Metodoloji

Impact faktör (etki faktörü) iki şekilde hesaplanabilir: dergi impact faktörü ve kişisel impact faktörü. Dergi impact faktörü şu adımlarla hesaplanır: 1. Toplam atıf sayısı belirlenir. 2. Citable makale sayısı bulunur. 3. Ortalama atıf sayısı hesaplanır. Kişisel impact faktörü için ise: 1. Toplam atıf sayısı sayılır. 2. Yayınlanan eser sayısı belirlenir. 3. Ortalama atıf sayısı bulunur.

Araştırma probleminin tanımı, bilimsel bir çalışmanın çözüme kavuşturmak istediği sorgulanabilir bir durum veya sorudur. Araştırma probleminin önemi ise şu noktalarda ortaya çıkar: - Bilimsel çalışmanın temelini oluşturur: Problemin doğru tanımlanması, araştırmanın genel yönünü belirler ve bilimsel sürecin başarısını etkiler. - Yeni bilgi üretimini sağlar: Yenilikçi ve güncel araştırma problemleri, yeni bilgilerin keşfedilmesi için fırsatlar sunar. - Geçerlilik ve güvenilirlik sağlar: Problemin geçerliliği ve güvenilirliği, araştırmanın doğruluğunu artırır ve sonuçların bilimsel anlamda kabul edilmesine katkı sağlar. - Kaynakların etkin kullanımını sağlar: Problemin belirlenmesi, kaynakların gereksiz veri toplama olmadan etkin bir şekilde kullanılmasını sağlar.

OKDR kısaltmasının iki farklı anlamı bulunmaktadır: 1. Okinawa Kobudo Doushi Rensei. Bu, Japon dövüş sanatlarıyla ilgili bir terimdir. 2. Objectives and Key Results (Hedefler ve Anahtar Sonuçlar).

Bilimsel araştırma basamaklarında çevre kirliliği araştırması şu adımları içerir: 1. Problemin Belirlenmesi: Araştırmanın odaklanacağı çevre kirliliği türünün (hava, su, toprak) belirlenmesi. 2. Veri Toplama: Birincil ve ikincil kaynaklardan veri toplanması. Birincil kaynaklar arasında gözlemler, anketler ve teknik ölçümler yer alırken, ikincil kaynaklar kitaplar, makaleler ve resmi raporlar olabilir. 3. Hipotez Oluşturma: Çevre kirliliğinin nedenleri ve etkileri hakkında bir öngörü geliştirilmesi. 4. Veri Analizi: Toplanan verilerin tablolar, grafikler ve istatistiksel yöntemlerle analiz edilmesi. 5. Sonuç ve Tartışma: Verilerin hipotezle ilişkisinin kurulması ve araştırma sonuçlarının değerlendirilmesi. 6. Öneriler: Çevre kirliliğini azaltmak için uygulanabilir çözüm önerilerinin sunulması. 7. Rapor Hazırlama ve Sunum: Araştırma sonuçlarının rapor formatında hazırlanması ve ilgili paydaşlara sunulması.

Analiz yöntemi, verilerin toplanması, işlenmesi ve yorumlanması sürecidir. Bu süreç genellikle beş aşamadan oluşur: 1. Veri Toplama: Analiz edilecek verilerin toplanması. 2. Veri Temizleme: Toplanan verilerin eksik, hatalı veya tutarsız kısımlarının ayıklanması. 3. Veri Dönüştürme: Verilerin analiz için uygun formata dönüştürülmesi. 4. Veri Analizi: İstatistiksel ve analitik yöntemler kullanılarak verilerin incelenmesi. 5. Sonuçların Sunumu: Analiz sonuçlarının grafikler, tablolar ve raporlar aracılığıyla görselleştirilmesi.

Sosyal bilgilerde araştırma basamakları şunlardır: 1. Konunun Belirlenmesi: Araştırmanın yapılacağı konunun ilgi ve yeteneklere göre seçilmesi. 2. Varsayımda Bulunulması (Hipotez): Konuyla ilgili geçici bir çözüm önerisi veya tahmin yapılması. 3. Kaynak Taraması ve Veri Toplama: Kitaplar, dergiler, gazeteler, internet ve insanlar gibi kaynaklardan bilgi toplanması. 4. Verilerin Sınıflandırılması: Toplanan verilerin içeriğine göre gruplandırılması. 5. Varsayımın Test Edilmesi: Toplanan verilerin daha önce öne sürülen varsayımlarla karşılaştırılması ve olgulara dönüşüp dönüşmediğinin incelenmesi. 6. Araştırma Raporunun Yazılması: Elde edilen bilgilerin ve yapılan çalışmaların bir rapor haline getirilmesi.

Özet, Amaç, Materyal, Metod, Sonuçlar bilimsel bir çalışmanın ana bölümleridir. 1. Özet: Çalışmanın kısa ve özlü bir tekrarıdır, ana bölümlerin kısa bir özetini ve sonuçların bir cümlesini içerir. 2. Amaç: Çalışmanın neden yapıldığını ve hangi problemin incelendiğini açıklar. 3. Materyal: Araştırmada kullanılan malzemelerin nasıl temin edildiği, ne olduğu ve nitelikleri hakkında bilgi verir. 4. Metod: Deney veya taramanın nasıl düzenlendiğini, hangi faktörlerin hangi düzeylerinin denendiğini ve verilerin nasıl işlendiğini açıklar. 5. Sonuçlar: Araştırma sonuçlarının, bulguların ve istatistiksel verilerin sunulduğu bölümdür.

Lakatos'un bilimsel araştırma programlarının metodolojisi, bilimin rasyonel yeniden inşasını sağlamak amacıyla ortaya koyduğu bir yöntemdir. Bu metodoloji üç ana öğeden oluşur: 1. Sert Çekirdek (Hard Core): Bilim insanları topluluğunun bağlı olduğu geleneklerce belirlenmiş, yönteme ilişkin kararlar yoluyla reddedilemeyecek unsurları içerir. 2. Pozitif Buluş Tekniği (Pozitive Heuristic): Bilim insanlarına nasıl çalışmaları gerektiğini belirten bir dizi öğüttür. 3. Koruyucu Kuşak (Protective Belt): Sert çekirdeği çevreleyen yardımcı hipotezleri ve varsayımları içerir. Lakatos'a göre, bilimsel değerlendirilmeye tabi tutulması gereken şey tek bir kuram değil, araştırma programının kendisidir.

Sistematik yaklaşım, belirli bir düzen ve kurallar çerçevesinde gerçekleştirilen, planlı ve organize bir şekilde yürütülen işlemleri ifade eder. Bu yaklaşım, aşağıdaki alanlarda sıkça kullanılır: - Bilimsel araştırmalar: Güvenilir ve geçerli sonuçlar elde etmek için araştırmanın her aşamasının metodolojik bir şekilde yürütülmesi. - İş dünyası: Projelerin başarıyla tamamlanması için kaynakların etkin kullanılması ve hedeflere ulaşılması. - Eğitim: Öğretim programlarının etkinliğini artırmak ve öğrencilerin daha iyi öğrenme deneyimi yaşamasını sağlamak. Sistematik yaklaşım, aynı zamanda yönetim felsefesi olarak da kabul edilir ve organizasyonlardaki tüm faktörlerin değerlendirilmesini gerektirir.

8D tekniği, bir problemin sistematik bir şekilde ele alınmasını, kök nedenlerin doğru belirlenmesini ve düzeltici faaliyetlerin etkin bir şekilde yapılmasını sağlayan bir problem çözme metodolojisidir. 8D tekniğinin adımları şunlardır: 1. D0 Hazırlık: Ekip oluşturulmadan önce problemin çözümü için plan yapılır. 2. D1 Ekip Yaklaşımı: Problemi çözecek ekip kurulur. 3. D2 Problemin Tanımlanması: Sorunun ayrıntılı olarak açıklanması ve işletmeye olan etkisinin tanımlanması gerekir. 4. D3 Geçici Düzeltici Faaliyetler: Sorunun daha fazla hasar vermesini önlemek için geçici bir düzeltme uygulanır. 5. D4 Kök Neden ve Hata Etki Analizi: Sorunun temel nedeni belirlenir. 6. D5 Düzeltici Faaliyetlerin Geçerli Kılınması: Geliştirilen çözümün sorunu ortadan kaldırdığı doğrulanır. 7. D6 Kalıcı Düzeltici Faaliyet ve Metot Revizyonu: Sorun tekrarını önlemek için kalıcı bir çözüm uygulanır. 8. D8 Sonuçların Analizi ve Ekibin Onurlandırılması: Sürecin sonuçları analiz edilir ve ekip kutlanır. Bu teknik, özellikle otomotiv sektöründe yaygın olarak kullanılmaktadır, ancak sağlık, finans ve perakende gibi diğer sektörlerde de uygulanmaktadır.

Tüm yazılım teorilerini birleştirmek mümkündür, çünkü yazılım geliştirme süreçleri çeşitli metodolojiler ve modeller kullanılarak gerçekleştirilir. İşte bazı yaygın yazılım teorileri ve modelleri: Şelale Modeli: Sıralı bir gelişim yaklaşımı olup, her aşama tamamlandıktan sonra bir sonraki aşamaya geçilir. Yinelemeli ve Artımlı Geliştirme: Yazılımı küçük parçalara bölerek sürekli iyileştirme ve teslimat sağlar. Spiral Model: Risk analizine vurgu yaparak, şelale modeli ve hızlı prototiplemenin avantajlarını birleştirir. Çevik (Agile) Model: Müşteri geri bildirimleriyle mikro hizmetler modelini izleyerek yazılımı oluşturur. Prototip Modeli: Sınırlı işlevselliğe sahip çalışan bir yazılım prototipi geliştirir. Bu modeller, farklı ihtiyaçlara göre uyarlanabilir ve birlikte kullanılabilir, böylece yazılım geliştirme süreci daha verimli hale getirilebilir.

Hipotez örneği yazmak için aşağıdaki adımları izlemek önemlidir: 1. Araştırma Sorusu Belirleyin: Hipotez, net bir araştırma sorusuna dayanmalıdır. 2. Literatür Taraması Yapın: Konunuzla ilgili daha önce yapılmış çalışmaları inceleyerek hipotezinizi bilimsel bir temele dayandırın. 3. Hipotezi Açıkça İfade Edin: Hipotezinizi kısa ve net cümlelerle, karmaşık olmayan bir dil kullanarak ifade edin. 4. Test Edilebilirliği Sağlayın: Hipotezinizin gözlemsel veya deneysel yöntemlerle doğrulanabilir olduğundan emin olun. 5. Tahmin İçermesi: Hipoteziniz, bir durumun sonucu hakkında tahmin içermelidir. Örnek Hipotez: "Eğer bir bitkiye daha fazla su verilirse, bitkinin büyüme hızı artar".

Tarih İlminin Usulü, tarih araştırmalarının metodolojik yaklaşımlarını anlatır. Bu metodolojik aşamalar şunlardır: 1. Araştırma (Vesika Toplama): Geçmişe ışık tutabilecek her türlü bilgi ve belgenin tespit edilmesi. 2. Düzenleme (Kategorizasyon): Toplanan bilgilerin sistematik biçimde gruplandırılması. 3. İnceleme (Analiz): Elde edilen verilerin kaynak değeri bakımından yeterli olup olmadığının tetkik edilmesi. 4. Sorgulama (Değerlendirme): Toplanan verilerin hakikat ve güvenilirlik açısından değerlendirilmesi. Ayrıca, kitapta tarihin anlamları, kökeni, konusu, faydası, amaç ve türleri gibi konular da ele alınmaktadır.

Bilgi kaynağı saha araştırması, belirli bir konu hakkında doğrudan veri toplamak için yapılan sistematik bir inceleme sürecidir. Bu yöntem, anketler, mülakatlar, gözlem ve deneyler gibi çeşitli tekniklerle gerçekleştirilir. Kullanım alanları: - Pazar araştırmaları: Tüketici davranışlarını ve pazar trendlerini anlamak için kullanılır. - Sosyal ve akademik araştırmalar: Toplumsal olayları ve bireylerin davranışlarını analiz etmek için önemlidir. - Kamuoyu yoklamaları: Devlet kurumları ve araştırma şirketleri tarafından kamuoyunun düşüncelerini ölçmek için başvurulur.

5S ve 5D kavramları farklı bağlamlarda kullanılır: 1. 5S: İş yerinde düzen ve verimliliği artırmak için geliştirilen bir metodolojidir. 5S, beş adımdan oluşur: - Seiri (Sınıflandırma): Gereksiz eşyaların ayıklanması. - Seiton (Düzenleme): Her eşya için bir yer belirlenmesi. - Seiso (Temizlik): Çalışma alanının temiz tutulması. - Seiketsu (Standartlaştırma): Belirlenen düzen ve temizliğin standart hale getirilmesi. - Shitsuke (Disiplin): Uygulamaların sürekliliğinin sağlanması. 2. 5D: 5D kavramı, genellikle 5S + 1 olarak adlandırılır ve güvenlik adımını içerir. Bu durumda, 5D adımları: - Safety (Güvenlik): İş süreçlerindeki risklerin belirlenmesi ve ortadan kaldırılması.

Bulgular ve sonuçlar arasındaki fark, araştırma sürecinde farklı aşamaları ifade etmeleridir: - Bulgular, araştırmanın veri toplama ve analiz etme aşamasında elde edilen somut veriler veya keşiflerdir. - Sonuçlar ise bu bulguların yorumlanması ve değerlendirilmesi neticesinde ortaya çıkan genel çıkarımlardır.

Metodun özellikleri şunlardır: 1. Sistematiklik: Metod, belirli bir düzene ve kurallara göre ilerlemelidir. 2. Tekrar Edilebilirlik: Aynı şartlar altında farklı zamanlarda tekrarlandığında benzer sonuçlar üretmelidir. 3. Ölçülebilirlik: Metodun sonuçları ölçülebilir ve değerlendirilebilir olmalıdır. Diğer önemli özellikler ise: 4. Kesinlik ve Doğruluk: Analiz tekrarlarından elde edilen sonuçların birbirlerine yakınlığı ve gerçek değere olan yakınlığı. 5. Amaca Uygunluk: Metodun, amaçlanan işlemin asgari gereksinimlerini yerine getirmesi.

Toyota Üretim Sistemi (TPS), Japon otomotiv devi Toyota tarafından geliştirilen, verimlilik, kalite ve sürekli iyileştirmeye odaklanan bir üretim metodolojisidir. TPS'nin temel ilkeleri: 1. Just-in-Time (Tam Zamanında): Üretim, ihtiyaç duyulduğunda gerçekleşir, fazla üretim ve stok maliyetleri azaltılır. 2. Jidoka (Otomasyon ile İnsan Dokunuşu): Makineler sorunları otomatik olarak tespit eder ve durur, çalışanlar kalite kontrollerini yaparak hataları anında giderir. Diğer unsurlar: - Kaizen (Sürekli İyileştirme): Tüm çalışanlar, üretim sürecinin iyileştirilmesinde aktif rol alır. - Akış ve Çekme Sistemleri: Üretim, kesintisiz akış ve müşteri talebine göre ayarlanır. TPS, sadece otomotiv sektöründe değil, elektronik, gıda üretimi ve tüketici malları gibi çeşitli sektörlerde de uygulanmaktadır.

Metodolojinin temel ilkeleri şunlardır: 1. Araştırma Tasarımı: Araştırmanın nasıl tasarlanması gerektiğini belirler, hangi verilerin toplanacağını ve nasıl analiz edileceğini içerir. 2. Veri Toplama Yöntemleri: Anketler, gözlem, mülakat gibi yöntemlerin nasıl kullanılacağını açıklar. 3. Veri Analizi: Elde edilen verilerin nasıl analiz edileceği konusunda yönergeler sağlar, istatistiksel analizlerin nasıl yapılacağını içerir. 4. Sonuçların İncelenmesi: Araştırma sonuçlarının nasıl sunulacağını ve yorumlanacağını belirler, bilimsel yazım kurallarına ve etik prensiplere uygun bir şekilde raporlama yapmayı destekler. 5. Değişime Uyum Sağlama: Metodoloji, esneklik ve adaptasyonu benimser, projelerdeki belirsizlikler ve beklenmedik durumlar için proaktif risk yönetimi yapar.

GTD (Getting Things Done) yöntemi, David Allen tarafından geliştirilen bir zaman yönetimi ve kişisel verimlilik metodolojisidir. GTD yönteminin temel prensibi, tüm görevleri ve düşünceleri dışa aktararak onları sistematik bir şekilde düzenlemek ve belirlenen süreler içerisinde tamamlamaktır. GTD yönteminin beş temel adımı şunlardır: 1. Toplama (Capture): Zihni meşgul eden bütün görevleri ve yapılacakları bir sisteme aktarmak. 2. Ayrıştırma (Clarify): Toplanan bilgileri analiz ederek hangi adımların atılması gerektiğini belirlemek. 3. Organize Etme (Organize): Görevleri uygun kategorilere ve listelere ayırarak, ihtiyaç duyulduğunda kolayca erişim sağlamak. 4. Gözden Geçirme (Reflect): Düzenlenen listeleri belirli aralıklarla kontrol ederek, planların güncel ve etkili olduğundan emin olmak. 5. Uygulama (Engage): Gerekli görevleri belirlenen zaman diliminde tamamlayarak sistemin verimli çalışmasını sağlamak. GTD yöntemi, zihinsel yükü hafifletir, odaklanmayı artırır ve stresi azaltır.