Etnografları

Vlahların (Ulahların) kökeni, Balkanlardaki Romalıların ve Romalılaştırılmış kolonilerin soyuna dayanmaktadır. Bazı tarihçiler, Vlahların göçebe olmaları nedeniyle Slavlaştırılamayan İliryalılar olduğunu düşünmektedir. Vlahlar, Slav kökenli olmayıp, Romalılaşmış Kelt kökenli kabileler olarak da kabul edilmektedir. Vlahlar, Rumenlerle etnik bir bağa sahip olup, dilleri de Rumenceye yakındır. Vlahlar, Yunanistan, Arnavutluk, Bulgaristan, Transilvanya ve dağılan Yugoslav ülkelerinde yaşamışlardır.

Oğuzeli halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, ilçenin isminin üzerinde yaşayan ailelerin geçmişine dayandığı düşünülmektedir. Oğuzeli, tarih boyunca Hitit, Asur, Med, Pers, Roma, Sasani, Bizans gibi birçok medeniyete ev sahipliği yapmıştır. Ayrıca, 17. yüzyıl halk şairi Karacaoğlan'ın uzun süre Oğuzeli'nde yaşadığı ve şiirlerinde bölgedeki yerlerden bahsettiği bilinmektedir.

İlber Ortaylı, Kafkasyalı Karaçay asıllı olup, Kırım Tatarı kökenlidir.

Posof halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Kıpçak Türkleri: Tarihçi Fahrettin Kırzıoğlu'nun çalışmalarına göre, Posof adı Orta Çağ başlarında Dağıstan’dan gelen Kıpçak oymağı "Posukh"lardan alıntılanmıştır. Gürcü Köken: "Potshovi" olarak bilinen en eski adının, Gürcü Kraliçesi Tamar’ın bölge yönetimine atadığı Cakeli Hanedanı’ndan Botso'dan geldiği ve "Botso'nun Vadisi" anlamına geldiği belirtilmektedir. Eski Türkçe Köken: Bir diğer görüşe göre ise Posof ismi, "Buşetkehv" (Büşe-Bişe) kelimesinden türemiş olup, "meşe" ve "ormanlık dere" anlamına gelmektedir. Posof, tarih boyunca çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapmış ve birçok kez el değiştirmiştir.

Novi Pazar'daki Türkler, genellikle şehir merkezinde ve çevresinde yaşamaktadır. Önemli yaşam alanları: El yapımı ürünler satan yerel dükkanlar ve açık pazarlar. Festivallerin düzenlendiği alanlar, bu festivaller Sırbistanlı Türklerin geleneklerini sergilemektedir. Türklerin yoğun olarak yaşadığı bölgeler: İsa Bey Mahallesi. Novi Pazar, Sırbistan'ın Sancak bölgesinde yer almakta olup, nüfusu büyük çoğunlukla Boşnak ve Türklerden oluşmaktadır.

Kumuk Türklerinin tarih boyunca kurduğu bazı devletler şunlardır: Şamhallık (Şavhallık). Birleşik Kafkasya Cumhuriyeti. Dolayısıyla, Kumuk Türklerinin iki devleti bulunmaktadır.

Türkmen tipi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Türkmenlerin bazı özellikleri şunlardır: Dil: Türkiye Türkmenleri, Türkiye Türkçesine bağlı Anadolu ağızlarını konuşur. Din: Hanefi Sünni ve Alevi-Bektaşi (Kızılbaş) İslam inançlarına sahiptirler. Yaşam Tarzı: Tarihsel olarak göçebe veya yarı göçebe bir yaşam sürmüşlerdir; hayvancılıkla uğraşmışlardır. Coğrafya: Türkiye, Balkanlar, Irak, Suriye, İran, Azerbaycan ve Kıbrıs gibi çeşitli coğrafyalarda yaşarlar.

Ainular Japon değildir, Japonya'nın kuzeyinde yer alan Hokkaido Adası, Kuril Adaları ve Sahalin'in yerlisi olan bir halktır. Japonya hükümeti, 2019 yılında Ainular'ı resmi olarak yerli bir kabile olarak tanımıştır.

Türkiye'de yaşayan Gürcüler, genellikle Karadeniz Bölgesi ve Marmara Bölgesi'nde yoğunlaşmıştır. Karadeniz Bölgesi: Başta Artvin, Ordu, Samsun, Giresun, Amasya, Sinop ve Tokat olmak üzere bu bölgede yer alan iller ve ilçelerde yaşarlar. Marmara Bölgesi: Sakarya, Bursa, Kocaeli, Düzce, Balıkesir, Yalova gibi illerde ve çevresinde bulunurlar.

Peştuca, Peştunlar tarafından konuşulan bir dildir. Peştuca konuşan bazı gruplar: Afganistan: Afganistan'da nüfusun yarısı için birinci dildir. Pakistan: Pakistan'ın batı ve kuzey bölgelerinde konuşulur. İran, Türkmenistan ve Birleşik Krallık: Bu ülkelerde de küçük Peştu diasporaları tarafından konuşulur.

Günümüzde Kumanların torunları çeşitli topluluklar arasında bulunmaktadır: Macaristan'da Kuman olduklarını ve atalarının nereden geldiğini bilen, Karsak civarında yaşayan yaklaşık 75.000 Kuman Türk Hıristiyan grubu bulunmaktadır. Türkiye'de, özellikle Karadeniz'in doğusunda, Artvin, Yusufeli, Ardanuç, Murgul, Şavşat, Posof, Tortum, Narman, Uzundere ve Oltu gibi bölgelerde Kuman halk kültürünü yaşatan yerleşim yerleri mevcuttur. Bulgaristan'da, Kuman asıllı Terter ve Şişman sülaleleri gibi güçlü aileler bulunmaktadır. Ayrıca, Romanya'nın Basarabya bölgesi ve Çangolar gibi topluluklar da Kumanların torunları olarak kabul edilmektedir.

Heyhat Sahrası'nda yaşamış bazı topluluklar: Nogaylar. Kalmuklar. Ayrıca, Heyhat Sahrası'nın, Kırım Hanlığı'nın tabiiyetinde olan bir bölge olduğu belirtilmiştir.

Dul Hemşinliler hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Hemşinlilerin yaşadığı bazı bölgeler şunlardır: Doğu Hemşinlileri. Batı Hemşinlileri. Hemşinliler, tarih boyunca çeşitli göçler nedeniyle Türkiye'nin yanı sıra Abhazya, Soçi ve Rusya gibi farklı coğrafyalarda da bulunmaktadır.

Yaşayan Kumanların bulunduğu bazı yerler: Macaristan: Kumanlar, Macaristan'ın en verimli ovası olan Alföld'de, "Küçük ve Büyük Kumanistan" olarak adlandırılan iki bölgede yaşamaktadır. Türkiye: Artvin, Yusufeli, Ardanuç, Murgul, Şavşat, Posof, Tortum, Narman, Uzundere ve Oltu gibi yerlerde Kıpçak halk kültürünü yaşatan Kuman asıllı yerleşim yerleri bulunmaktadır. Ayrıca, Çanakkale, Balıkesir, Yalova, Bursa, Bilecik, Sakarya, Düzce, Zonguldak ve Kocaeli gibi illerde de Kuman (Kıpçak) ağız özellikleri taşıyan köyler mevcuttur.

Hemşinlilerin göç ettiği yerler şu şekilde özetlenebilir: Osmanlı dönemi: Hemşinliler, Müslümanlığı topluca kabul etmedikleri için Müslüman Türkler getirilmiş ve Hristiyan Hemşinliler, Araklı (Karadere Vadisi), Trabzon ve Çarşamba'ya göçmüşlerdir. 1860-70 yılları: Hemşinliler, başta Abhazya ve Yekaterinodar (Krasnodar) bölgeleri olmak üzere Rus Çarlığı’na göç etmeye başlamıştır. 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı sonrası: Hristiyan Hemşinliler, Abhazya’nın Sohum, Soçi, Matzesta, Lor, Mıtsara, Tsebelda, Adler, Şapuşka, Yeni Afon, Gagri kentlerine yerleşmiş, ardından Kuban’a doğru ilerleyerek Maykop ve Ekaterinodar (Krasnodar) civarında çok sayıda köy kurmuşlardır. Hemşinliler ayrıca, 1915 yılından sonra ise Gürcistan ve Batum’a gitmişlerdir. Hemşinlilerin göç ettiği bir diğer bölge ise, 1071 sonrasında Selçuklu Devleti'nin bölgeye yerleştirdiği Türk boylarının göç ettiği Orta Asya'dır.

Türkiye'de en çok Gürcü köyünün bulunduğu yer Artvin'dir. Ayrıca, İstanbul'un İznik ilçesi de önemli sayıda Gürcü köyüne ev sahipliği yapmaktadır.

İran'ın şimal bölgesindeki Türk boyları hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, İran'da yaşayan bazı Türk boyları şunlardır: Azeriler. Türkmenler. Kaşkaylar. Horasan Türkleri. İran Türklerinin kökeni, Orta Asya'dan gelen göçlerle şekillenmiş olup, Azeri, Türkmen, Oğuz, Kıpçak ve Çağatay boyları gibi çeşitli boylardan oluşmaktadır.

Kırım Tatarları'nın tarihi yaklaşık 1000 yıla dayanmaktadır. Kırım Tatarları, anayurtları Karadeniz'in kuzeyindeki Kırım yarımadası olan Türkî bir halktır. SSCB döneminde, 18 Mayıs 1944'te Stalin'in emriyle sürgüne gönderilmişler ve nüfuslarının yarısını kaybetmişlerdir. Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla, sürüldükleri topraklardan Kırım'a geri dönmeye başlamışlardır. Bu bilgiler ışığında, Kırım Tatarları'nın tarihi yaklaşık 1000 yıl olarak değerlendirilebilir.

Alanlar, İskit-Sarmat kökenli göçebe bir halktır. Alan isminin kökeni hakkında iki farklı iddia bulunmaktadır: 1. İrani diller kökenli Aryan sözcüğünün bir varyasyonu. 2. Türkçe "alanğ" (düz ova, arazi) kelimesi ile ilişkilendirilmesi. Bazı tarihçiler tarafından Alanlar'ın Türk kökenli bir halk olduğu iddia edilmektedir.

Keltler, tarih boyunca Avrupa'nın çeşitli bölgelerinde yaşamışlardır. Günümüzde Kelt kökenli halklar ve dilleri şu ülkelerde konuşulmaktadır: İrlanda; Galler; İskoçya; Man Adası; Cornwall (Kernow); Bretonya (Breizh). Ayrıca, Kelt kültürü ve dilleri, Anadolu'da (Galatyalılar olarak) ve İspanya'da da etkisini sürdürmüştür.