LaboratuvarTestleri

HbA1c (glike hemoglobin) ve IFCC (International Federation of Clinical Chemistry and Laboratory Medicine) arasındaki fark, ölçüm birimlerinden kaynaklanır: HbA1c, glukoz ile kimyasal olarak bağlanmış hemoglobin moleküllerinin toplam hemoglobin içindeki yüzdesini ifade eden yüzde (%) sistemi ile ölçülür. IFCC, HbA1c seviyelerini daha kesin ve standart bir şekilde değerlendirmek için milimol/mol (mmol/mol) birimiyle raporlayan bir ölçüm sistemidir. Normal değerler: HbA1c: %4 ila %5,6 arasında olmalıdır. IFCC: 20-38 mmol/mol aralığı normal kabul edilir. Diyabet tanısı: HbA1c: %6,5 ve üzeri değerler diyabet tanısı koyar. IFCC: 48 mmol/mol üzeri seviyeler diyabet tanısı için referans alınır.

Tam kan sayımında tehlikeli olabilecek bazı değerler şunlardır: Hemoglobin (HGB): Yüksek hemoglobin seviyeleri, dehidrasyon, böbrek hastalığı veya bazı akciğer hastalıkları gibi durumlarda görülebilir. Hematokrit (HCT): Yüksek hematokrit seviyeleri, polisitemi, dehidrasyon veya bazı akciğer hastalıkları, yüksek rakımlarda yaşama gibi durumlarda görülebilir. Beyaz Kan Hücresi (WBC): Normalden yüksek lökosit sayısı, enfeksiyon, alerjik reaksiyonlar, kanser, ilaçlar, iltihaplanma, stres veya bazı kan hastalıkları gibi durumlarda görülebilir. Trombosit (PLT): Normalden yüksek trombosit sayısı, kan pıhtılaşma bozuklukları, kanser, anemi, enfeksiyonlar veya bazı kan hastalıkları gibi durumlarda görülebilir. Tam kan sayımı sonuçlarının değerlendirilmesi ve yorumlanması için bir doktora danışılmalıdır.

İdrarda lökosit esterazın pozitif olması, genellikle idrar yolu enfeksiyonu veya iltihabi bir durumun varlığına işaret eder. Bu durum, aşağıdaki sağlık sorunlarının belirtisi olabilir: İdrar yolu enfeksiyonları. Böbrek iltihapları. Steril piyüri. Pozitif sonuç, kesin tanı için yeterli değildir; idrar kültürü gibi ek testlerle doğrulanması gerekir.

TRAB (TSH reseptör antikoru) yüksekliği, bağışıklık sisteminin tiroid bezine saldırdığı ve Graves hastalığı olarak bilinen bir durumu işaret eder. Graves hastalığının belirtileri arasında şunlar bulunur: açıklanamayan kilo kaybı; anksiyete ve sinirlilik; ısı intoleransı; aşırı terleme; kas zayıflığı; saç kaybı; alışılmadık derecede pürüzsüz cilt; hızlı ve düzensiz kalp atışı; yorgunluk. Ayrıca, gözlerde şişlik, kızarma, ağrı veya çift görme gibi oftalmik semptomlar da ortaya çıkabilir. Tanı, kanda antikor seviyelerinin ölçülmesiyle konur.

Laktat dehidrogenaz (LDH), vücuttaki hücresel metabolizmanın önemli bir göstergesi olarak kabul edilen ve pek çok hastalığın tanısında yol gösterici olan bir enzimdir. LDH serum/plazma ise, kandaki LDH seviyesini ölçmek için yapılan testin sonucunu ifade eder. Normal şartlar altında, LDH hücre içinde kalır ve kan dolaşımındaki miktarı düşüktür. LDH testi, tek başına dokulara neyin zarar verdiğini veya hasarın nerede olduğunu göstermez.

HbA1c değerinin %6,5 ve üzeri olması diyabet tanısı için kritik bir eşik olarak kabul edilir. Tedavi gerekliliği, bireysel faktörlere bağlı olarak değişebilir. Diyabet hastalarında genellikle %7 veya daha düşük bir HbA1c seviyesi hedeflenir. HbA1c değerinin yorumlanması ve tedavi planı için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

CRP (C-reaktif protein) seviyesinin yüksek olması, vücutta iltihaplanma, enfeksiyon veya başka sağlık sorunlarının varlığına işaret edebilir. CRP yüksekliğinin olası nedenleri: Enfeksiyonlar. Otoimmün hastalıklar. Kalp-damar hastalıkları. Kanser. Travma ve cerrahi. Kronik iltihaplanma. CRP yüksekliği belirtileri, altta yatan nedene bağlı olarak değişir ve ateş, yorgunluk, kas-eklem ağrıları, iştahsızlık gibi semptomları içerebilir. CRP değerinin tehlikeli olup olmadığı, tek başına belirlenemez; hastanın genel sağlık durumu, diğer belirtileri ve test sonuçları ile birlikte değerlendirilmelidir.

CRE (C-reaktif protein) seviyesinin yüksek olması, vücutta iltihaplanma sürecinin olduğunu gösterir. Bu durum, çeşitli sağlık sorunlarının belirtisi olabilir: Enfeksiyonlar. Romatolojik hastalıklar. Travma ve cerrahi işlemler. Kanser. Kronik hastalıklar. CRP seviyesinin tehlikeli olup olmadığı, tek başına değerlendirilemez; hastanın genel sağlık durumu, diğer belirtileri ve test sonuçları ile birlikte ele alınmalıdır.

Üre testi (BUN testi) çeşitli nedenlerle istenebilir: Böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesi. Böbrek hastalıklarının erken tespiti ve takibi. Protein metabolizmasının izlenmesi. Dehidrasyon, karaciğer hastalıkları ve enfeksiyonların araştırılması. İlaç etkilerinin değerlendirilmesi. Normal değerler laboratuvarlara ve bireyin yaşına, cinsiyetine ve tıbbi geçmişine göre değişebilir.

ACD (Atriyal Septal Defekt) genellikle doğuştan gelen bir kalp hastalığı olup, belirli hastalıklarla doğrudan ilişkili değildir. Ancak, bazı durumlarda ACD ile ilişkili olabilecek durumlar şunlardır: Genetik ve çevresel faktörler: Genetik kusurlar ve hamilelik sırasında annenin kızamıkçık, diyabet veya lupus gibi hastalıklara sahip olması ACD riskini artırabilir. Diğer doğumsal kalp hastalıkları: ACD, bazen diğer genetik problemlerle veya diğer doğumsal kalp hastalıklarıyla birlikte görülebilir. ACD'nin teşhisi ve tedavisi için bir uzmana danışılması önerilir.

ENA testi, genellikle şu durumlarda istenir: Otoimmün hastalıkların teşhisi: Sistemik lupus eritematozus (SLE), Sjögren sendromu, sistemik skleroz, polimiyozit, dermatomiyozit gibi hastalıkların teşhisi için kullanılır. Hastanın belirtilerinin değerlendirilmesi: Eklemlerde ağrı, yorgunluk, ciltte döküntüler veya gözlerde kuruluk gibi semptomların altında yatan nedeni belirlemek için yapılır. Otoimmün hastalığın takibi: Bir kişinin otoimmün hastalığının seyrini izlemek, tedaviye yanıtını değerlendirmek veya hastalığın alevlenme riskini belirlemek amacıyla düzenli olarak yapılabilir. Sistemik bulguların değerlendirilmesi: Ateş, kilo kaybı, yorgunluk gibi bazı sistemik belirtiler, bağ dokusu hastalığı riskini artırabilir; bu durumlarda ENA testi, altta yatan otoimmün hastalığı belirlemek için yapılır. Başka hastalıkların ayırıcı tanısı: Bazı semptomları olan kişilerde, belirli bir otoimmün hastalığın diğer hastalıklardan ayırt edilmesine yardımcı olabilir. ENA testi, tek başına tanı koymak için yeterli değildir; sonuçlar, hastanın klinik belirtileri, tıbbi geçmişi ve diğer laboratuvar test sonuçlarıyla birlikte değerlendirilmelidir.

Tıpta "Pra" terimi farklı anlamlara gelebilir: Panel-reaktif antikor (PRA). Progresif retina atrofisi (PRA). Plazma renin aktivitesi (PRA). Halkla İlişkiler ve Tanıtım (PRA) bölümü.

VDR yüksekliği ile ilgili bilgi bulunamadı. Ancak, RDW (Eritrosit Dağılım Genişliği) değerinin yüksek olmasının bazı nedenleri şunlardır: Anemi: Demir eksikliği, B12 ve folik asit eksikliği anemisi gibi durumlar. Kronik hastalıklar: Kronik inflamasyon veya otoimmün bozukluklar. Kalıtsal bozukluklar: Talasemi ve orak hücreli anemi gibi durumlar. Kan kaybı: Kronik veya aşırı kan kaybı. Diğer nedenler: Alkol tüketimi, sferositoz, böbrek ve karaciğer hastalıkları, konjestif kalp yetmezliği. RDW yüksekliği, bir sağlık sorununun belirtisi olabilir ancak teşhis için tek başına yeterli değildir.

FER kısaltması, farklı alanlarda çeşitli anlamlara gelebilir. İşte bazıları: Tıbbi kısaltma: Feed Efficiency Ratio (yem dönüşüm oranı), hayvanlarda yem tüketiminden vücut kütlesine dönüşüm verimliliğini değerlendirmek için kullanılır. Gen adı: FER, bir tirozin kinaz genidir ve hücre-hücre yapışmasını düzenler. Hormon testi: Ferritin (FERR) testi, demir eksikliği anemisi, kronik hastalık anemisi ve talasemi gibi durumların takibinde kullanılır.

CA kısaltması, farklı bağlamlarda çeşitli anlamlara gelebilir. İşte bazı örnekler: CA-125: Yumurtalık kanseri ve diğer bazı kanser türlerinin teşhisinde kullanılan bir tümör belirtecidir. CA: Kalsiyum veya Kanada alan uzantısı gibi teknik anlamlar taşıyabilir. CA: Yaklaşık, dolaylarında gibi yaklaşıklık belirten bir ifade olarak da kullanılabilir. CA kısaltmasının anlamı, kullanıldığı bağlama göre değişiklik gösterebilir.

Fe (ferritin) seviyesinin yüksek olması, vücutta gereğinden fazla demir depolandığını gösterir ve bu durum ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. Fe seviyesinin yüksekliğinde görülebilecek bazı belirtiler: çarpıntı ve göğüs ağrısı; halsizlik ve yorgunluk; karın ve eklem ağrıları; kilo kaybı; ciltte koyulaşma. Fe seviyesinin yüksekliğinin nedenleri arasında hemokromatozis, aşırı alkol tüketimi, iltihaplı hastalıklar, bazı kanser türleri ve fazla miktarda demir takviyesi alımı yer alabilir. Tedavi yöntemleri: Kan bağışı gibi yöntemlerle demir seviyesinin düşürülmesi; Demir emilimini azaltan ilaçlar (demir şelatörleri); Altta yatan hastalığın tedavisi. Fe seviyesinin yüksek olması durumunda bir sağlık kuruluşuna başvurulması önerilir.

Hayır, sedim ve CRP aynı şey değildir. Sedimantasyon (sedim), vücuttaki iltihaplanma düzeyini belirlemek için yapılan bir kan testidir. CRP (C-reaktif protein) ise vücutta karaciğer tarafından üretilen bir proteindir. Her iki test de iltihaplanmanın varlığını ve şiddetini belirlemek için kullanılır, ancak farklı mekanizmalarla çalışırlar.

IFO testi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, benzer kısaltmalara sahip bazı testler ve programlar hakkında bilgi mevcuttur: IFOS Onayı: Balık yağlarının test edilmesini ve sertifikalandırılmasını sağlayan bir programdır. IFO Endeksi: Almanya'daki iş iklimini ölçen önemli bir öncü endekstir. Daha fazla bilgi için ilgili kurumların resmi web siteleri ziyaret edilebilir.

CA 125 (Kanser Antijeni 125) seviyesi, özellikle yumurtalık kanseri olmak üzere çeşitli kanser türlerinde yükselebilir. CA 125 seviyesinin yükselebileceği bazı kanser türleri: rahim kanseri; pankreas kanseri; akciğer kanseri; meme kanseri; kolon kanseri. Ancak, CA 125 seviyesinin yükselmesi her zaman kanser anlamına gelmez; bu durum, enfeksiyon, endometriozis, pelvik inflamatuar hastalık, adet dönemi veya gebelik gibi kanser dışı nedenlerle de ilişkili olabilir. CA 125 testi, tek başına kanser teşhisi koymak için kullanılmaz; diğer tıbbi testler ve değerlendirmelerle birlikte ele alınmalıdır.

Demir eksikliği için yapılan bazı testler: Tam kan sayımı (hemogram). Serum demir seviyesi testi. Total demir bağlama kapasitesi (TIBC) testi. Transferrin satürasyonu testi. Ferritin seviyesi testi. Retikülosit sayımı. CRP (C-Reaktif Protein) ve sedimentasyon. Serum folik asit ve B12 seviyesi testi. Çinko protoporfirin testi.