Denizbilim

Edremit Körfezi'nde yaşayan bazı balık türleri şunlardır: Kırlangıç balıkları (Triglidae). Diğer türler. Körfezde ayrıca mırmır, levrek, çipura, karagöz, mercan, kupes, kolyos ve kalamar gibi türler de bulunur. 2017 yılında yapılan bir çalışmaya göre, Edremit Körfezi'nde 2 sınıf, 19 ordo ve 56 familyaya ait 108 balık türü tespit edilmiştir.

Derin okyanus, aşağıdaki özelliklere sahiptir: Basınç: Derinlik arttıkça basınç artar; Challenger Deep'te (Mariana Çukuru) basınç, yeryüzündeki basınca göre yaklaşık 1000 kat daha fazladır. Sıcaklık: Sıcaklık aşırı derecede soğuktur ve donma noktasının hemen üzerinde seyreder. Karanlık: Derin okyanus, zifiri karanlıktır; görüş mesafesi neredeyse yoktur. Yaşam: Aşırı basınçlı ve soğuk ortamda yaşayabilen mikroorganizmalar, balıklar ve yengeç türleri bulunur. Jeolojik önem: Derin okyanus çukurları, litosferik levhaların daldığı ve mantoya gömüldüğü levha yaklaşım alanlarıdır.

Büyük Set Resifi'nde 400 farklı mercan türü bulunmaktadır.

Denizlerin rengi, yere ve zamana göre değişiklik gösterebilir. Denizlerde görülebilecek bazı renkler: Mavi. Turkuaz. Yeşil. Kahverengi. Kızıl. Siyah. Denizlerin rengi; suyun derinliği, içindeki organizmalar, güneş ışığının yansıması ve çevresel faktörler gibi birçok değişkene bağlıdır.

Açık denizlerin ortalama derinliği 4,6 kilometre olarak kabul edilmektedir.

Okyanus akıntıları, dalga kırılması, rüzgâr, Coriolis etkisi, gelgitler, sıcaklık ve tuzluluk farklılıkları gibi ortalama akışa etki eden kuvvetlerin yönlendirdiği deniz suyu hareketleridir. Başlıca okyanus akıntıları: Yüzey akıntıları. Derin okyanus akıntıları. Bazı yüzey akıntıları: Gulf Stream (sıcak); Labrador (soğuk); Kaliforniya (soğuk); Humboldt (Peru) (soğuk). Bazı derin okyanus akıntıları: Kuzey Atlantik’te oluşan derin su akıntısı. Okyanus akıntıları, küresel iklim üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.

Evet, Mariana Çukuru'nun dibinde hayat vardır. Yapılan araştırmalar, aşırı basınçlı ve soğuk ortamda yaşayabilen birçok mikroorganizma, balık ve yengeç türünün varlığını ortaya koymuştur. Buradaki yaşamın temel dayanağı, 300 dereceye ulaşan volkanik püskürmeler ve buradan çıkan sülfürü metabolize edebilen bakterilerdir. Çok derinlerde ölçüm yapmanın lojistik olarak zor olmasının yanı sıra, doğru veriler elde etmek de büyük önem taşımaktadır.

Derin denizlerin karanlık olmasının sebebi, güneş ışığının bu derinliklere ulaşamamasıdır. Denizin derinliklerine doğru indikçe, suyun berraklığı azalır ve ışığın geçişi zorlaşır. Derin denizlerin karanlık oluşunun diğer sebepleri şunlardır: Yüksek basınç. Zehirli gazlar. Aşırı yüksek ve düşük sıcaklık. Yanardağ etkinlikleri.

Denizde mavi ve yeşil renk görülmesinin bazı nedenleri: Işık ve derinlik: Derin sularda ışık daha fazla emildiği için deniz daha koyu mavi görünür. Hava koşulları: Bulutlu günlerde deniz, daha gri veya yeşil tonlarında görünebilir. Plankton ve yosunlar: Deniz suyundaki plankton ve yosunlar, suyun rengini yeşil veya kahverengi tonlarına dönüştürebilir. Kirlilik: Kirli sular, denizin rengini yeşil, kahverengi veya grimsi bir renge dönüştürebilir. Denizin doğal rengi renksizdir, ancak çevresel faktörler ve içindeki maddeler suyun farklı renklerde görünmesine neden olabilir.

Deniz altında en uzun süre kalan insan, 120 gün ile Alman mühendis Rudiger Koch'tur. Koch, Panama açıklarındaki bir kapsülde, basınç kaybı olmayan denizdeki evinde 3 ay geçirerek su altında en uzun süre kalan kişi olmuştur. Daha önce, ABD'li Prof. Dr. Joe Dituri, 100 gün ile bir önceki rekoru elinde bulunduruyordu.

Mariana Çukuru'na inilememesinin başlıca nedenleri şunlardır: Aşırı yüksek basınç. Zorlu koşullar. Kirlilik. Teknik zorluklar.

Denizlerde hava, rüzgar, fırtınalar, depremler, volkanik patlamalar ve gelgitler gibi çeşitli nedenlerle dalgalı olur. Rüzgar: Rüzgar, deniz yüzeyini hareket ettirerek dalgalara neden olur. Fırtınalar: Şiddetli fırtınalar, denizde büyük dalgalara yol açabilir. Depremler ve volkanik patlamalar: Deniz tabanında sarsıntılara neden olarak tehlikeli dalgaların oluşumuna yol açabilir. Gelgitler: Güneş ve Ay'ın çekim kuvveti, gelgitlere ve dolayısıyla deniz yüzeyinde dalgalara neden olabilir.

Deep Sea, yani derin deniz, yaklaşık 200 metreden daha derin olan okyanus kısımlarını ifade eder. Okyanusun en derin noktası, Mariana Çukuru'ndaki Challenger Deep'tir ve 10.994 metre derinliğe sahiptir.

Atlas ve Pasifik Okyanusları, bazı bölgelerde sanki karışmıyormuş gibi görünseler de aslında karışmaktadırlar. Bu iki okyanusun karışmıyormuş gibi görünmesinin temel nedenleri şunlardır: Farklı fiziksel ve kimyasal özellikler: Tuzluluk, sıcaklık, yoğunluk ve tortu içeriği gibi faktörler, okyanus sularının temas ettiği bölgelerde gözle görülür sınırlar oluşturur. Akıntılar ve dalgalar: Akıntılar ve dalgalar, bu suları zamanla birbirine karıştırır. Özellikle Drake Geçidi ve Alaska Körfezi gibi bölgelerde, bu iki okyanusun suları yoğunluk farklılıkları nedeniyle hemen birbirine karışmaz; su kütleleri arasında bir geçiş bölgesi oluşur.

Okyanusların alacakaranlık bölgesi, güneş ışığının ulaşamadığı 200 metre derinlikte başlayıp 1000 metreye kadar uzanan bir katmandır. Bu bölge, mezopelajik bölge olarak da bilinir ve fotosentez için yeterli ışık bulunmaz. Alacakaranlık bölgesinde yaşayan hayvanlar arasında balık, karides, kalamar, denizanası ve zooplankton bulunur. Bu bölge, karbon döngüsünde de önemli bir rol oynar; hayvanlar yüzeye çıktıklarında atmosferden aldıkları karbondioksiti derinlere taşır. Bilim insanları, iklim değişikliğinin bu bölgedeki yaşamı olumsuz etkileyebileceğini ve bazı türlerin yok olmasına yol açabileceğini belirtmektedir.

Okyanusun kalbinde, yani derinliklerinde şu unsurlar bulunur: Canlılar. Hidrotermal bacalar. Jeolojik oluşumlar. Okyanusun en derin noktası, yaklaşık 11.000 metrelik derinliğiyle Mariana Çukuru'dur.

Denizdeki girdapların neden siyah olduğuna dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, girdapların oluşum süreci şu şekilde özetlenebilir: Akıntıların etkileşimi. Basınç etkisi. Hız farkı. Girdaplar genellikle zararsızdır, ancak çok büyük, güçlü ve şiddetli girdaplar da oluşabilir.

İstanbul Boğazı'nın donmamasının birkaç nedeni vardır: Tuzluluk: Boğaz'daki su tuzludur ve tuzlu suyun donması için sıcaklık çok daha düşük olmalıdır. Akıntılar: Boğaz'da sürekli bir akıntı vardır, bu da suyun hareketini sürdürerek donmayı engeller. Su sıcaklığı: Boğaz'daki su sıcaklığı genellikle 6-7 derece civarındadır ve bu sıcaklık donma noktasının üzerindedir. Coğrafi koşullar: İstanbul'da hava sıcaklığının -25 dereceye kadar düşmesi gerekir ki bu, Boğaz'ın donması için yeterli olsun.

Derin suların daha soğuk olmasının birkaç nedeni vardır: Güneş ışınlarının azalması. Termoklin tabakası. Yoğunluk ve su kütlesi hareketi. Derin deniz akıntıları. Basınç etkisi. Isı alışverişi.

İç deniz ve kenar deniz arasındaki temel farklar şunlardır: Konum: Kenar denizler, kıtaların kenarında yer alır ve okyanuslarla geniş boğazlarla bağlantılıdır. İç denizler, kara içlerine sokulmuş olup, okyanuslara dar boğazlarla bağlanır. Genişlik ve derinlik: Kenar denizler, genellikle iç denizlere göre daha geniş ve derindir. Akıntılar: Kenar denizlerde, okyanuslardan gelen akıntılar etkilidir. İç denizlerde, akıntılar genellikle daha az etkilidir. Biyoçeşitlilik: Kenar denizler, iç denizlere göre daha fazla biyolojik çeşitlilik sunar. Ekolojik özellikler: İç denizler, okyanuslara göre daha kapalı ortamlardır; bu nedenle deniz ekosistemlerinin özellikleri daha fazla etkilenir. Kenar denizler, okyanus ekosistemleriyle etkileşimde bulunur.