Elazığ Tımarhanesi'nde (günümüzde Elazığ Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi) yatan bir akıl hastasının 1965 yılında yazdığı mektup, Allah'a hitap eden ve yaşadığı acıları, sitemleri ile Allah'a olan bağlılığını anlatan bir metindir. Mektubun bir kısmı şu şekildedir: > "Ben dünya kürresi, Türkiye karyesi ve Urfa köyünden, El-Aziz Tımarhanesi sakinlerinden; ismi önemsiz, cismi değersiz, çaresiz ve kimsesiz bir abdi acizin, ahir deminde misafiri Azrail’i beklerken, başhekimlik üzerinden Hakimler Hakiminin dergahı Uluhiyetine son arzuhalimdir... > Ben gam deryasında, fakirlik vatanında, horluk ve rezillik kaftanında padişah yapılmışım. Meyvalardan dağdağana, çalgılardan ney-kemana kapılmışım... > Ey zerrelerden kürrelere, yerlerden göklere bütün alemlerin Rabbi! Ey iman ve şuur ehli kalplerin en yüce habibi! Ey dertli bedenlerin kederli gönüllerin ve yaralı yüreklerin tabibi! Ben biçare kulun ki garipler garibi, hüzünlerin esiri, zulümlerin muzdaribi, öksüz, yetim ve sahipsiz bir tımarhane delisi... Ama kutsi muhabbet ve hasretinin divanesi!". Mektubun yazarı, 1965 yılında vefat etmiştir.