Keçi

Alpin keçisi en çok İsviçre ve Fransa'da yetiştirilmektedir. Ayrıca, bu keçi ırkı İngiltere, Kuzey Amerika ve Güney Almanya'da da yaygın olarak yetiştirilmektedir.

Boer keçisi, en çok et veren keçi cinsi olarak kabul edilir.

Dişi keçilerin ishal olmasının birkaç yaygın nedeni vardır: 1. Beslenme Hataları: Aşırı miktarda konsantre yem, ani diyet değişiklikleri veya düşük kaliteli yemler sindirim sistemini bozabilir. 2. Enfeksiyonlar: Bakteriyel, viral veya fungal enfeksiyonlar bağırsaklarda rahatsızlıklara yol açabilir. 3. Parazitler: Bağırsak parazitleri, sindirim sistemine zarar vererek ishal semptomlarına neden olabilir. 4. Stres Faktörleri: Çevresel değişiklikler, yeni bir ortam veya sosyal stres faktörleri ishal gibi sindirim problemlerine yol açabilir. 5. Antibiyotik Kullanımı: Gereksiz veya aşırı antibiyotik kullanımı bağırsak florasını olumsuz etkileyerek ishale neden olabilir. İshal durumunda, veteriner hekime başvurmak ve uygun tedavi yöntemlerini belirlemek önemlidir.

Kızgınlıktaki bir keçiyi anlamak için şu belirtiler gözlemlenebilir: 1. Davranış Değişiklikleri: Keçiler daha huysuz veya arkadaş canlısı olabilir, hatta teke gibi davranabilirler. 2. Aşırı Kuyruk Sallama: Keçiler yemek yerken veya oyun oynarken kuyruklarını sallarlar, bu durum kızgınlık döneminde daha belirgin hale gelir. 3. Kesintisiz Konuşma: Keçiler normalden daha fazla ses çıkarabilir. 4. Vajinal Akıntı: Vajinal akıntı berrak ve yapışkan başlar, zamanla süt beyazı bir renk alır. 5. Şişmiş Vulva: Vulva şişer ve kırmızı bir görünüm alır. 6. İştah Kaybı: Kızgınlık döneminde keçiler yiyecek alımlarını azaltabilir veya tamamen yemeyi reddedebilirler. 7. Daha Sık İşeme: Dişi keçi, müstakbel taliplerin dikkatini çekmek için daha sık işer. 8. Tekeye Tepki: Kızgın keçiler, yakındaki tekelere sürtünür veya zıplar.

Koyun ve Keçi Türü Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve İzlenmesi Yönetmeliği, hayvancılık işletmelerinin belirlenmesi, tescili ve bu işletmelerde bulunan koyun ve keçi türü hayvanların tanımlanması, kayıt altına alınması ve hareketlerinin takibiyle ilgili usul ve esasları düzenler. Yönetmeliğin bazı önemli maddeleri: Tanımlama: Koyun ve keçi türü hayvanlar, doğumdan itibaren en geç altı ay içinde kulak küpesi ile tanımlanır. Tescil: İşletmeler, il düzeyindeki taşra ünitesi tarafından verilen işletme tanımlama numarası ile tescil edilir. Kayıt Tutma: Hayvan sahipleri, işletmelerindeki hayvanların doğum, ölüm, kesim ve hareketleriyle ilgili kayıtları tutmak ve bunları ilgili il/ilçe müdürlüğüne bildirmek zorundadır. Nakil Belgesi: Sistem içerisinde hayvanların hareketlerinin takip ve kontrolü için nakil belgesi düzenlenir. İdari Yaptırımlar: Yönetmelik hükümlerine uymayan hayvan sahiplerine idari para cezası uygulanır.

Dünyanın en büyük keçisi olan Honamlı tekesi 80-100 kilo canlı ağırlığa ulaşabilmektedir.

Keçilere verilebilecek meyveler şunlardır: 1. Elma: Keçiler elmayı severler ve cilt ile birlikte yiyebilirler. 2. Armut: Armutta C vitamini, potasyum ve karbonhidrat bulunur. 3. Muz: Muz, keçilere ekstra potasyum ve lif sağlar. 4. Karpuz: Karpuz, keçiler için besleyici bir ödüldür, meyvesi, çekirdeği ve kabuğu ile birlikte verilebilir. 5. Şeftali: Şeftali, keçilerin sevdiği tatlı meyvelerden biridir. Dikkat edilmesi gereken bazı zehirli meyveler vardır, örneğin açelya, avokado ve kiraz gibi meyvelerin çekirdekleri keçilere verilmemelidir.

Bir keçi, emziren kadın olarak kabul edilmez. Ancak, keçilerin süt verme süresi ve miktarı çeşitli faktörlere bağlıdır. Genellikle bir keçi, yavrusunu emzirme süresi boyunca 3 ila 6 ay arasında süt verir. Günlük süt verimi ise keçinin ırkına göre değişir: - Kıl keçileri: Yılda 300-400 litre süt verebilir. - Saanen ırkı keçiler: Yılda 800-1000 litre süt verebilir.

Xhenisa keçisinin kaç kilo süt verdiği hakkında doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Saanen keçisi olarak bilinen bir keçi türünün, günde ortalama 4-6 kilo süt verebildiği bilinmektedir.

Yavru keçilerin daha hızlı büyümesi için aşağıdaki öneriler dikkate alınmalıdır: 1. Enerji Alımını Kademeli Artırmak: Yavru keçilere başlangıçta düşük enerjili bir diyet uygulanmalı ve enerji alımı kademeli olarak artırılmalıdır. 2. Su ve Saman Temini: Temiz su ve kaliteli saman sağlanması, yem tüketimini teşvik eder ve sindirim sistemini destekler. 3. Koksidiyoz Önlemi: Koksidiyoz riskini azaltmak için uygun sanitasyon önlemleri alınmalı ve koksidiyostat kullanılmalıdır. 4. Özel Rasyonlar: Yüksek riskli yavrular için önceden hazırlanmış rasyonlar kullanılabilir. 5. Elde Aşım: Kızgınlık gösteren keçilerin arama tekeleriyle belirlenmesi ve elde aşım yöntemiyle çiftleştirilmesi, yavruların daha iyi beslenmesini sağlar. Bu öneriler, yavru keçilerin sağlıklı ve verimli bir şekilde büyümesini sağlar.

Halep keçileri, 7-8 aylıkken cinsel olgunluğa ulaşır ve çiftleşmeye uygun hale gelir.

Keçiler, teke adı verilen erkek keçilerle çiftleşir.

Yavru keçiye "oğlak" denir.

Şami (Halep) keçi eti, baharatlarla birlikte pişirildiğinde lezzetli olarak kabul edilir. Ancak, bazı kaynaklarda keçi etinin yağsız olduğu için iyi pişirilmediği takdirde sert ve ekşi bir tada sahip olabileceği belirtilmektedir.

Oğlak, keçinin yavrusu olarak bilinir.

Saanen keçisi günde 4 ile 6 litre arasında süt verebilir.

Koyun ve keçilere çeşitli pirnikler (yemler) verilir: 1. Kaba Yemler: Kuru otlar, saman, silo yemleri ve yeşil yemler. 2. Yoğun Yemler: Tahıl kırmaları (arpa, buğday, mısır) ve küspeler (ayçiçeği, pamuk tohumu, soya). 3. Mineral ve Vitamin Takviyeleri: Tuz, kalsiyum, fosfor, magnezyum ve iz mineraller (bakır, çinko, selenyum). Ayrıca, merada beslenen hayvanlara su erişimi de sağlanmalıdır.

Keçi, Anadolu'nun bütün bölgelerine yayılmış durumdadır. Ayrıca, keçinin yayıldığı diğer bölgeler şunlardır: - Akdeniz bölgesi: Malta, Murcia-Granada ve Nubian keçileri bu bölgede yetiştirilmektedir. - Afrika: Boer ve Batı Afrika Bodur keçisi bu kıtada bulunmaktadır. - Orta Asya: Keşmir, Jamunapari ve Ma Tou keçileri bu bölgede yaygındır.

Keçinin memesi, doğumuna yaklaşık dört hafta kala dolmaya başlar.

Saanen keçileri, iyi bakım koşullarında 15 yıl veya daha fazla yaşayabilirler.