ErkenÇocukluk

Erken çocukluk eğitiminin temel ilkeleri şunlardır: Çocuğun ve ailenin etkin katılımı: Eğitimde çocuğun ve ailenin aktif rol alması esastır. Çocuğun ihtiyaçlarına uygun eğitim: Çocuğa verilen eğitim, onun gereksinimlerine uygun olmalıdır. Demokratik eğitim ortamı: Çocukların gereksinimlerini karşılamak amacıyla demokratik eğitim anlayışına uygun ortamlar hazırlanmalıdır. İlgi ve gereksinimlere göre planlama: Etkinlikler düzenlenirken çocukların ilgi ve gereksinimlerinin yanı sıra, okulun ve çevrenin olanakları da göz önünde bulundurulmalıdır. Türkçe'nin doğru kullanımı: Çocukların Türkçe'yi doğru ve güzel konuşmalarına önem verilmelidir. Deneyerek öğrenme: Eğitim, çocuğun bildiklerinden başlamalı ve deneyerek öğrenmesine olanak tanımalıdır. Oyun temelli öğrenme: Oyun, çocuklar için en uygun öğrenme yöntemidir. Öz denetim ve saygı: Eğitimde çocuğun kendine saygı ve güven duyması sağlanmalı, öz denetim kazandırılmalıdır. Sosyal ve duygusal gelişim: Çocukların sevgi, saygı, iş birliği, sorumluluk, hoşgörü, yardımlaşma, dayanışma ve paylaşma davranışları geliştirilmelidir.

Okul öncesi dönemde matematik eğitimi üzerine yazılmış bazı tezler: Demet Koç'un "Okul Öncesi Dönemde Matematik Eğitimi: Öğretmen Uygulamaları ve Görüşleri Üzerine Bir Durum Çalışması". Bağcı ve İvrendi'nin "Türkiye'de Okul Öncesi Dönem Matematik Becerileri ve Eğitimi Konusunda 2000-2015 Yılları Arasında Gerçekleştirilen Makale Çalışmalarının Sentezi". Tereci ve Bindak'ın "2010-2017 Yılları Arasında Türkiye'de Matematik Eğitimi Alanında Yapılan Lisansüstü Tezlerin İncelenmesi". Ayrıca, okul öncesi dönemde matematik eğitimi üzerine yapılan tezlerin genellikle sayı hissi, dil ve matematik, matematik ve oyun gibi alt temaları ele aldığı görülmektedir.

John Dewey ve Lev Vygotsky'nin teorik yaklaşımlarının erken çocukluk döneminde aktif öğrenme uygulamalarına etkileri şu şekilde özetlenebilir: John Dewey: Yaparak ve yaşayarak öğrenme: Dewey'e göre çocuklar, yemek pişirme veya marangozluk gibi günlük yaşam becerileri kazanarak ve araştırma, keşif yaparak öğrenirler. Sosyal etkileşim: Eğitimin, çocukların toplumsal koşullara uyum sağlamasına yardımcı olması gerektiğini savunur. Lev Vygotsky: Sosyal ve kültürel çevre: Bilişsel gelişimin, zengin bir sosyal ve kültürel çevre ile etkileşim sonucu gerçekleştiğini belirtir. Yakın gelişim alanı: Çocuklara sunulan desteğin, onların mevcut beceri seviyelerine uygun olması gerektiğini vurgular. Bu yaklaşımlar, erken çocukluk eğitiminde aktif öğrenme uygulamalarını şu şekillerde etkiler: Fiziksel ve zihinsel katılım: Çocuklar, fiziksel aktiviteler ve materyallerle etkileşim kurarak öğrenirler. Keşif ve araştırma: Çocuklara, problem çözme ve yeni şeyleri keşfetme imkanı sağlanır. Sosyal etkileşim: Akran ve öğretmenlerle sağlanan destekleyici sosyal ortamda düşünme becerileri geliştirilir.

5 yaşındaki kız çocukları genellikle şu yetenekleri geliştirmiştir: Fiziksel beceriler: Tek ayak üzerinde 10 saniye dengede durabilir, zıplayabilir, topa tekme atabilir ve yakalayabilir, tırmanabilir ve takla atabilir. Bilişsel beceriler: Para, harf, sayı ve geometrik şekilleri tanır, bazı soyut kavramları anlar, basit talimatları sırasıyla yerine getirebilir. İletişim becerileri: Gün içinde olanları anlatabilir, basit komutları anlar ve uygular, basit sorular oluşturabilir ve cevap verebilir. Sosyal ve duygusal beceriler: Empati kurabilir, duygu farkındalığı artmıştır, duygularını daha doğru ifade eder, grup oyunlarına katılır ve arkadaşlarıyla daha güçlü bağlar kurar. Yaratıcılık: Resim yapma, hikaye anlatma ve dramatik oyunlar gibi etkinliklerle yaratıcı düşünme becerilerini geliştirir.

2 yaşındaki çocuklar için yapılabilecek bazı aktiviteler: Sembolik oyunlar: Kumandayı telefon gibi kullanmak veya boş bir tabaktan yemek yiyormuş gibi yapmak gibi. Paralel oyunlar: Aynı ortamda birbirlerinin oyununa katılmadan oyun oynamak. Sanatsal aktiviteler: Kalemle karalama yapmak, sulu boya ile resim çizmek. Keşif aktiviteleri: Mevsime göre yaprak, kozalak, çiçek toplamak. Taklit oyunları: Anne, baba veya doktor gibi rol yaparak oynamak. Fiziksel aktiviteler: Yürüme, koşma, zıplama, top atma gibi hareketler. Eğitici oyunlar: 6 küpü üst üste koyarak kule yapmak, su kovasındaki deliği parmağınızla kapatıp suyu durdurmaya çalışmak gibi. Sosyal aktiviteler: Oyun gruplarına katılarak yaşıtlarıyla iletişim kurmak. Bu aktiviteler, çocukların fiziksel, bilişsel, dilsel ve sosyal gelişimlerini destekler.

Erken Çocukluk ve Özel Eğitimde Program Atölyesi 1 ders materyali, aşağıdaki kaynaklarda bulunabilir: Van Ölçme Değerlendirme Merkezi: Bu merkezde, 11. sınıf "Erken Çocukluk ve Özel Eğitimde Program" dersi için konu soru dağılım tabloları bulunmaktadır. EBA (Eğitim Bilişim Ağı): Burada, "Erken Çocukluk ve Özel Eğitimde Program Atölyesi" gibi çeşitli dokümanlara ulaşılabilir. kitantik.com: Bu sitede, "Erken Çocukluk ve Özel Eğitimde Program Atölyesi 1" adlı, 2024 yılında Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları tarafından basılmış bir ders materyali bulunmaktadır. mebders.com: Bu platformda, MEB tarafından hazırlanan "11. Sınıf Erken Çocukluk ve Özel Eğitimde Program Atölyesi-1" ders materyali mevcuttur.

Akülü itfaiye arabaları genellikle 3 yaş ve üzeri çocuklar için uygundur. Ancak, her çocuğun gelişimi farklı olduğu için, bazı ürünler daha küçük yaşlardaki çocuklar için de uygun olabilir. Akülü araç satın alırken, çocuğun yaşına ve kilosuna uygun bir model seçmek önemlidir.

Erken çocukluk politikaları, çocukların gelişimlerini desteklemek ve toplumsal eşitliği sağlamak amacıyla çeşitli alanlarda düzenlemeler içerir. İşte bazı önemli erken çocukluk politikaları: Okul Öncesi Eğitime Erişimin Artırılması: Arzın artırılması için düşük maliyetli ve erişilebilir okul öncesi eğitim kurumlarının çoğaltılması hedeflenir. Aile Katılımının Güçlendirilmesi: Ailelerin çocuklarının eğitim süreçlerine katılımını artırmak için veli-öğretmen ilişkilerinin güçlendirilmesi ve aile eğitim programlarının uygulanması önerilir. Kalite Standartlarının Uygulanması: Erken çocukluk eğitimi kalite standartlarının belirlenip uygulanması, eğitim hizmetlerinin kalitesini artırır. Toplumsal Cinsiyet Eşitliği: Dezavantajlı gruplara öncelik vererek, özellikle kadın istihdamı politikaları ile uyumlu çocuk bakım hizmetleri sunulması hedeflenir. Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri: Birleşmiş Milletler'in sürdürülebilir kalkınma hedefleri arasında yer alan "kaliteli okul öncesi eğitime erişim" hedefi doğrultusunda politikalar geliştirilir. Bu politikalar, çocukların bilişsel, sosyo-duygusal ve psikomotor becerilerinin gelişimini destekleyerek, onların yetişkin yaşamlarına daha hazır başlamalarını sağlar.

Erken çocukluk döneminin bazı özellikleri: Hızlı gelişim: Zihinsel, sosyal, duygusal ve fiziksel gelişimin en hızlı olduğu yaşlardır. Öğrenmeye açıklık: Çocuklar, birçok şeyi öğrenmeye hazırdır; her şeyi kendileri yapmak isterler ve ebeveynlerini rol model alırlar. Sosyalleşme: Çocuk, aile ortamından çıkıp başkalarıyla bir araya gelmeye başlar. Oyun: Bu dönemde oyun, çocuk için en önemli etkinliktir. Dil gelişimi: Çocuk, 3 yaş civarında cinsiyetini öğrenir ve iletişim becerileri gelişir. Benmerkezcilik: Çocuk, davranışlarında egosantriktir (ben merkezcil). Vicdan ve ahlak gelişimi: Yalan söyleme ve hatalı davranışlar karşısında suçluluk duygusu gelişir. Fiziksel gelişim: Kemiklerdeki en hızlı gelişme bu dönemde görülür. Bağımsızlık: Çocuklar, iki yaşına gelince bağımsız olmayı ister, ebeveynlerinin kurallarını esnetmeye çalışır. Tuvalet eğitimi: Tuvalet eğitimine bu dönemde başlanır.

Okul öncesi öğretmenliği doktora derslerinden bazıları şunlardır: OKL8011 Erken Çocuklukta Gelişimin Değerlendirilmesi. OKL8016 Erken Çocuklukta Bilim Eğitimi. OKL8008 Karşılaştırmalı Okul Öncesi Eğitim. OKL7015 Erken Çocuklukta Matematiksel Düşüncenin Gelişimi. EC601 Çağdaş Gelişim Kuramları ve Kuramcıları. EC602 Erken Çocukluk Döneminde Tanıma ve Değerlendirme. EC603 Bebeklik Döneminde Gelişimsel ve Eğitimsel Stratejiler. EC604 Nitel Araştırma Yöntemi. EC606 Erken Çocukluk Döneminde Aile Dinamikleri. EC607 Erken Çocukluk Döneminde Doğa Eğitimi. Doktora dersleri, üniversiteye ve programa göre değişiklik gösterebilir.

Mizaca göre terbiye, kişinin mizacının belirlenmesi ve bu mizaca uygun eğitim yöntemlerinin uygulanmasıyla başlar. Bu süreç, genellikle bebeklik döneminde başlar ve kişinin yaşamı boyunca devam eder. Bebeklik döneminde, mizaç farklılıkları gözlemlenebilir ve bu farklılıklar, kişinin çevresel etkileşimleriyle şekillenir. Tasavvufi terbiyede ise, her bireyin mizacına göre farklı eğitim yöntemleri uygulanır ve bu, kişinin kalbî olgunluğuna katkıda bulunur. Osmanlı tıbbında ise, hastalıkların tedavisinde önce kişinin mizacı belirlenir ve bu mizaca göre tedavi yöntemleri uygulanır. Bu nedenle, mizaca göre terbiyenin tam olarak ne zaman başladığına dair kesin bir zaman dilimi vermek zordur, ancak genel olarak yaşamın ilk yıllarında bu sürecin başladığı söylenebilir.

Çocuklarda davranış bozukluğu genellikle erken çocukluk döneminin sonrasında başlar. Ancak, beş yaşından küçük bir çocuğa davranış bozukluğu tanısı konulamaz. Davranış bozukluklarının ortaya çıkışı, çocuğun gelişim düzeyi, yaşı ve içerisinde bulunduğu çevresel faktörler doğrultusunda farklılık gösterir. Davranış bozukluğu belirtileri gösteren bir çocuk fark edildiğinde, profesyonel yardım almak ve erken müdahalede bulunmak önemlidir.

Okul öncesi ve erken çocukluk eğitimi kavramları genellikle birbiriyle karıştırılsa da, farklı anlamlar taşır: 1. Okul Öncesi Eğitimi: 3-4 yaş arası çocuklar için tasarlanmış bir eğitim programıdır. 2. Erken Çocukluk Eğitimi: 0-6 yaş arasını kapsayan, daha geniş bir kavramdır.

Şekiller ve boyut konuları, çocukların erken çocukluk döneminde öğrendikleri temel kavramlardır. Şekiller konusu, nesnelerin dış formunu veya konturunu ifade eder. Boyut konusu ise, nesnelerin büyüklüğünü veya ölçülerini ifade eder. Bu konular, çocukların aşağıdaki becerilerini geliştirir: - Problem çözme: Şekiller ve boyut kavramları, çocukların bulmacaları çözmelerine ve nesnelerin nasıl birbirine uyduğunu anlamalarına yardımcı olur. - Yaratıcılık: Farklı perspektifler ve fikirler denemelerini sağlar. - Matematiksel düşünme: Ölçüm ve mekansal ilişkileri anlamalarına katkıda bulunur.

EÇE (Erken Çocukluk Eğitimi), bilişsel, sosyal, duygusal ve fiziksel gelişim alanlarını kapsar.

0-3 yaş arasındaki çocukların öz bakım becerileri şunlardır: Ellerini ve yüzlerini yıkama. Dişlerini fırçalama. Burnunu silme. Kaşık ve çatal kullanarak yemek yeme. Bardaktan su içme. Eşya toplama. Giysilerini giyip çıkarma (düğme, bağcık ve fermuar olmayan giysileri). Gece uyanıp tuvalete gidebilme. Giysilerin önünü arkasını ayırt edebilme. Bu beceriler, çocukların yaşları ilerledikçe ve motor becerileri geliştikçe kademeli olarak kazanılır.

Okul öncesi öğretmenliğinde ÖABT sınavında daha çok soru çıkan dersler şunlardır: 1. Erken Çocukluk Döneminde Gelişim: Bu ders, sınavın %18'ini oluşturur. 2. Çocuk Ruh Sağlığı: %8 ağırlığa sahiptir. 3. Erken Çocuklukta Oyun Gelişimi: %7 soru oranı ile önemlidir. 4. Erken Çocukluk Dönemi Edebiyatı: %6 ağırlık taşır. 5. Erken Çocukluk Eğitiminde Drama: %6 soru sayısı ile dikkat çeker. Ayrıca, Anne-Baba Eğitimi ve Çocuk Hakları dersleri de yeni sistemde eklenen ve daha fazla soru çıkan dersler arasındadır.

Otizm en çok erken çocukluk döneminde, genellikle 2-3 yaş civarında görülür. Diğer durumlar: Genetik yatkınlık: Ailede otizm öyküsü olan bireylerde otizm görülme olasılığı daha yüksektir. Çevresel faktörler: Gebelik sırasında annenin viral enfeksiyonlar geçirmesi, belirli toksinlere veya kimyasallara maruz kalması gibi çevresel etkenler riski artırabilir. Doğum öncesi ve sonrası faktörler: İleri anne yaşı, prematüre doğum veya düşük doğum ağırlığı gibi durumlar da otizm ile ilişkili risk faktörleri arasında sayılmaktadır.

EÇE (Erken Çocukluk Eğitimi) programı kapsamında faaliyet gösteren bazı merkez isimleri şunlardır: 1. Milli Eğitim Bakanlığı (MEB): Anaokulları ve anasınıfları gibi resmi kurumları yönetir. 2. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı (ASHB): Bağlı kreş ve gündüz bakımevlerini işletir. 3. Diyanet İşleri Başkanlığı: 4-6 yaş Kur'an kursları ile din eğitimi hizmetleri sunar. 4. Yerel Yönetimler: Belediyelerce açılan kreşler. 5. Sivil Toplum Kuruluşları: Çeşitli eğitim programları sunan dernekler.

Erken çocukluk döneminde dramada kullanılan bazı teknikler şunlardır: 1. Rol Yapma: Çocukların başka karakterleri canlandırması, empati kurmalarını ve öz güvenli bireyler olmalarını sağlar. 2. Doğaçlama: Sözlü veya sözsüz olarak gerçekleştirilen, herhangi bir kurala bağlı olmayan canlandırmalar. 3. Donuk İmgeler: Öğrencilerin hareketsiz bir şekilde bir ifade oluşturmaları, beden farkındalığına ulaşmalarını sağlar. 4. Fotoğraf Karesi: Bir anın bağımsız bir biçimde hareketsiz olarak yansıtılması. 5. Yarım Kalmış Materyaller: Katılımcıların yarım kalmış bir yazı veya görseli tamamlamak için oyunlar kurgularlar. 6. Yeniden Canlandırma: Daha önce oynanan bir oyunun veya yaşanan olayın yeniden canlandırılması. 7. Kukla ve Maske Kullanımı: Özellikle ilkokul seviyesindeki öğrenciler için ilgi çekici bir tekniktir. 8. Toplantı ve Görüşme: Katılımcıların belirli konular üzerinde tartıştığı veya bir karakterin gazeteci tarafından sorgulandığı teknikler.