KelimeKökeni

"İtfaiye" kelimesinin neden "itfaiye" olarak yazıldığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, bu kelimenin kökeni ve anlamı hakkında bilgi verilebilir. İtfaiye, Arapça "itfāˀ" (إطفاء) sözcüğünden türetilmiş olup, "söndürme" anlamına gelir.

"Begin" kelimesinin kökeni şu şekilde açıklanabilir: Proto-Germen dili. Eski İngilizce. Diğer dillerdeki benzer kelimeler. "Begin" kelimesi, "başlamak", "başlatmak" anlamlarının yanı sıra, "var olmak", "bir durumun ilk aşamasında olmak" anlamlarında da kullanılır.

"Balıkçı" kelimesinin kökü balıktır.

Yanlış kelimesinin kökeni Türkçe'dir. Orta Türkçe. Eski Türkçe. "Yanlış" kelimesine "-lış" yapım eki eklenerek, "doğruya eğilim göstermeyip sapma durumu" anlamı kazandırılmıştır.

Neşve kelimesi Arapça kökenlidir.

Fanila kelimesi, İtalyanca "flanella" kelimesinden türetilmiştir. "Flanella", bir tür yünlü veya pamuk ipliğinden dokunmuş kumaş anlamına gelir.

"Kamu" sözü, Ana Türkçe kökenli bir kelimedir. Kelimenin ilk şekli olan "kamag", Türkçe bir metin olarak ilk defa 735 tarihli Orhun Yazıtları'nda "İlgerü kurıgaru sülep tirmiş kubratmış. Kamagı yiti yüz er bolmış" cümlesinde geçmiştir. Ayrıca, Yunus Emre'nin Divan'ında "Biz kimseye kin tutmayız, kamu âlem birdir bize" şeklinde yer alır ve bu kullanımda kelimenin anlamı "bütün, herkes"tir. "Kamu" kelimesi, Türkçeye Farsçadan geçmiştir.

Baba kelimesinin kökeni, dilbilimciler tarafından evrensel bir bebek dili olarak kabul edilen ve pek çok dilde benzer şekilde kullanılan bir terime dayanmaktadır. Bebeklerin çıkardığı ilk seslerden biri olan "ba" ya da "pa" sesi, çoğu kültürde babayı ifade etmek için kullanılmıştır. Türkçe'deki "baba" kelimesi, Orta Asya Türk dillerinde de benzer şekilde kullanılmıştır. Ayrıca, "baba" kelimesinin kökeni, çocuk dilinde "kalın sesli kişi" anlamına gelen bir sözden de türemiş olabilir. "Baba" kelimesi, farklı dil ve kültürlerde benzer biçimlerde, hem erkek ebeveyn için kullanılan bir terim olarak hem de saygı ve yakınlık ifadesi olarak kullanılmaktadır.

Yaşıt kelimesi, Türkçe "yaş" sözcüğünden +It sonekiyle türetilmiştir.

Araba kelimesinin kökeni, Orta Asya'da yer alan kültürlere dayanır ve ilk anlamı "tekerlek"tir. İngilizce "car" kelimesi, Latince "carrus" ve "carrum" kelimelerinden türemiştir ve "tekerlekli araç" anlamına gelir. Otomobil kelimesinin kökeni ise Yunanca "autos" (kendi) ve Latince "mobilis" (hareket eden) kelimelerine dayanır. Günümüzde "araba" ve "car" kelimeleri, motorlu ve motorsuz, her türlü kara taşıtını kapsayacak şekilde kullanılmaktadır.

Kirvelik kelimesinin Farsça kökenli olmasının sebebi, "kardeş" anlamına gelen "birādar" kelimesine dayandırılmaktadır. Farsça'da "birādar" kelimesi zamanla değişime uğrayarak "kirve" halini almıştır. Kirvelik müessesesinin Farsça'ya dayandığına dair başka görüşler de bulunmaktadır. Kirvelik, bir erkek çocuğun sünnet töreninin yük ve masraflarını ana babasının dışında başka bir aile büyüğünün üzerine almasıyla iki aile arasında kurulan sanal akrabalığa verilen addır. Kirvelik geniş anlamda Dağıstan'dan Adriyatik'e kadar kullanılan bir kelimedir. Kirvelik, en eski Türk geleneklerinden biri olarak bilinmektedir.

Bet kelimesinin kökeni Türkçe dilidir. "Bet" kelimesi, TDK'ye göre şu anlamlara gelir: beniz kelimesi ile birlikte, "yüz rengi" anlamında ikileme oluşturan bir söz; bereket kelimesi ile birlikte "bolluk" anlamında ikileme oluşturan bir söz. Ayrıca, "bet" kelimesinin diğer dillerdeki bazı anlamları da şunlardır: Çağatayca'da çehre, beniz, yüz, ruy, vech, ruh, âriz, renk; Kırım Tatarca'da yüz, taraf, yön; Özbekçe'de yanak, yüz, çehre; Tatarca'da bit, kehle.

Of kelimesi, Türkçe'de "sıkıntı, bezginlik, usanç, acı, yorgunluk" gibi duyguları belirten bir ünlemdir. Kelimenin kökeni hakkında iki farklı görüş bulunmaktadır: 1. Etimolojik köken: "Of" kelimesi, "üfleme, yorgunluk, bıkkınlık" anlamına gelen bir ünlemdir. 2. Dilbilimsel köken: "Of" kelimesi, Eski İngilizce "æf" (uzak, uzaklardan) kelimesinden türemiştir ve Proto-Germen af (Eski İskandinav af, Eski Frizce af, Hollandaca af, Almanca ab) kökünden gelmektedir. Ayrıca, "of" kelimesi İngilizce'de edat olarak da kullanılmaktadır ve çeşitli anlamlar taşır.

Renaissance kelimesi Fransızca kökenlidir. İlk kez İtalyan sanatçı Giorgio Vasari tarafından 1550 yılında kullanılan terim, daha sonra İsviçreli tarihçi Jacob Burckhardt tarafından geliştirilmiştir.

"Sevinmek" kelimesi Türkçe kökenlidir. "Sevinç" kelimesi ise "sevinmek" fiilinden türetilmiştir.

Hayır, "barbar" kelimesi Türkçe değildir. Fransızca "barbare" kelimesinden Türkçeye geçmiştir.

Müşkül kelimesi Arapça kökenlidir. Arapça "muşkil" (مشكل) kelimesinden türetilmiştir; bu kelime "belirsiz, zor, zahmetli, muğlak" anlamına gelir.

Koynun kelimesi, "koyun" kelimesinin belirtilmemiş çekimidir. Koyun kelimesinin kökeni ise Türkçe'dir. Kelimenin bazı anlamları: Kollar arası, kucak. Göğüsle giysi arası. Koruyucu, şefkatli çevre. Verilen buyruklara uyan, kendi kişiliğini gösteremeyen kimse. Geviş getirenlerden, eti, sütü, yapağısı ve derisi için yetiştirilen evcil hayvan (Ovis aries).

Sayeban kelimesi Farsça kökenlidir.

Sevt kelimesi Arapça kökenlidir. Ayrıca, sevt kısaltması farklı bağlamlarda çeşitli dillerde kullanılabilir, örneğin Güneş elektrikli araç takımı (SEVT) veya Spor, eğlence ve yarın mekanları (SEVT) gibi.