"Ağaç Diken Adam" (orijinal adı: "L'homme qui plantait des arbres"), Fransız yazar Jean Giono'nun 1953 yılında yayımlanan ve yaşamının son otuz yılını, yüzlerce hektarlık çorak bir alanı tek başına yeniden ağaçlandırmaya adayan Elzéard Bouffier adlı karakterin hikayesini anlatan bir öyküdür. Hikaye, 21 yaşındaki bir anlatıcının, Provence bölgesinde Alplerin eteklerinde yaptığı bir gezide, susuzluktan bitkin düştüğü bir anda kendisine suyunu paylaşan ve evinde misafir eden Elzéard Bouffier ile karşılaşmasıyla başlar. Elzéard Bouffier, her gün kilometrelerce yol yürüyüp hem koyunlarını otlatmakta hem de meşe palamudu toplamakta, evinde çimlendirdiği palamutları gittiği yerlerde ekmekte ve bulabildiği ağaç fidanlarını aşılayıp çoğaltmaktadır. Savaşın gölgesinde, savaşı umursamadan ağaç dikmeye devam eden Elzéard Bouffier'in çabaları sonucunda, o çorak arazi mucizevi bir değişime uğrar. Yazar, bu öyküyle insanlarda ağaç sevgisi ve dikme sevgisi uyandırmayı amaçladığını belirtmiştir.