Şems-i Tebrîzî ve kerpiç hikayesi, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'ye gelen felsefecilerin Şems'e üç soru sormasıyla başlar. Sorular şunlardır: 1. "Allah var dersiniz, ama görünmez, göster de inanalım". 2. "Şeytanın ateşten yaratıldığını söylersiniz, sonra da ateşle ona azâb edilecek dersiniz, hiç ateş ateşe azâb eder mi?". 3. "Âhirette herkes hakkını alacak, yaptıklarının cezâsını çekecek diyorsunuz. Bırakın insanları canları ne istiyorsa yapsınlar, karışmayın!". Şems, bu sorulara elindeki kuru kerpici adamın başına vurarak cevap verir. Şems, kadıya şunları açıklar: Allah'ın görünmezliğini, adamın baş ağrısını gösterememesi ile örneklendirir. Şeytanın ateşten yaratılıp ateşle azab edilmesinin, topraktan yaratılan adamın başından toprak acıttığı için mümkün olduğunu söyler. İnsanların dünyada istedikleri gibi yaşamalarına izin verilmesinin, ahirette hak arayışına yol açabileceğini belirtir. Felsefeci, bu cevaplar karşısında mahcup olup söz söyleyemez hale düşer.