Türkiye Türkçesinin kökleri isim, fiil, sesteş ve ortak kök olmak üzere dörde ayrılır. İsim kökleri: Nesne, varlık ve olguların adlarını oluşturur. Fiil kökleri: Bir eylemi belirtir. Sesteş kökler: Yazılışları aynı, anlamları farklı köklerdir. Ortak kökler: Hem isim hem fiil olarak kullanılabilen köklerdir. Türkiye Türkçesindeki ekler çekim ve yapım ekleri olarak ikiye ayrılır. Çekim ekleri: Kelimenin anlamını değiştirmeden, diğer kelimelerle ilişki kurmasını sağlar. Yapım ekleri: Kelime kök veya gövdelerine eklenerek onların anlamlarını değiştirir. Dört ana gruba ayrılır: İsimden isim yapan ekler: Kalemlik, denizci. İsimden fiil yapan ekler: Azaltmak, sararmak. Fiilden isim yapan ekler: Giyim, kazı. Fiilden fiil yapan ekler: Soruşturmak, çekiştirmek.