ÖmerSeyfettin

Ömer Seyfettin, Türkçülük akımının kurucularındandır. Başlıca eserleri: "Bomba"; "Kaşağı"; "Falaka"; "Diyet"; "Pembe İncili Kaftan"; "Yüksek Ökçeler"; "Gizli Mabet". Eserlerinin özellikleri: Sade bir dil kullanmıştır. Eserlerinde milli değerler, toplumsal sorunlar ve insan ilişkileri işlenmiştir. Hikâyelerinin büyük bir kısmı gerçek yaşamdan alınmıştır.

Ömer Seyfettin'in "Ferman" adlı hikayesi, Türkçülük ve Turancılık akımına aittir. Yazar, bu öyküsünde devletine ve milletine çok bağlı, hiçbir suçu olmayan bir Osmanlı yiğidinin haksız yere idam edilmesini işlemiştir.

Ömer Seyfettin'in "Gizli Mabet" adlı öyküsü, Milli Edebiyat akımına aittir. Milli Edebiyat akımı, Ziya Gökalp ve Ali Canip Yöntem'in öncülüğünde gelişmiş, edebiyatta milli değerlere dönüşü, halk kültürünün önemini ve sade Türkçe kullanımını savunmuştur.

Falaka, iki farklı yazar tarafından kaleme alınmıştır: 1. Ahmet Rasim: 1927 yılında yayımlanan bu eser, yazarın çocukluk günlerini ve okul hayatını anlattığı bir anı kitabıdır. 2. Ömer Seyfettin: Ömer Seyfettin'in "Falaka" adlı eseri, bir grup yaramaz öğrencinin kuran kursunda hocalarıyla aralarında gelişen olayları anlatır.

Ömer Seyfettin'in ilk hikaye kitabı, 1919 yılında yayımlanan "Efruz Bey"dir. Yazarın hayatta iken kitap olarak yayımlanan ilk hikayesi ise 1910 yılında yayımlanan "Tarih Ezeli Bir Tekerrürdür" adlı eseridir.

Ömer Seyfettin'in "Kaşağı" adlı öyküsünde, küçük çocuk yalan söyler çünkü ağabeyi Hasan'ın başını belaya sokmaktan korkar. Ömer, değerli bir kaşağı alarak atları tımar etmek ister, ancak başarılı olamaz ve kaşağı kırılır. Bu davranış, çocukların anne-babadan gördükleri hatalı tutumları ve duygusal yoksunluğu yansıtır. Ancak, öykünün yüzeysel yapısında yalan söylemenin kötü sonuçlar doğuracağı, kardeşin ölümüne neden olmak gibi, vurgulanır.

Ömer Seyfettin'in makaleleri, çeşitli dergilerde ve gazetelerde yayımlanmıştır. Öne çıkan bazı yayınlar şunlardır: Dergiler: Yeni Mecmua; Şair; Donanma; Büyük Mecmua; Yeni Dünya; Diken; Türk Kadını. Gazeteler: Vakit; Zaman; İfham. Ömer Seyfettin'in makalelerinin tam listesine ulaşmak için "teis.yesevi.edu.tr" adresindeki Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü'ne başvurulabilir.

Kara Memiş, önemli bir karakterdir çünkü: Kültürel aktarım: Toplumsal değerlerin ve ahlaki öğretilerin geleceğe aktarılmasında köprü vazifesi görür. Motivasyon ve ilham kaynağı: Okuyuculara ve dinleyicilere cesaret, dürüstlük, adalet gibi konularda ilham verir ve onları motive eder. Kahramanlık ve özgürlük sembolü: Özgürlük ve vatan sevgisi için zorluklara karşı yılmadan mücadele eden bir karakterdir. Tarihî ve edebi değer: Ömer Seyfettin'in "Forsa" adlı öyküsünde yer alarak, Türk halk edebiyatında ve edebiyat tarihinde önemli bir yere sahiptir.

Ömer Seyfettin, Edirne Askeri İdadisi ve Kuleli Askeri İdadisi'nde eğitim almıştır. Edirne Askeri İdadisi: 1896 yılında bu okula yazılmış ve eğitimi burada tamamlamıştır. Kuleli Askeri İdadisi: Daha sonra buraya nakil olmuştur. Ömer Seyfettin, öğrenimine önce Mekteb-i Osmani ve Askeri Baytar Rüştiyesi'nde başlamıştır.

Ömer Seyfettin'in "Ferman" adlı hikayesi, haksızlığa karşı körü körüne boyun eğmenin sonuçlarını ve devlete bağlılığın sınırlarını ele alır. Hikayede, Tosun Paşa gibi sadık ve cesur bir Osmanlı askerinin, aslında kendi idam fermanını taşıması ve bunu tereddüt etmeden yerine getirmesi anlatılır. Ana fikir, her durumda olayları sorgulamak ve haksızlığa karşı çıkmak gerektiğidir.

Ömer Seyfettin'in "Yalnız Efe" adlı öyküsünde olaylar, Kumdere isimli bir köyde geçmektedir.

Ömer Seyfettin'in "Yüksek Ökçeler" adlı hikayesinde, Batı hayranlığı ve yanlış batılılaşma ele alınır. Hikayenin başkahramanı Hatice Hanım, boyunun kısa olması nedeniyle yüksek ökçeli iskarpinler giymektedir. Hikayede ayrıca, evlilikteki çarpıklık ve sosyal bozulma konuları da işlenir.

"Namus" şiiri, Ömer Seyfettin'in aynı adlı hikayesinden esinlenerek yazılmış bir eserdir. Hikayede, Çingene asıllı bir mahkûmun, dokuz kişiyi namus gerekçesiyle öldürmesi ve idamından önce hakimden son dileğini istemesi konu edilmektedir.

Ömer Seyfettin, Kaşağı'nın yazarı, 6 Mart 1920'de Haydarpaşa Hastanesi'nde şeker hastalığından hayatını kaybetmiştir.

Ömer Seyfettin'in bütün eserleri 7 cilt olarak yayımlanmıştır.

"Harem" adlı eser, Ömer Seyfettin tarafından yazılmış bir öyküdür ve Sermet Bey ile Nazan Hanım adlı bir çiftin hikayesini anlatır. Öyküde, Sermet Bey'in, eşinin kendisini aldattığını düşünerek yaptığı haksız ve yersiz davranışlar ve sonunda yaşadığı pişmanlık anlatılmaktadır.

Ömer Seyfettin'in yazar olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Askerlik Hayatı: 1903 yılında harp okulundan mezun olduktan sonra subay olarak göreve başlaması ve bu süreçte Makedonya ve Balkanlar'daki görevlerinde edindiği izlenimler, onun öykülerinin temelini oluşturmuştur. 2. Dil ve Edebiyat Çalışmaları: Türkçenin sadeleşmesi ve milli edebiyat konularında fikirler edinmesi, onu edebiyat alanında eserler vermeye yönlendirmiştir. 3. Toplumsal ve Siyasi Etkiler: İttihat ve Terakki Cemiyeti ile olan bağlantısı ve bu cemiyetin fikirleri, onun yazarlık serüveninde önemli bir yer tutmuştur.

"Kaşağı" hikayesini Ömer Seyfettin yazmıştır.

"Velinimetim" hikayesi, Ömer Seyfettin tarafından yazılmıştır.

Ömer Seyfettin'in "Forsa" adlı hikayesinin olay örgüsü şu şekilde özetlenebilir: 1. Tanışma ve Durumun Açıklanması: Hikaye, yaşlı bir adam olan Ali'nin hayatı üzerinden başlar. 2. Zor ve Umutsuz Yıllar: Ali, vatanından ve sevdiklerinden uzak bir şekilde yıllarını esaret altında geçirir. 3. Gemicilerin Kaçış Planı: Ali'nin çalıştığı gemide Osmanlı donanması tarafından yapılan bir saldırı sırasında, forsaların özgürlük için bir fırsat yakalama umudu doğar. 4. Kahramanlık ve Kurtuluş: Ali, cesareti ve zekasıyla gemiyi ele geçirir ve forsaların özgürlüğüne kavuşmasını sağlar. 5. Onurlu Dönüş: Ali, yıllar sonra özgürlüğüne kavuşmuş bir şekilde vatanına döner.