Ekler

İsmin "-e" hali, yani yönelme hâli, -a /-e ekiyle yapılır. Örnek cümleler: - "Geç oldu, artık eve geçelim". - "İstediğin kitapları masaya koydum". - "En sevdiğim sanatçı bugün İzmir'e geliyormuş".

Küçük harfle yapılan kısaltmalara getirilen ekler, kelimenin okunuşuna göre ayrılır. Örnekler: - cm'yi; - kg'dan; - mm'den.

Kaçırmak fiili, aşağıdaki ekleri alabilir: 1. -tır, -tir: Bir eylemin başka bir eylemi yönlendirmesi veya zorunlu hale getirmesi anlamında kullanılır. Örneğin: "kaçırmak" fiiline eklenerek "kaçırtmak" olur. 2. -ar: Fiil anlamını genişletir veya başka bir fiil türü oluşturur. Örneğin: "kaçmak" fiiline eklenerek "kaçar" olur.

"Ki" ekini bağlaçtan ayırmak için şu yöntem uygulanabilir: 1. "Ki"ye "-ler" çokluk ekini getirin. Örnekler: - "Ayşe'ninki" (bitişik). - "Öyle ki" (ayrı).

Özel isim olan aylara gelen ekler ayrılmaz.

Bağlantı çekim eki, kelimelerin cümle içinde dolaylı tümleç, belirtili nesne ya da zarf tümleci olarak kullanılmasını sağlayan eklerdir. Bu ekler, isim ve fiil soylu kelimelerin sonuna ya da gövdesine getirilir ve kelimenin anlamını değiştirmeden diğer kelimelerle bağlantı kurmasını sağlar.

Eski Türkçe'de -lu ve -siz ekleri farklı işlevlere sahiptir: 1. -lu eki, isimlere eklenerek "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. 2. -siz eki, isimlerden olumsuz sıfatlar yapar ve "yokluk, yetersizlik" bildirir.

Ekler, dil bilgisinde kelimelere çeşitli anlamlar kazandırmak, cümlede farklı görevlerde kullanmak ve dilin akıcılığını sağlamak amacıyla eklenen unsurlardır. Ekler iki ana gruba ayrılır: 1. Yapım Ekleri: Kelimenin anlamını değiştirerek yeni bir kelime türeten eklerdir. 2. Çekim Ekleri: Kelimenin anlamını değiştirmeden, onun cümledeki görevini belirleyen eklerdir.

İsimden isim yapan ekler, isim kök veya gövdelerine eklenerek yeni isimler oluşturan eklerdir. İşte bazı örnekler: 1. -lık, -lik: şekerlik, gençlik. 2. -lı, -li: akıllı, ağaçlı. 3. -sız, -siz: evsiz, tuzsuz. 4. -cı, -ci: aşçı, izci. 5. -daş: soydaş, vatandaş. 6. -er, -ar: sekizer, üçer. 7. -ıncı: beşinci, dokuzuncu. 8. -cıl: evcil, bencil. 9. -cık: kitapçık, ayıcık. 10. -ce, -ca: Türkçe, Arapça.

Hal ekleri çekim ekidir, çünkü kelimelerin anlamını değiştirmezler.

"Ettin" eki, isimlerde "dinin" anlamına gelir.

"Ten" ve "tan" ekleri Türkçede ayrılma (çıkma) durumu bildirmek için kullanılır. "Ten" şekli, ünsüz sertleşmesi ve ünlü uyumuna göre tercih edilir. "Tan" şekli ise daha çok edat olarak kullanılır ve "from, after, before" gibi anlamlar taşır.

"-tan" eki alan bazı kelimeler şunlardır: Ufuktan; Senden; Gelecekten; Ondan; Almanya'dan.

"Küçücük" kelimesi, sıfatlarda küçültme eki olan -cik ile oluşturulmuş bir sıfattır. Dolayısıyla, "küçücük" kelimesi pekiştirme değil, küçültme anlamı taşır.

Kip ve kip eki kavramları birbiriyle ilişkilidir ancak aynı şey değildir. Kip, fiil kök ve gövdelerinin bildirdiği eylemi, zamana ve biçime bağlayan ekleri ifade eder. Kip eki ise, kiplerin fiil kök veya gövdelerine eklenen eklerdir ve bu ekler, fiilin hangi zamanda geçtiğini veya yapılış şeklini belirtir.

Vari eki, Farsça kökenli bir kelime türetme eki olup, kullanıldığı kelimeye veya cümleye "gibi, yakışan bir biçimde, benzeri" anlamı katar. Bu ek, Türkçe isimlere ve diğer kelimelere de getirilebilir.

Sıfat ve zamir yapan “-ki” ekinin farkı şu şekildedir: 1. Sıfat Yapan “-ki” Eki: İsimlere eklenerek onlara yer veya zaman anlamı kazandırır ve her zaman bitişik yazılır. 2. Zamir Yapan “-ki” Eki (İlgi Zamiri): Bir ismin yerini tutar ve genellikle tamlayan ile tamlanan arasında kullanılır.

Nispet eki, bir ismi sıfat yapmak üzere adlara gelen ektir ve "-i" harfi ile gösterilir. Ayırt etmek için, kelimenin sonunda "-i" harfinin olup olmadığına bakmak yeterlidir.

Ekler, sözcüklerin cümle içindeki görevlerini belirtmek veya yeni sözcükler üretmek için kullanılır. İki ana işlevi vardır: 1. Yapım Ekleri: Kelimelerin anlamını değiştirerek yeni bir kelime oluşturur. 2. Çekim Ekleri: Kelimelerin diğer kelimelerle anlam ilgisi kurmasını sağlar.

Şart eki, "-sa / -se" şeklinde kullanılan, fiil köklerinden türemiştir.