Kur'an'da nefes alınması gereken duraklar, "vakıf işaretleri" olarak adlandırılan secâvendler ile belirlenir. Bu işaretler şunlardır: 1. Mim (م): Durmak gerekir, durulmadığında anlam bozulabilir. 2. Tı (ط): Durmak için şartlar uygundur. 3. Cim (ج): Durulabilir veya geçilebilir, durması daha uygundur. 4. Sad (ص): Nefes yetmezse durulabilir, normalde geçmek daha uygundur. Namazda okurken, "Ayın (ع)" işaretinin olduğu yerde rükua gitmek daha uygundur.