Devekuşu

Devekuşu çiftleşmesi şu şekilde gerçekleşir: Çiftleşme Dansı: Çiftleşme döneminde erkek, kanatlarını iki yana açarak ve hızlı hızlı sallayarak "çiftleşme dansı" yapar. Kırmızı Renk: Çiftleşme mevsiminde, erkek devekuşunun gaga, göz çeperi ve kasık derisinde kırmızılıklar oluşur. Yuva Kazma: Erkek, toprakta bir çukur gibi olan yuvayı kazar. Yumurtlama: Dişi, iki günde bir yumurta bırakır. Kuluçka: Erkek geceleri, dişi ise gündüzleri yumurtaların üzerine oturur. Devekuşlarında monogami yoktur; yabani popülasyonlarda erkek devekuşunun bir asil dişisi ve bunun yanında birçok eşi olabilir. Çiftleşme ve üreme süreci için erkeklerin üreme mevsimi dışında dişilerle bir arada bulundurulmaması önerilir.

Deve kuşları genellikle 30-40 yıl arasında yaşar. İyi bakıldıkları ve uygun koşullarda bulundukları zaman, özellikle hayvanat bahçelerinde veya çiftliklerde, ömürleri 50 yıla kadar uzayabilir. Doğal yaşam alanlarında ise bu süre yırtıcılar, çevresel faktörler ve hastalıklar nedeniyle biraz daha kısa olabilir.

Devekuşları, tehlike anında kaçmayı tercih eden ve saldırgan durumlardan uzak duran hayvanlar oldukları için korkabilirler. Devekuşlarının korktuğu durumlar arasında şunlar sayılabilir: Ani hareketler ve sesler. İnsan müdahalesi. Ayrıca, devekuşları stresli ortamlardan da etkilenebilir ve bu durum, onların korkmasına ve yumurta verimlerinin düşmesine neden olabilir.

Deve kuşları, taşları (gastrolit) sindirime yardımcı olması için yutar. Bunun nedenleri şunlardır: Dişlerinin olmaması. Sert besinleri sindirmek. Mineral ihtiyacı. Taşlar, sindirim yoluyla dışarı atıldıkça deve kuşları düzenli olarak yeni taşlar yutar.

Deve kuşu yumurtasının tanesi 1100-1800 gram arasında değişmektedir.

Devekuşu yumurtası, yaklaşık 15 cm çapıyla dünyanın en büyük hücresidir. Bu hücre, aynı zamanda en büyük hayvan hücresi olarak kabul edilir.

En ağır kuş, ortalama 160 kilogram ağırlığıyla deve kuşudur (Struthio camelus). Nesli tükenmiş en ağır kuş türleri arasında ise 500 kilogram ağırlığa ulaşabileceği tahmin edilen fil kuşu (Aepyornis maximus) veya moalar (Dinornis robustus) bulunmaktadır.

Devekuşları sıcak iklimleri tercih eder, bu yüzden en iyi Afrika'nın doğusu ve güneyinde yetişir. Türkiye'de ise özellikle Antalya, Muğla, İzmir, Kocaeli, Kırşehir ve Konya gibi illerde yetiştiriciliğe uygun koşullar bulunmaktadır. Devekuşlarının yetiştiği diğer ülkeler arasında Güney Afrika, Tanzanya, Namibya, Brezilya, Avustralya, Fransa, Hollanda, İtalya ve İsrail yer alır. Devekuşlarının yetiştiği ortamın özellikleri: Barınma: En az 60-80 metrekarelik açık alan gereklidir. İklim: Soğuk havalarda barınma koşulları iyi düzenlenmelidir. Beslenme: Yaşam evrelerine göre farklı yem içerikleri gereklidir. Sağlık yönetimi: Düzenli veteriner kontrolü ve aşılamalar gereklidir.

Rea, Güney Amerika'da yaşayan bir cins devekuşudur.

Devekuşu saatte 5 km hızla seyahat eder. Ancak, kısa mesafelerde devekuşları saatte yaklaşık 40 km hıza ulaşabilir. Yetişkin bir devekuşu saatte maksimum 97,5 km hıza ulaşabilir.

Devekuşları genellikle 11-14 aylık olduklarında kesilir. Bazı yetiştiriciler, yem maliyetlerini düşürmek için devekuşlarını 9 aylıkken de kesebilir. Kesim yaşı, devekuşunun türüne ve yetiştirme koşullarına göre değişiklik gösterebilir.

Devekuşu yumurtaları 42 gün içinde yumurtadan çıkar.

Devekuşu çiftliği kurmak için en az 1 dönüm arazi gerekmektedir.

Devekuşu eti yemenin bazı nedenleri: 1. Helal Olması: Devekuşu eti, İslam dinine göre helaldir ve tüketilebilir. 2. Beslenme Özellikleri: Devekuşu eti, yağsız kas ve kırmızı et kombinasyonu içerir, bu da onu sağlıklı bir protein kaynağı yapar. 3. Çevresel Avantajlar: Devekuşu çiftçiliği, daha az su gerektirir ve atmosfere daha az metan salar. Devekuşu etini yememenin olası nedenleri: 1. Kesim Yöntemleri: Devekuşlarının kesim sırasında yaralanma riski vardır ve bu durum etin kalitesini etkileyebilir. 2. Parazitler: Devekuşlarının bağırsaklarında bulunan parazitler, etinde bulunabilir ve sağlık sorunlarına yol açabilir.

Devekuşu, bazı özelliklerine göre "en aptal hayvan" olarak kabul edilmektedir: 1. Küçük beyin boyutu: Devekuşunun beyni, vücudunun büyüklüğüne göre çok küçüktür ve bu da zekasının sınırlı olduğunu gösterir. 2. Hafıza kapasitesi: Bir gözün dörtte biri büyüklüğünde bir beyne sahip olan devekuşu, bir şeyi en fazla 45 saniye hatırlayabilir. 3. Savunma mekanizması: Tehdit altında olduğunda başını kuma gömdüğü inancı yanlıştır; aslında bu, yırtıcıları aldatmak için yaptığı bir taklittir. 4. Davranışları: Geniş aralıklı gözleri ve sakar yürüyüşüyle dikkat çeker, ayrıca yağmur yağdığında gökyüzüne bakarak boğulma riski taşır.

Devekuşunda civciv çıkımı, kuluçka süresinin tamamlanmasının ardından 2-3 gün içinde gerçekleşir. Çıkımın gerçekleştiği bazı belirtiler şunlardır: 1. Civcivlerin Kabuğu Kırması: Civcivler, gagaları yetersiz kaldığından ayakları ile kabuğunu kırarlar. 2. Kurutma Süreci: Çıkımdan sonra civcivler, ana makinasında 12-14 saat tutularak kurutulur. 3. Ağırlık Artışı: İlk günde her bir civcivin ağırlığı yaklaşık 845 gram civarındadır ve 6-7. günlerde vücut ağırlığında bir artış olur. 4. Davranışlar: Civcivler, yumurtadan çıktıktan sonra yürümeye ve beslenmeye başlarlar.

Devekuşu hem bitkisel hem de hayvansal kökenli çeşitli yemleri yer. Bitkisel yemler arasında şunlar bulunur: - yonca ve diğer baklagil yem bitkileri; - otlar ve silaj; - buğday, arpa, yulaf ve mısır gibi dane yemler; - yağlı tohum küspeleri. Hayvansal yemler ise şunlardır: - et unu, et kemik unu; - balık unu, kan unu ve kanatlı mezbaha artıkları unu. Ayrıca devekuşları, kum ve küçük taşları da yutarak sindirime yardımcı olurlar.

Devekuşu, çoğu insandan daha hızlı koşabilen ancak uçamayan bir kuştur.

En ağır devekuşları, Afrika kıtasında yaşar.

Devekuşu, 30 dakika boyunca yorulmadan saatte 90 kilometre hızla koşabilir.