Etnoloji

Azerbaycan Türkçesi, veya diğer adıyla Azerice, aşağıdaki ülkelerde konuşulmaktadır: Azerbaycan. İran. Irak. Rusya. Türkiye. Ayrıca, Azerbaycanlıların Gürcistan'da (Kvemo-Kartli), Türkiye'nin Kars ve Iğdır illerinde ve diasporadaki kompakt yerleşim yerlerinde de Azerbaycan Türkçesi konuşulmaktadır.

Bircet kelimesi farklı anlamlara gelebilir: Bulgarca kökenli bir kelime. Eski Türkçe bir kelime. Mekânsal bir tanımlama. Bağış veya hediye.

Şırnaklılar genellikle Türkçe ve Kürtçe konuşur. Bunun yanı sıra, Şırnak ilinde Arapça, Zazaca ve diğer etnik diller de konuşulmaktadır.

Tacikistan Türk değildir. Tacikler, çoğunluğu Afganistan'da ve Tacikistan'da yaşayan İranlı bir ulustur.

Malezya'da resmi dil Malayca'dır. Bunun yanı sıra, İngilizce de yaygın olarak konuşulmaktadır; birçok Malezyalı bu dili kusursuz bir şekilde bilir. Ayrıca, Arapça, Çince ve Tamilce gibi çeşitli etnik gruplara ait diller de konuşulmaktadır.

Pakistan'da Urduca ve İngilizce dışında kullanılan bazı diller şunlardır: Pencapça; Sindhi; Peştuca; Beluci; Seraiki; Brahui; Shina; Balti; Burushaski. Ayrıca, Pakistan'da Arapça, Farsça ve Sanskritçe gibi diller de konuşulmaktadır.

Tatavla'da yaşamış bazı gruplar: Bizans döneminde: At tavlalarında çalışan seyisler. Osmanlı döneminde: Haliç Tersanesi ve Kasımpaşa Tersanesi'nde çalışan azatlı savaş esirleri; Tüccarlar, bankerler, banka memurları, mağaza sahipleri ve öğretmenler. Seyyar satıcılar, arabacılar, sakalar ve hamallar. 19. yüzyıl ve sonrası: Ermeniler, Yahudiler ve Levantenler. 1923 Rum Nüfus Mübadelesi'nden sonra Tatavla'nın nüfusu değişmiş ve semte Anadolu'nun dört bir yanından gelip İstanbul'da tutunmaya çalışan Türkler ve Kürtler yerleşmiştir.

Etnolog ve antropolog arasındaki temel fark, çalışma alanları ve odak noktalarıdır. Antropolog, genel olarak insan kökenleri, toplumlar ve kültürleri inceler. Etnolog ise, antropolojinin bir alt alanı olan etnoloji kapsamında, belirli bir etnik grubun sosyal, kültürel ve diğer benzersiz özelliklerini derinlemesine araştırır. Özetle, antropoloji daha kapsamlı bir bilim dalı iken, etnoloji onun bir alt dalıdır ve daha spesifik olarak kültürel çalışmalara odaklanır.

Hererolar, Hereroca (Otjiherero) dilini konuşurlar.

Etno ve tarih kavramlarının birleşimi olan etnotarih ve etnohistorya şu anlamlara gelir: Etnotarih, kaşifler, misyonerler, gezginler ve tüccarların geride bıraktıkları arşiv materyallerini inceleyerek yakın geçmişte yaşayan kültürlerin incelenmesidir. Etnohistorya, dünyanın belirli bir bölgesindeki orijinal toplulukları ve bunların diğer insan gruplarıyla bir arada var olmalarını, bunun temsil ettiği siyasi ve kimlik karmaşıklığını inceleyen tarih ve antropoloji dalıdır. Ayrıca, etno-sembolizm de milletlerin oluşum sürecini etnik tarih perspektifiyle inceleme ve modern milletlerin kökenlerini bulma anlayışıdır.

Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi (DTCF) Etnoloji Kürsüsü, 29.06.1961 tarihli ve 2138 sayılı Ankara Üniversitesi Senato Kararıyla kurulmuştur.

"Türk" ve "Turkish" arasındaki fark, "Türk" kelimesinin bir etnik grubu, "Turkish" kelimesinin ise bu etnik gruba ait dili ifade etmesidir. Türk halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır: Altay Dağları Çevresi: Bazı araştırmacılar, Türk halklarının anayurdunun Altay Dağları yakınında, Selenga ve Orhun ırmakları arasında bulunan Ötüken Ormanı olduğunu düşünmektedir. Baykal ve Balkaş Gölleri Çevresi: Jean-Paul Roux ve bazı Batılı bilim insanları, Ön Türk olarak adlandırılan toplulukların Baykal ve Balkaş gölleri çevresinde yaşadığını öne sürmektedir. Afanasyevo ve Andronovo Kültürleri: Batılı tarihçilere göre, Türklerin ataları MÖ 2500-1700 yılları arasındaki Afanasyevo kültürü ile başlamış ve MÖ 1700-1200 yılları arasındaki Andronovo kültürü ile devam etmiştir. Türk adının kökeni ile ilgili bazı iddialar şunlardır: Çin Kaynakları: Çin kaynaklarında "T’u-ku’e" veya "T’u-chueh" şeklinde iki heceli olarak geçer. Uygur Kaynakları: Uygurca metinlerde "güç, kuvvet" anlamında kullanılmıştır. İslam Kaynakları: Arapçadaki "أتراك" (atrāk) isminin "trk" kökenli bir kelime olduğu ve "bir şeyi bırakmak, terk etmek" anlamına geldiği iddia edilmiştir. Etimolojik İddialar: "Türk" kelimesinin "Törük" veya "Türük" şeklinde "var olmuş, şekil kazanmış" anlamlarına geldiği öne sürülmüştür.

Samiler, Ural dil ailesinin Fin-Ugor koluna bağlı dilleri konuşurlar. Farklı ölçütlere göre sınıflandırılmış dokuzdan fazla Sami dili bulunmaktadır. Samiler, yerel dillerinin yanında yaşadıkları ülkelerin dillerini de konuşurlar. Nüfuslarının yoğun olduğu Finnmark gibi kuzey Norveç bölgelerinde ise Sami dili ana dil olarak kullanılır.

Kıpti halkı, Antik Mısır’ın dilinden türemiş olan Kıptice dilini konuşur. Kıpti alfabesi, çoğunlukla Yunan harflerini içerir. Günümüzde Kıptice, büyük ölçüde dini bir dil olarak kullanılmaktadır ve halk arasında konuşulması oldukça nadirdir.

Şeyhbızınlar, Irak'ta ve Türkiye'de farklı diller konuşmaktadır: Irak'taki Şeyhbızınlar, Soranice konuşur. Türkiye'deki Şeyhbızınlar, Soranice'nin bir şivesi olan Şeyhbızeynice'yi konuşurlar.

Etnolog ve etnoloji aynı değildir. Etnoloji, insanların etnik gruplara ayrılışını, bu grupların kökenini, oluşumunu, yeryüzüne yayılışını, aralarındaki bağıntıları ve bunların töre, dil ve kültür niteliklerini, genel kanunlar çıkarmak amacıyla inceleyip karşılaştıran bilim dalıdır. Etnolog ise etnoloji bilim dalında çalışan, bu konuları araştıran kişiye denir.

Lazca, yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olan bir dildir. Lazcanın yok olmasının başlıca sebepleri arasında: Lazcanın hiçbir zaman bir devlet veya edebiyat dili olmaması; Cumhuriyet döneminden itibaren uygulanan asimilasyon politikaları; Büyük şehirlere yoğun göç; Çay tarımının gelişmesi sayılabilir. Ancak, Lazcanın tamamen yok olması için kesin bir tarih vermek mümkün değildir. Lazcanın geleceği, dil üzerinde çalışacak kurum ve kişilerin çabalarına bağlıdır.

Arap isimlerinin kökeni, genellikle Arapça dilindeki kelimelere dayanır ve bu isimler genellikle anlamlı ve derin manalara sahiptir. Bazı kökenler: Dini referanslar: İslam peygamberlerini veya Allah'ın isimlerini ve niteliklerini anabilir. Coğrafi köken: Kişinin doğduğu yer veya kabile, aşiret gibi topluluklarla ilgili olabilir. Meslek veya unvan: Kişinin mesleğini veya toplumdaki statüsünü yansıtabilir. Kişisel özellikler: Kişinin bir özelliğini veya niteliğini ifade edebilir. Arap isimleri, eski Arap medeniyetlerine kadar uzanan bir geçmişe sahiptir.

Latin ve Cermen ırkları şu şekilde açıklanabilir: Latin ırkı: Latin ırkı hakkında bilgi bulunamamıştır. Ancak, "Latin" kelimesi, tarih boyunca Roma ve çevresinde yaşayan insanları ifade etmek için kullanılmıştır. Cermen ırkı: Cermenler, bugünkü Almanya, Avusturya, Bohemya ve Cermanya'da MÖ 3. yüzyıldan 9. yüzyıla kadar yaşayan halk veya bu halktan olan kimsedir. Avrupa Hun İmparatorluğu'nun Kavimler Göçü ile Cermen halkı da Avrupa'ya yol almıştır. Bugün Hollandalılar, Almanlar ve Avusturyalılar başta olmak üzere; İngilizler, Flamanlar, İskandinav halkları (Danimarkalılar, Norveçliler, İsveçliler, İzlandalılar, Faroeliler), Almanca konuşan İsviçreliler ve Güney Afrika Cumhuriyeti'ndeki Afrikaans halkı Cermen halklardandır. İlkel bir kavim olan Cermenlerde ekonomi daha çok tarım ve hayvancılığa bağlıydı. Cermenlerde din adamı ve ruhban sınıfı gibi bir zümrenin varlığından söz etmek pek mümkün değildi. 5. yüzyıl ile birlikte Hristiyanlığı benimsemeye başladılar. Cermenlerde barış zamanlarında bir merkezi otorite yoktu. Cermen kabileleri iç işlerinde ve hatta dış ilişkilerinde bağımsızdı. Cermenlerde şefliğe MS 4. yüzyılda rastlanır. Askerî önderler ise seçimle işbaşına gelirdi ve önderlik hiçbir biçimde babadan oğula geçmezdi.

Islık dilini, özellikle Türkiye'nin Doğu Karadeniz bölgesinde yaşayan topluluklar konuşur. Islık dilinin konuşulduğu diğer bölgeler arasında Kanarya Adaları, Meksika, Yunanistan ve Afrika'nın bazı bölgeleri bulunur. Günümüzde Türkiye'de yaklaşık 10.000 kişinin ıslık dilini konuşabildiği veya anlayabildiği tahmin edilmektedir.