Keçi

Keçi sürüsünün kaç tane olacağı, üretim sistemine ve bölgeye göre değişiklik gösterebilir: Aile işletmeleri: Sürü genellikle 3-5 baştan oluşur. Köy sürüleri: 8-10 baştan 100 başa kadar değişebilir. Yaylacılık sistemi: 300-500 baştan oluşabilir. Göçer keçicilik: Meraların yeşerme durumuna göre sürekli göç edildiği için sürü büyüklüğü belirli bir sayıda sabit değildir. Türkiye'de ortalama sürü büyüklüğü, bölgelere göre şu şekildedir: Akdeniz Bölgesi'nde 200 baş, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde 20 başın biraz üzeri, Ege Bölgesi'nde ise 20 baş civarındadır.

Alpin keçisi, en çok Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde yaygın olarak yetiştirilmektedir. Ayrıca, bu keçi ırkı İsviçre, İngiltere, Kuzey Amerika ve Güney Almanya'da da yetiştirilmektedir.

Dişi keçinin ishal olmasının birkaç nedeni olabilir: Beslenme değişiklikleri veya intoleranslar. Parazitler. Enfeksiyonlar. Stres. Zehirlenmeler. Kronik hastalıklar. Antibiyotik kullanımı. Tümörler. İshal durumunda bir veteriner hekime başvurulması önerilir.

Koyun ve Keçi Türü Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve İzlenmesi Yönetmeliği, hayvan hareketlerinin ve hayvan hastalıklarının etkin kontrolünü sağlamak, ülke veya bölgesel eradikasyon programlarının yürütülmesine destek olmak, sağlık, ıslah, istatistik ve destekleme ödemeleri kayıtlarının düzenli tutulmasını ve değerlendirilmesini sağlamak amacıyla hazırlanmıştır. Yönetmeliğin kapsadığı konular: Hayvanların bireysel olarak tanımlanması ve bu süreçte kullanılacak yöntemler. İşletmelerin tescili ve kayıt altına alınması. Bilgisayar destekli veri tabanının kurulması ve işletilmesi. Hayvan hareketleri ve bu hareketlerin takibi için nakil belgelerinin düzenlenmesi. Hayvan sağlığı ile ilgili bilgilerin kaydedilmesi. Tanımlanan hayvanlar ve işletmelerin kontrol ve denetimleri ile idari yaptırımlar.

Kızgınlık dönemindeki keçilerde gözlemlenen bazı belirtiler şunlardır: Huzursuzluk ve hareketlilik artışı. Kuyruk sallama. Vajinal bölgede şişlik ve kızarıklık, akıntı. Meleme ve teke arama. Diğer keçilere binme veya binilmeye izin verme. Yem tüketiminde azalma ve suya olan ilginin artması. Dış çevreye karşı duyarlılığın artması. Kızgınlık süresi keçilerde ortalama 24-48 saat arasında değişir ve bu süre, hayvanın yaşı, ırkı, çiftleşme mevsimi ve tekenin uyarıcı etkisine bağlı olarak farklılık gösterebilir. Kızgınlık dönemindeki keçilerin doğru bir şekilde tespit edilmesi, üreme sağlığı ve sürü verimliliği açısından önemlidir.

Keçilere verilebilecek bazı meyveler: Elma; Armut; Üzüm; Şeftali. Keçilere meyve verilirken, aşırı tüketimden kaçınılmalıdır, çünkü bu durum sindirim sistemine zarar verebilir.

Dünyanın en büyük keçisi olarak bilinen Paşa adlı Honamlı tekesi, 187 kilogram ağırlığındadır. Yetişkin erkek keçilerin canlı ağırlığı genellikle 65-90 kg, yetişkin dişilerin ise 45-65 kg arasında değişmektedir.

Xhenisa keçisinin kaç kilo süt verdiği hakkında doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Saanen keçisi olarak bilinen bir keçi türünün, günde ortalama 4-6 kilo süt verebildiği bilinmektedir.

Keçi emziren bir kadının günlük süt verimi, keçinin türüne ve bakım koşullarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Bazı keçi ırklarının yıllık ortalama süt verimi: Saanen: 800-1200 litre, ideal koşullarda 1500 litreye kadar çıkabilir. Alpine: 700-1000 litre. Toggenburg: 600-900 litre. Anglo-Nubian: 600-800 litre. Halep: 500-800 litre. Keçilerin süt verme süresi genellikle doğumdan sonra başlar ve 5-6 ay sürer.

Halep keçileri her mevsim çiftleşebilir, ancak mayıs ve haziran ayları hariç. Çiftleşme için en uygun zaman, dişi keçinin ergin canlı ağırlığının %70 seviyesine ulaştığı dönemdir. Halep keçileri 8 ayda bir doğum yapabilir, ancak doğru olan keçileri yılda bir doğum yaptırmaktır.

Yavru keçinin daha hızlı büyümesi için aşağıdaki faktörler önemlidir: Anne sütü ile beslenme: Yavru keçiler, ilk birkaç hafta boyunca sadece anne sütüyle beslenmelidir. Dengeli ve doğru beslenme: Yavrular, ikinci haftadan itibaren otlar ve kuru yemlerle tanıştırılmalıdır. Temiz ve güvenli ortam: Yavruların bakıldığı ortam, temiz ve kuru olmalı, sıcaklık dengesine dikkat edilmelidir. Sağlık kontrolleri: Düzenli veteriner kontrolleri, aşılar ve parazit tedavisi yapılmalıdır. Sosyal etkileşim: Yavru keçiler, erken yaşlarda anneleri ve diğer keçilerle sosyal etkileşime girmelidir. Ayrıca, enerji alımını kademeli olarak artırmak ve koksidiyoz gibi hastalıklara karşı önlem almak da büyüme sürecini destekleyebilir.

Keçiler genellikle kendi türleriyle çiftleşir. Keçiler, koyunlarla çiftleşmez çünkü koyun ve keçiler farklı cinslere aittir ve genetik yapıları farklıdır. Keçiler, tekelerle çiftleşir. Tekeler, üreme mevsiminde penisleri ereksiyon halinde idrar yapar ve bu dönemde çekici bir koku (feromon) salgılar. Keçi ve koyun çiftleşmesi sonucu Botsvana türü adı verilen bir melez hayvan ortaya çıkabilir, ancak bu durum nadir ve genetik olarak uyumsuzdur.

Evet, Şami (Halep) keçisi eti lezzetlidir. Şami keçisi etinin bazı özellikleri: Yumuşak ve kaliteli bir et yapısına sahiptir. Koku ve sasılık içermez. Tüketiciler tarafından rağbet görür.

Yavru keçiye oğlak denir. Bir yaşındaki erkek ve dişi keçi yavruları ise çepiş olarak adlandırılır.

Oğlak, keçinin yavrusudur.

Koyun ve keçilere verilebilecek pirnikler hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, koyun ve keçilerin beslenmesinde kullanılabilecek bazı yemler şunlardır: Kaba yemler: Saman, kuru ot, yeşil yemler, silo yemleri. Yoğun yemler: Küspeler, tahıl kırmaları. Mineral ve tuz: Yemliklerin yanında kaya tuzu veya yalama taşları bulundurulabilir. Beslenme programı, hayvanın ırkı, gebelik veya süt verme durumu gibi faktörlere bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Doğru beslenme için bir uzmana danışılması önerilir.

Keçiler, ilk olarak yaklaşık 10.000 yıl önce Bereketli Hilal olarak bilinen bölgede, günümüzde İran ve Türkiye'nin bulunduğu yerlerde evcilleştirilmiştir. Daha sonra, nüfus hareketleri veya ticaret yollarının kurulmasıyla Güney Kafkasya'ya yayılmıştır. Keçiler, günümüzde özellikle Asya, Afrika ve Avrupa'nın dağlık bölgelerinde yaygın olarak yetiştirilmektedir.

Keçinin memesinin dolması, doğumun yaklaştığının bir belirtisidir ve genellikle doğumdan 45-60 gün önce fark edilir hale gelir. Gebeliğin son dönemlerinde, memelerde süt oluşumu gözle görülür ve kolostrum üretimi başlar. Doğum tarihi yaklaştıkça, memedeki dolgunluk ve hassasiyet artabilir. Doğum belirtileri gözlemlendiğinde, hijyenik bir doğum ortamı hazırlanmalı ve keçi, doğuma uygun bir bölmeye alınmalıdır. Doğum süreci genellikle 2 ila 5 saat arasında tamamlanır. Doğum belirtileri ve doğum süreci ile ilgili doğru bilgi ve yardım için bir veteriner hekime danışılması önerilir.

Keçi padoğu, anne ve yavrusunun rahat bir şekilde vakit geçirebileceği ve bakıcının kolayca bakımını yapabileceği şekilde tasarlanmalıdır. Keçi padoğu için bazı ölçüler: Boyutlar: 120 cm x 130 cm. Yükseklik: 120 cm. Ek özellikler: 1 adet kilitleme mekanizması ve yemlik bulunmalıdır. Ayrıca, doğum padoğu olarak kullanıldığında, 1.5 x 1.5 metre boyutlarında olması önerilir. Daha detaylı bilgiler ve özel gereksinimler için çiftlik ekipmanları satan firmalarla iletişime geçilmesi önerilir.

Keçilerin günlük bakımı için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: Su ve Yem: Keçilere her zaman temiz su sağlanmalı ve günde 2 ila 15 litre arasında su içebilmeleri için ağır su kapları kullanılmalıdır. Mineraller: Keçilerin mineral ihtiyaçlarını karşılamak için yalama taşı kullanılabilir. Barınak: Keçiler, sağlam bir çatılı, sıcak ve rahat bir barınağa ihtiyaç duyar. Tırnak Bakımı: Keçilerin tırnakları her 4-6 haftada bir kesilmelidir. Sağlık Kontrolü: Keçilerde iştahsızlık, topallama, solunum güçlüğü gibi hastalık belirtileri gözlemlenirse derhal bir veteriner hekime başvurulmalıdır. Aşılama: Keçilerin kuduz, tetanoz ve clostridium hastalıklarına (CDT) karşı aşılandığından emin olunmalıdır.