Freud

İd, ego ve süperego karikatürleri, Sigmund Freud'un psikanalitik kuramındaki bu üç yapının etkileşimlerini görselleştirerek açıklar. Örneğin, bir karikatürde "id" (örneğin, "Ben birini dövmek istiyorum.") diyen bir karaktere, "ego" (örneğin, "Ama fazla incitme.") şeklinde yanıt verirken, "süperego" (örneğin, "Ne yapıyorsunuz, ayıp denen bir şey var.") diyerek müdahale edebilir. Bu tür karikatürler, Freud'un kuramındaki yapıların sürekli çatışma halinde olduğunu ve ego'nun bu çatışmayı dengelemeye çalıştığını özetler.

Sigmund Freud, rüyaları bilinçaltının bir yansıması ve bastırılmış duygu, düşünce ve arzuların sembolik bir dışavurumu olarak gördüğü için önemli bulur. Freud'a göre rüyaların önemli işlevleri şunlardır: Arzuların tatmini: Rüyalar, bilinç tarafından kabul edilemeyen arzuları sembolik bir şekilde tatmin eder. Uyku düzeninin korunması: Rüyalar, zihnin tehlike algılamadığı durumlarda uykunun devam etmesini sağlar. Freud, rüyaların yorumlanmasının, kişinin bilinçaltındaki çatışmaları ve bastırılmış duyguları anlamak için güçlü bir araç olduğunu savunur. Ancak, rüyaların bilimsel bir kanıtla desteklenmeyen, psikolojik ve mistik açıklamalar içeren bir konu olduğu unutulmamalıdır.

Sigmund Freud'un en iyi kitabının hangisi olduğu konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, Freud'un bazı önemli ve etkili kitapları şunlardır: Rüyaların Yorumu (1900). Günlük Yaşamın Psikopatolojisi (1901). Totem ve Tabu (1913). Cinsellik Teorisi Üzerine Üç Deneme (1905). Uygarlığın Huzursuzluğu (1930). Freud'un kitaplarını okumaya nereden başlanacağı, kişinin ilgi alanlarına ve Freud'un çalışmalarına aşinalık düzeyine bağlıdır.

Tekinsizlik, tanıdık olanın bastırıldıktan sonra geri dönmesi ve yabancı hale gelmesidir. İkizlik, tekinsizlik kavramının önemli bir parçasıdır. Örnekler: Edgar Alan Poe'nun "Usher Evi'nin Çöküşü" adlı eserinde, fiziksel bir evin çöküşü ile Usher ailesinin çöküşü bir arada işlenir. Hitchcock'un "Vertigo", Tarkovsky'nin "Solaris" ve Bergman'ın "Persona" filmleri, doppelgänger (ikiz) temasını işler. Dostoyevski'nin "Öteki" adlı kitabında, anti-sosyal bir memur, ona tıpatıp benzeyen bir adamla karşılaşır.

Sigmund Freud'un "Rüyaların Yorumu" adlı eseri, çeşitli yayınevlerinde basılmıştır. Türkiye'de bu eserin basıldığı bazı yayınevleri şunlardır: Say Yayınları. Kırmızı Ada Yayınları. Ayrıca, eserin Payel Yayınları tarafından da basıldığı bilinmektedir.

Kamuran Şıpal'ın "Uygarlığın Huzursuzluğu" adlı eseri, Sigmund Freud'un psikanalitik kuramına dayanmaktadır.

Freud'a göre fallus, aşağıdaki kavramları temsil eder: İktidar ve bütünlük. Arzu edilen bir şey. Kaybedilmesi tehdit edilen bir değer. Özneleşmenin koşulu. Freud'a göre fallus, yalnızca anatomik bir gerçeklik değil, aynı zamanda bastırılmış arzuların, simgesel eksiklik deneyiminin ve özneleşme sürecinin merkezinde yer alan bir kurucu öğedir.

Ego seti, genellikle elektronik sigara kullanımını ifade eder. Joyetech EGO AIO Kit gibi modeller, başlangıç seviyesindeki kullanıcılar için ideal olup, likit doldurma ve temizleme işlemlerinin kolaylığı, yüksek pil kapasitesi, yüksek kaliteli atomizer ve coil seçenekleri gibi avantajlar sunar. EGO One VT ise, ateşleme düğmesiyle üç tür watt ve sıcaklık ayarı yapma imkanı sunan, basit ve ayar gerektirmeyen bir başlangıç setidir. EGO ayrıca, EGO Cep’te uygulaması gibi toplu taşıma ve otobüs bilgilendirme hizmetleri sunan bir Ankara Büyükşehir Belediyesi kuruluşu da olabilir.

Oral agresif dönem, Sigmund Freud'un psikoseksüel gelişim kuramına göre, bireyin yaşamının erken dönemlerinde (oral dönem) yeterli doyumu sağlayamaması sonucunda gelişen bir davranış modelidir. Bu kişiler, ağız yoluyla agresif eylemler sergileyebilirler; tırnak yemek, sürekli sakız çiğnemek veya sigara içmek gibi. Freud'a göre, oral agresif bireyler, yetişkinlik dönemlerinde de ilişkilerinde zorluklar yaşayabilir ve eleştiriye karşı hassas olabilirler.

Evet, Oedipus kompleksi ve ödipal dönem aynı şeyi ifade eder. Oedipus kompleksi, Sigmund Freud'un psikanalitik teorisine göre, çocukların karşı cins ebeveynlerine karşı geliştirdiği bilinçdışı arzuları ve aynı cins ebeveynlerine karşı yaşadıkları kıskançlık ve rekabet duygularını tanımlar. Ödipal dönem ise, çocukların cinsel kimlik gelişiminin gerçekleştiği ve kendi cinsleriyle benzer davranışlar sergiledikleri bir evredir.

Freud'un kişilik kuramına göre bencil olan kişilik, id katmanı gelişmiş olan kişidir. İd, kişiliğin temel sistemidir ve içgüdülerden kaynaklanan bir enerji ile yüklüdür. Freud'a göre yeni doğan bir bebek saf id’den oluşmaktadır, fizyolojik ihtiyaçların derhal giderilmesini ister. Kişiliğin bu üç boyutu arasındaki ilişkide denetimin ego’nun elinde olması gerekir. Freud'un kişilik kuramı bilimsel bir temele dayanmamaktadır.

Freud ve Jung'a göre yılanın neyi simgelediği şu şekilde açıklanabilir: Freud'a göre. Jung'a göre. Rüya yorumlarının bilimsel bir temeli olmadığını unutmamak gerekir.

Thomas H. Ogden'in "Şu Psikanaliz Sanatı" kitabı, psikanaliz kuramı ve pratiğini ele alır. Kitapta, Freud, Klein, Winnicott ve Bion'un çalışmaları geliştirilerek, insanın psikopatolojisinin, deneyiminin rüyasını görme yetisindeki bir çöküntünün bir tezahürü olduğu fikri araştırılır. Ogden, psikanalizi sınırları belirlenmiş bir özgürlük alanı olarak tanımlar ve her analitik ilişkinin, analist ve analizanın öznelliklerinin asimetrik bir şekilde bir araya gelmesiyle oluştuğunu belirtir. Kitapta ayrıca, psikanalistin görevinin, hastanın rüya görememe durumunu aşarak, rüya görmesine olanak tanıyan koşullar yaratmak olduğu vurgulanır.

XY, Freud'un psikoseksüel gelişim evrelerinden biri değildir. Freud'un psikoseksüel gelişim evreleri şunlardır: 1. Oral Evre: 0-1 yaş. 2. Anal Evre: 1-3 yaş. 3. Fallik Evre: 3-6 yaş. 4. Gizil (Latent) Evre: 6-12 yaş. 5. Genital Evre: Ergenlik-ölüm. XY evresi, bu evrelerden herhangi birine karşılık gelmez.

Sigmund Freud'a göre ödipal kompleks, 3-6 yaşları arasındaki fallik dönemde ortaya çıkar. Bu dönemde çocuklar, karşı cinsten ebeveynlerine karşı bilinçsiz bir arzu ve aynı cinsten ebeveynlerine karşı kıskançlık ve imrenme duygusu yaşarlar.

Ego ve süperegonun çatışması, Sigmund Freud'un psikanalitik kuramına göre, kişinin içsel çatışmalarını ve kişilik dinamiklerini açıklar. Ego, id'in içgüdüsel arzuları ile süperegonun ahlaki ve toplumsal kuralları arasında denge kurmaya çalışır. Süperego, id'in tüm dürtülerini bastırmaya çalışır ve egoyu idealist standartlara göre hareket etmeye yönlendirir. Bu çatışma, bireyin karar alma süreçlerini ve davranışlarını etkiler. Freud'a göre, sağlıklı bir kişilik, id, ego ve süperego arasındaki dengenin sağlanmasıyla şekillenir.

Psikolojide "fantazmatik" kelimesi, orgazm duygusu yaşatan anlamına gelen "orgazmik" kelimesi ile "fantastik" kelimesinin birleştirilmesinden türetilmiş bir terimdir. Ayrıca, "fantazmatik" kelimesi, psikanalizde kaygı ve fantazi arasındaki ilişkiyi tanımlayan bir kavram olarak da kullanılır.

Freud'a göre anne sevgisinin önemli olmasının bazı nedenleri: Oedipus kompleksi: Erkek çocuklarının annesine duyduğu aşırı sevgi, babasının yerine geçme isteğinin saplantı haline gelmesine yol açar. Bilinçaltı etkisi: Anne sevgisi, bilinçaltında önemli bir yer tutar ve insanın yaşamındaki kritik süreçlerin, kişilikteki güçlü ya da zayıf yönlerin temelini hazırlar. İlk duygusal bağ: Anne, çocuğun hayatındaki ilk kişidir ve bu ilişki, çocuğun psikolojik gelişimi üzerinde silinmez izler bırakır. Freud'un anne sevgisine dair görüşleri, özellikle Oedipus kompleksi, bazı toplumlarda ve dönemlerde tartışmalara yol açmıştır.

İd ve süperego arasındaki ilişki, sürekli bir çatışma ve dinamik bir etkileşim halindedir. İd, kişiliğin en ilkel ve bilinçdışı kısmıdır; haz ilkesine göre çalışır ve bireyin temel içgüdülerini, dürtülerini içerir. Süperego, bireyin ahlaki değerlerini ve toplumsal normları temsil eder; vicdanın sesidir ve bireyin doğru ile yanlışı ayırt etmesine yardımcı olur. Ego, id ile süperego arasında bir denge kurmaya çalışır ve bu iki yapı arasında mantıklı bir arabulucu görevi üstlenir. Freud'a göre sağlıklı bir kişilik yapısı, id, ego ve süperego arasındaki dengeye bağlıdır.

"Her doğru her yerde söylenmez" sözü, Bediüzzaman Said Nursi'ye aittir. Bu söz, "Senin üzerine haktır ki, her söylediğin hak olsun. Fakat her hakkı söylemeye senin hakkın yoktur. Her dediğin doğru olmalı; fakat her doğruyu demek doğru değildir" şeklinde, "Uhuvvet Risalesi"nin dördüncü veçhinde yer alır.