alabilir. Servikal dislokasyon, ciddi nörolojik patolojilere yol açabileceğinden, belirtiler görüldüğünde bir uzmana başvurulması önerilir.

Traksiyon, genellikle aşağıdaki durumlarda uygulanır: Bel ve boyun fıtıkları. Omurga kireçlenmesi. Siyatik. Sinir kökü sıkışması (radikülopati). Omurga kaslarında spazm. Traksiyon, doktor veya fizyoterapist tarafından kontrol altında yapılmalıdır. Traksiyonun uygulanmaması gereken durumlar: Kemik erimesi (osteoporoz). Omurgayı tutan kanserler. Omurga füzyon ameliyatı geçirmiş olmak. Stabil olmayan bel kayması (spondilolistezis). Enfeksiyon. Traksiyon tedavilerine başlamadan önce, bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Atlas kemiği (C1) kaymasının yaygın belirtileri şunlardır: Baş ağrıları. Boyun ağrısı ve sertlik. Baş dönmesi ve denge sorunları. Görme ve işitme problemleri. Yorgunluk ve halsizlik. Kollarda ve ellerde uyuşma. Kas güçsüzlüğü ve yorgunluk. Yutma ve konuşma zorlukları. Bu belirtiler zamanla artabilir ve kişinin yaşam kalitesini olumsuz etkileyebilir. Not: Bu belirtiler başka sağlık sorunlarından da kaynaklanabilir. Kesin teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

İnsanlarda 7 adet servikal vertebra (boyun omuru) bulunur. Bu omurlar, C1'den C7'ye kadar numaralandırılır.

L3 ve L4 diskinde dejenerasyon, bu disklerin yaşlanma, yıpranma veya hasar görme sonucu sıvı içeriğini kaybetmesi anlamına gelir. Annüler yırtık ise dejenere disklerde, yaşın getirdiği biyokimyasal değişiklikler ve yüklenme etkileri ile birlikte, annulus fibrozusta oluşan yırtıklardır. Bu durumların her ikisi de genellikle ağrı, hareket kısıtlılığı veya bacaklarda uyuşma gibi belirtilerle kendini gösterebilir. Kesin tanı ve uygun tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Anatomide sırt bölgesi, 12 adet omur ve bunların arasındaki disklerden oluşur. Sırt bölgesi, boyun ve bele göre daha az hareketli bir kısımdır. Sırt bölgesi ayrıca skapula (omuz kemikleri), kaburga kemikleri ve bel bölgesini de içerir.

L4-5 ve L5-S1 disklerinde yükseklik kaybı, bu disklerin aşındığını veya yıprandığını gösterebilir. Sinyal kaybı ise, disklerin su içeriğinin azaldığını ve daha koyu göründüğünü ifade eder. Bu tür durumlar, bel ağrısı, bacaklarda uyuşma veya güçsüzlük gibi semptomlara yol açabilir. Tanı ve tedavi için bir uzmana başvurulması önerilir. Bazı nedenler: yaşlanma; genetik faktörler; aşınma ve yıpranma; travma; obezite.

L3 omurga, bel bölgesindeki lumbar omurlardan biridir ve çeşitli önemli işlevlere sahiptir: Destek: Üst vücut ağırlığını destekler ve dengede tutar. Hareket: Belin esneme ve bükülme hareketlerine olanak tanır. Koruma: Omuriliği spinal kanalda korur. Darbe emme: Omurlar arasındaki diskler, vücut hareketleri sırasında oluşan şoku azaltır. L3 omurga, ayrıca "omurga" veya "omurga anahtarı" olarak bilinen ağ yapısında da yer alır.

Skolyoz, omurganın yana doğru anormal bir eğrilik göstermesiyle karakterize edilen bir kas-iskelet sistemi hastalığıdır. Sağlıklı bir omurga, arkadan bakıldığında düz bir hat üzerinde olmalıdır. Skolyoz, çoğunlukla çocukluk ve ergenlik döneminde fark edilse de her yaşta gelişebilir.

Diffüz protrüzyon ve diffüz bulging aynı değildir, ancak her ikisi de omurlar arasındaki disklerin taşmasını ifade eder. Diffüz bulging, diskin tüm kenar boyunca veya uzun bir hat boyunca komşu omur kemiği sınırlarını aşarak taşmasıdır. Diffüz protrüzyon ise daha lokalize olarak diskin taşmasıdır. Bu nedenle, diffüz bulging daha yaygın bir taşmayı, diffüz protrüzyon ise daha sınırlı bir taşmayı ifade eder.

Servikal lordoz, boyun bölgesindeki omurganın doğal içe doğru eğriliğidir. Normal servikal lordoz eğrisi, 20-45 derece arasında bir açıya sahiptir. Servikal lordoz kaybı veya düzleşmesi ise, boyun omurgasındaki doğal eğriliğin azalması veya kaybolması durumudur. Servikal lordoz ile ilgili doğru bilgi ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Multifidus kası, omurganın stabilitesini sağlamak, yükleri dengeli dağıtmak ve ani hareketler sırasında omurgayı korumakla görevlidir. Multifidus kasının temel işlevleri: Omurga stabilitesi: Omurga segmentleri arasındaki küçük hareketlerin koordinasyonunu sağlar. Yük dağılımı: Omurganın geriye doğru uzamasına yardımcı olur. Şok emilimi: Özellikle ani yön değişiklikleri, zıplama ve gövde dönüşleri gerektiren spor dallarında şok emici bir rol üstlenir. Multifidus kası, aynı zamanda transversus abdominus ile birlikte kasılarak karın ve alt sırt da dahil olmak üzere tüm gövdenin etrafında stabilite sağlar.