Okyanuslar

Christmas Adası ve Kiritimati aynı değildir, ancak isimleri benzerdir. Christmas Adası, Hint Okyanusu'nda Avustralya'ya bağlı bir adadır ve genellikle "Kiritimati" olarak da bilinir. Özetle, Christmas Adası ve Kiritimati farklı coğrafi bölgelerde yer alır ve farklı ülkelere bağlıdır.

Kenar denizlere bazı örnekler: Büyük Okyanus kenar denizleri: Çin Denizi, Japon Denizi, Ohotsk Denizi, Bering Denizi. Atlas Okyanusu kenar denizleri: Kuzey Buz Denizi, Kuzey Denizi, Manş Denizi, Karayip Denizi, Meksika Körfezi, Hudson Körfezi, Scotia Denizi, Gine Körfezi, Biscay Körfezi. Hint Okyanusu kenar denizleri: Umman Denizi, Bengal Körfezi, Timor Denizi. Ayrıca, Akdeniz ve Sarı Deniz de kenar denizler arasında yer alır.

Okyanusun bölümleri şu şekilde sınıflandırılabilir: Fiziksel ve biyolojik koşullara göre bölgeler. Ana okyanuslar. Okyanus tabanları. Ayrıca, okyanuslar kıta sahanlıkları, kıta yamaçları ve derin deniz ovaları gibi daha spesifik coğrafi alanlara da ayrılabilir.

Akdeniz, üç farklı denizle birleşir: 1. Atlas Okyanusu: Cebelitarık Boğazı aracılığıyla. 2. Kızıldeniz ve Hint Okyanusu: Süveyş Kanalı aracılığıyla. 3. Karadeniz: İstanbul ve Çanakkale Boğazları aracılığıyla (Marmara Denizi üzerinden).

Dünyanın en büyük yer şekli konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Pasifik Okyanusu. Grönland. Yeryüzü şekli, Dünya'nın veya diğer gezegen cisimlerinin katı yüzeyinin doğal veya yapay bir özelliği olarak tanımlanır. Bu nedenle, en büyük yer şekli kavramı, farklı kriterlere göre değişebilir.

İç sular ve denizler, aşağıdaki kriterlere göre ayrılır: İç sular: Esas hat. Kapalı denizler ve iç denizler. Körfezler. Limanlar. Denizler: İç denizler. Kenar denizler. Kapalı denizler.

Oşinografi, okyanusları ve denizleri inceleyen bilim dalıdır. Oşinografi, okyanuslarda ve denizlerde meydana gelen kimyasal ve fiziksel süreçleri, okyanuslarla ilişkili ekosistemleri ve deniz kaynaklarının geliştirilmesini, etkin bir şekilde kullanılmasını ve denizlerin doğal özelliklerinin korunmasını inceler. Oşinografinin bazı alt dalları: Fiziksel oşinografi: Okyanusların ve denizlerin fiziksel özelliklerini, akıntıları, dalgaları ve deniz yüzeyinin hareketlerini inceler. Kimyasal oşinografi: Su kütlesinin kimyasal bileşenlerini analiz eder; okyanuslardaki tuzluluk, pH seviyesi ve gaz değişimlerini inceler. Biyolojik oşinografi: Okyanuslardaki yaşam biçimlerini, ekosistemleri ve deniz canlılarının ilişkilerini inceler. Jeolojik oşinografi: Deniz tabanının yapısını, okyanuslardaki dağları, volkanik faaliyetleri ve deniz altı jeolojisini araştırır.

Bengal Körfezi, Hint Okyanusu'na bağlıdır.

Soğuk su akıntıları genellikle kutup bölgelerinden ekvatoral bölgelere doğru akar. Bu akıntıların akış yönü şu şekilde özetlenebilir: Labrador Soğuk Su Akıntısı: Labrador Denizi’nin batı kıyısı boyunca güney yönüne akar. Benguela Akıntısı: Ümit Burnu’ndan kuzeye, Ekvator’a doğru uzanır. Humboldt Soğuk Su Akıntısı: Antartika’dan başlayarak And Dağları’na paralel olarak kuzey yönünde akar. Ayrıca, soğuk su akıntıları, yoğunluk farkı nedeniyle deniz tabanına doğru çöker ve bu hareket, derin okyanus akıntıları olarak bilinir.

Arktik Okyanusu, yaklaşık 14 milyon kilometrekarelik alanıyla dünyanın en küçük okyanusudur. Kuzey Kutup Bölgesi'nde yer alan Arktik Okyanusu, Kuzey Amerika, Avrupa ve Asya kıtalarıyla çevrilidir.

Kıtaları birbirinden ayıran açık ve büyük denizlere okyanus adı verilir. Dünya üzerindeki beş ana okyanus: 1. Büyük Okyanus (Pasifik Okyanusu); 2. Atlas Okyanusu (Atlantik); 3. Hint Okyanusu; 4. Güney Okyanusu (Antarktika Okyanusu); 5. Arktik Okyanusu (Kuzey Okyanusu).

İç deniz ve kenar deniz arasındaki temel farklar şunlardır: Konum: Kenar denizler, kıtaların kenarında yer alır ve okyanuslarla geniş boğazlarla bağlantılıdır. İç denizler, kara içlerine sokulmuş olup, okyanuslara dar boğazlarla bağlanır. Genişlik ve derinlik: Kenar denizler, genellikle iç denizlere göre daha geniş ve derindir. Akıntılar: Kenar denizlerde, okyanuslardan gelen akıntılar etkilidir. İç denizlerde, akıntılar genellikle daha az etkilidir. Biyoçeşitlilik: Kenar denizler, iç denizlere göre daha fazla biyolojik çeşitlilik sunar. Ekolojik özellikler: İç denizler, okyanuslara göre daha kapalı ortamlardır; bu nedenle deniz ekosistemlerinin özellikleri daha fazla etkilenir. Kenar denizler, okyanus ekosistemleriyle etkileşimde bulunur.

Sahte katil balinalar (Pseudorca crassidens), dünya genelinde ılıman ve tropikal bölgelerin sularında yaşar. Genellikle açık okyanusun derinliklerinde bulunurlar, ancak kıyı bölgelerine de seyahat edebilirler. Yaşam alanları arasında Afrika, Japonya, Hawaii, Çin ve Doğu Pasifik bulunur.

Deniz örümcekleri (Pycnogonida), denizel ekosistemde sığ sulardan derin denizlere kadar geniş bir yaşam alanına sahiptir. Sığ kıyı suları: Çoğu deniz örümceği, alglerle kaplı sert substratumda yaşar. Derin deniz: Bazı türler 6.000 metre derinliğe kadar kaydedilmiştir. Deniz örümcekleri, dünya genelinde farklı ortamlarda bulunabilir; Akdeniz, Karayipler, Arktik ve Antarktika Okyanusu'nda yaygındır.

Dünya kıtalarını ve okyanuslarını gösteren haritaya "dünya siyasi haritası" veya "dünya haritası" denir. Bu haritalar, buzulları, kıtaları, şehirleri, önemli okyanus ve denizleri gösterebilir. Ayrıca, kıtaları yalnızca çizgilerle ayıran ve başka hiçbir bilgi vermeyen beyaz haritalar da "dilsiz harita" olarak adlandırılır.

Dugonglar, tropikal ve subtropikal denizlerde yaygın olarak bulunurlar. Yaşam alanları: Hint Okyanusu; Arap Denizi; Avustralya kıyıları; Hint Adaları; Afrika’nın doğu sahilleri; Asya’nın bazı bölgeleri. Dugonglar genellikle yüzeyde yaşamayı tercih ederler, ancak bazen daha derin sulara da inebilirler.

Okyanuslar, dünya iklimi üzerinde çeşitli şekillerde etkili olur: Isı depolama: Okyanuslar, güneşten gelen ısının büyük bir kısmını emer ve depolar, bu da karasal iklimlerin daha ılıman olmasına yardımcı olur. Karbon döngüsü: Deniz suyu, atmosferdeki karbondioksiti (CO2) emer ve bu, sera gazı etkisini azaltarak iklim değişikliğini yavaşlatır. Hava dolaşımı: Okyanus akıntıları, sıcak ve soğuk suyu dünya genelinde taşır ve bu akıntılar, hava sistemlerini etkileyerek iklimi şekillendirir. Deniz seviyesi: Küresel ısınma sonucu buzulların erimesi, deniz seviyelerinin yükselmesine neden olur ve bu durum, kıyı bölgelerinde sel ve toprak kaymaları gibi doğal afet risklerini artırır. Ekosistemler: Okyanuslar, birçok canlı türüne ev sahipliği yapar ve iklim değişikliği, bu ekosistemleri tehdit eder.

Büyük Okyanus ve Pasifik Okyanusu aynı şeydir. Büyük Okyanus, dünyanın en büyük okyanusu olarak da bilinir.

Atoller (mercan adaları), genellikle sıcak tropikal ve subtropikal okyanus ve denizlerin bulunduğu bölgelerde yer alır. Dünya üzerindeki bazı atollerin bulunduğu yerler: Büyük Okyanus (Pasifik Okyanusu). Hint Okyanusu. Endonezya. Atlantik Okyanusu. Bermuda, bazen atol olarak anılsa da, farklı bir oluşum şekline sahip olduğu için genellikle "sahte atol" olarak adlandırılır.

Kasırgalar en çok tropikal iklim kuşağındaki sıcak denizlerde oluşur. Kasırgaların en çok görüldüğü yerler: Kuzey Atlantik Okyanusu. Karayipler'in batısı. Büyük Okyanus'un orta ve güney kısmı. Meksika Körfezi. Kasırgalar ekvatorda neredeyse hiç görülmez.