Göz

Görme olayı sırasıyla şu şekilde gerçekleşir: 1. Işık ışınları cisimden yansıyarak göze ulaşır. 2. Saydam tabaka (kornea) tarafından kırılan ışık ışınları, göz bebeğine gelir. 3. Göz bebeği, irisin yardımıyla gelen ışığın miktarını ayarlar. 4. Göz merceği ışık ışınlarını tekrar kırarak ağ tabakadaki sarı beneğe odaklar. 5. Sarı benek üzerine düşen ışık ışınları ters bir görüntü oluşturur. 6. Koni ve çubuk hücreleri tarafından algılanan görüntüler, sinir impulslarına dönüştürülür ve optik sinir aracılığıyla beyne iletilir. 7. Beyindeki görme merkezi, gelen impulsları işleyerek görüntüyü düzeltir ve görme olayı tamamlanır.

Gözde fotoreseptörler ve görme sinirlerinin bulunduğu bölge retinadır.

İnsan gözü ortalama olarak saniyede 60 Hz frekansındaki bir kare hızını algılayabilir.

İnsan gözünün saniyede 30 ila 60 kare arasında görüntü algılayabildiği kabul edilmektedir. Ancak, bazı araştırmalar insan gözünün saniyede 60 kareden fazlasını da görebileceğini öne sürmektedir.

Gözilanın oluşumu, yani görme olayı, şu şekilde gerçekleşir: 1. Işık Kaynağı: Cisimlerden gelen ışık, göze doğrudan veya yansıyarak gelir. 2. Kornea ve Mercek: Işık, önce korneadan geçer ve burada bükülür, ardından göz merceğine gelir. 3. Ağ Tabaka (Retina): Mercek tarafından kırılan ışınlar, ağ tabaka üzerindeki sarı leke denilen kısma düşer ve burada ters görüntü oluşur. 4. Sinir Hücreleri: Ağ tabakadaki ışığa duyarlı sinir hücreleri, bu görüntüyü elektro-kimyasal enerjiye dönüştürür. 5. Optik Sinir: Bu enerji, optik sinir aracılığıyla beyne iletilir ve beyin tarafından görüntüye çevrilir.

İris ve göz bebeği farklı yapılardır. İris, gözün renkli kısmı olup, gözün ön kısmında yer alır ve düz kaslardan oluşur.

Koni reseptörleri, çubuk reseptörlerine göre daha fazla değildir. Gözdeki fotoreseptörlerin %70'ini koni ve çubuk reseptörleri oluşturur.

Gözyaşı, üç ana aşamada oluşan karmaşık bir süreçtir: 1. Gözyaşı bezlerinin aktifleşmesi. 2. Gözyaşının dağılımı. 3. Gözyaşının drenajı. Gözyaşının üç ana türü vardır: 1. Bazal gözyaşları. 2. Refleks gözyaşları. 3. Duygusal gözyaşları.

Gözde iris ile göz merceği arasında kalan bölüm arka oda olarak adlandırılır.

İki gözümüz olduğu halde tek görmemizin nedeni, her iki gözden alınan görüntü bilgilerinin beyindeki ilgili alanda üst üste bindirilmesidir. Bu sayede, biz iki farklı görüntü yerine, derinliği olan tek bir görüntü algılarız.

Koni reseptörleri, 11. sınıf biyoloji derslerinde, gözün ağ tabakasında (retina) bulunan ve parlak ışıkta renkli ve ayrıntılı görmeyi sağlayan fotoreseptörlerdir. Bu reseptörler, mavi, yeşil ve kırmızı ışığı algılayan üç çeşittir ve bu renklerin dışındaki renkler, bu üç koni reseptörünün farklı şekilde çalışmasıyla algılanır.

Akciğer testi ve göz muayenesi, sağlık raporlarında önemli yer tutan testlerdir ve farklı nedenlerle yapılır: 1. Akciğer Testi (Akciğer Grafisi): Bu test, akciğerlerde herhangi bir problem olup olmadığını anlamak ve varsa rahatsızlığın türünü ve derecesini tespit etmek için yapılır. 2. Göz Muayenesi: Göz muayenesi, kişinin görme keskinliğini ve göz merceğinin ışığı kırma oranını kontrol eder.

İris kasları, göz bebeğinin boyutunu kontrol ederek göze giren ışık miktarını düzenler. Bu süreçte iki ana kas grubu görev alır: 1. Sphincter kasları: Göz bebeği etrafında dairesel bir şekilde yerleşmiştir ve kasıldığında göz bebeğini küçülterek ışık miktarını azaltır. 2. Dilatör kasları: İris stroması boyunca uzanır ve göz bebeğini genişletmek için çalışır, böylece retinaya daha fazla ışık ulaşmasını sağlar. Bu kasların çalışması, otonom sinir sistemi tarafından kontrol edilir.

Sarı benek, gözde, ağ tabakasının ortasında bulunur.

Kirpiksi kasların kasılması durumunda göz merceği kalınlaşır ve kırıcılığı artar.

Kirpiksi cisim, gözün damar tabakasının iris etrafında kalınlaşması sonucu oluşur ve iki önemli işlevi vardır: 1. Göz merceğinin kalınlaşıp incelmesini sağlamak: Asıcı bağlarla göz merceğine bağlanarak, merceğin şeklini değiştirir ve görüntünün sarı beneğe düşmesini sağlar. 2. Sıvı üretimi: Gözün ön ve arka odalarının içinde bulunan sıvının hazırlanıp salgılanmasını sağlar.

Sağlık Bilimleri Göz Anatomisi ve Fizyolojisi şu şekilde tanımlanabilir: Göz Anatomisi, gözün yapısını ve katmanlarını inceler: 1. Dış Tabaka: Sklera (gözün beyaz kısmı) ve korneayı içerir. 2. Orta Tabaka: İris, siliyer cisim ve koroidden oluşur. 3. İç Tabaka: Retina, ışığa duyarlı fotoreseptör hücreleri barındırır ve görüntüyü elektrik sinyaline çevirip beyne gönderir. Göz Fizyolojisi, gözün nasıl çalıştığını açıklar: 1. Işık, kornea ve lens tarafından odaklanarak retinaya düşer. 2. Retina, gelen ışık miktarına ve dalga boyuna göre farklı tepkiler verir. 3. Koniler, renkleri tanıyarak canlı ve net görmeyi sağlar; çomaklar ise düşük ışıkta görmeyi ve hareket algısını destekler. 4. Optik sinir aracılığıyla beyne iletilen sinyaller, beyinde görüntüye çevrilir.

Göz ve beyin, görme sürecinde şu şekilde iletişim kurar: 1. Işık Korneaya Gelir: Herhangi bir cisme bakıldığında, cisimden yansıyan ışık ilk olarak korneaya gelir. 2. Işık Göz Bebeğine Geçer: Kornea tarafından bükülen ışığın bir kısmı göz bebeğinden içeri girer. 3. Işık Merceğe Ulaşır: Göz bebeğinden geçen ışık, gözün içindeki mercek tarafından ikinci kez bükülerek retinaya ulaştırılır. 4. Işık Sinir Hücrelerini Uyarır: Retinada ışığa duyarlı milyonlarca sinir hücresi bulunur ve bu hücreler ışıkla uyarılır. 5. Optik Sinir Aracılığıyla Beyne İletilir: Işık, retinadaki sinir hücrelerini uyardığında oluşan mesajlar, milyonlarca sinir lifinden meydana gelen optik sinir yoluyla beyindeki oksipital loba iletilir. 6. Görsel Kortekste İşlenir: Beynin oksipital lobunda bulunan görsel korteks, gelen bilgileri işleyerek cismi tanır ve nesnenin ne olduğunu anlamamızı sağlar.

Göze gelen ışığı ilk kıran yapı korneadır.

Uyarılınca 6 kat büyüyen organ, gözbebeğidir.