Botanik

Gürgen bitkisi, geniş bir alanda yetişir ve hem çorak hem de yağışı bol olan yerlerde bulunabilir. Türkiye'de gürgen ağacının yetiştiği bazı bölgeler: Karadeniz Bölgesi: Özellikle Rize, Trabzon ve Artvin illerinde sıkça rastlanır. Marmara Bölgesi: Kocaeli ve Sakarya illerinde görülebilir. Doğu Anadolu Bölgesi: Erzurum ve Ağrı illerinde yetişir. Akdeniz Bölgesi: Antalya ve Mersin illerinde bulunabilir. Gürgen, ayrıca Avrupa, Asya, Kuzey Amerika ve Ukrayna gibi bölgelerde de doğal olarak yetişir.

Pistil, çiçeklerdeki dişi organ olup, aşağıdaki işlevleri yerine getirir: Tozlaşma ve döllenme: Polen taneleri, pistilin üst kısmındaki stigma üzerine iner ve burada çimlenerek polen tüpünü oluşturur. Yumurta hücrelerinin üretimi: Pistil, yumurtalığında yumurta hücreleri (ovül) üretir. Tohum ve meyve oluşumu: Döllenmeden sonra yumurtalık, meyveye dönüşür ve ovüller tohum haline gelir. Polen tanıma: Pistil, kendi türüne ait polenleri tanıyabilir ve uyumsuz polenleri reddedebilir.

Karpuz, sıcak ve ılıman iklimlerde yetişir. Türkiye'de karpuz yetiştiriciliği yapılan bölgeler: Ege; Akdeniz; Güneydoğu Anadolu; Marmara. Dünyada önemli karpuz üreticisi ülkeler: Çin; Hindistan; Türkiye; Cezayir; Brezilya.

Cupressus arizonica'nın Türkçe adı Arizona servisi veya mavi servidir.

Evet, kapok ağacı (Ceiba pentandra) Ekvador'da yetişir. Kapok ağacı, tropik iklimin hakim olduğu bölgelerde, örneğin Hindistan, Cava Adası, Sumatra, Afrika ve Kuzey ve Güney Amerika'da bulunur.

Mercan Köşk'ün diğer adları şunlardır: Şile; Güveyotu; Keklikotu.

Evet, İngiliz çimi ve Lolium perenne aynıdır. Lolium perenne, İngiliz çimi olarak da bilinen, çok yıllık bir çim türüdür.

Muz, botanik açıdan bir meyve değil, yaprak saplarının birleşiminden oluşan ve dünyanın en büyük otlarından biri olarak kabul edilen bir bitkidir. Bunun nedeni, muz bitkisinin gövdesinin odunsu bir yapıya sahip olmaması, yaprak saplarının sıkıca birleşerek yalancı bir gövde oluşturmasıdır. Ancak mutfakta ve günlük konuşmalarda muz, herkes için tartışmasız bir meyve olarak kabul edilir.

Borazan çiçeği, patlıcangiller ailesine ait bir otsu bitki olup, dünyanın tüm tropikal bölgelerinde yetişir. Türkiye'de ise yol kenarlarında ve tarlalarda rahatlıkla yetişebilir. Borazan çiçeği, güneşi seven bir bitki olarak bilinir, ancak soğuğa karşı da dayanıklıdır. Ana vatanı ise Güney Amerika'dır.

Karadeniz bölgesinde bulunan bazı endemik bitkiler şunlardır: Kafkas iğdesi. Gülbent. Sarı çiçek. Kafkas orkide. Ayrıca, Gümüşhane, Karadeniz Bölgesi'nde en fazla endemik bitki türüne (253) sahip ildir.

Biyolojiden ortaya çıkan bazı bilim dalları: Botanik; Zooloji; Mikrobiyoloji; Moleküler Biyoloji; Parazitoloji; Viroloji; Mikoloji; Sitoloji; Histoloji; Taksonomi; Embriyoloji; Biyokimya; Biyofizik; Morfoloji; Anatomi; Fizyoloji; Genetik; Evrim Biyolojisi. Ayrıca, biyocoğrafya, ekoloji ve paleontoloji gibi bilimler de biyoloji ile yakından ilişkilidir.

Mandalina, turunçgiller (Rutaceae) familyasına ait bir meyve türüdür.

Cantharellus cibarius, yani kazayağı mantarı, genellikle nemli, ağaçlık ve gölgeli ormanlık alanlarda bulunur. Türkiye'de Karadeniz, Marmara ve Ege bölgelerindeki ormanlık alanlar bu mantarın doğal yaşam alanlarını oluşturur. Dünya genelinde ise Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika'nın çeşitli ormanlık alanlarında görülebilir. Bu mantar türü, özellikle çam, kayın, meşe ve huş ağaçlarının olduğu bölgelerde yaygındır. Yetişme dönemi, ilkbahar sonlarından başlayarak sonbahar aylarına kadar devam eder.

Evet, "ayı pençesi" ve "ayı patisi" aynı anlama gelir, çünkü ayıların her parmağında beş pençe bulunur.

Yaprak şeklinde isimler arasında şunlar bulunmaktadır: Yaprak: Bitkilerde solunum, karbon özümlenmesi ve terleme gibi olayların gerçekleştiği, yeşil ve çeşitli biçimdeki bölümleri ifade eder. Yapraksi: Yaprakgül: Ayrıca, yaprak kelimesi içeren bazı isimler de şunlardır: Yapalak: Toprak: Burak: Durak: Turak: Mızrak: Canburak: Yayak: Yardak: Yaşlak: Yaylak: Yabalak.

Türkiye'ye özgü bazı endemik türler: Bitkiler: Kazdağı Göknarı (Abies equi-trojani). Muş Lalesi (Tulipa sintenisii baker). Van Ters Lalesi (Fritillaria imperialis). Kapadokya Soğanı (Allium cappadocicum). Sığla Ağacı (Liquidambar orientalis). Hayvanlar: Arap Tavşanı (Allactaga williamsi). Ankara Tavşanı (Angora). Tiftik Keçisi.

N harfi ile başlayan bazı bitki ve çiçek isimleri: Bitkiler: nane; nar; narenciye; nergis; nevruz otu; nilüfer; noel gülü; nolana. Çiçekler: nar çiçeği; nergis; nevruz otu; nilüfer; noel gülü; nolana.

Kızılçamın genel özellikleri: Familya: Çamgiller (Pinaceae). Yayılış alanı: Doğu Akdeniz Havzası, özellikle Türkiye, ayrıca Yunanistan, Kırım Yarımadası ve İtalya'nın Kalabriya Yarımadası. Boy ve çap: 20-25 m boy ve 60 cm'ye kadar çap yapabilir. Görünüm: Önceleri piramit görünüşlü, yaşlandıkça geniş tepelidir. Kabuk: Genç bireylerde düzgün boz renkte, yaşlanınca esmer kırmızımsı renkte ve kalın kabuk durumunda. Yapraklar: 10-16 cm uzunluğunda, kalın, sert ve koyu yeşil. Kozalak: 6-11 cm boyunda, parlak açık kahverengi, topaç biçiminde. İklim ve toprak: Kurak koşullara dayanıklıdır, çeşitli toprak koşullarında başarıyla yetişir. Yaşam süresi: Ortalama 80-90 yıl, bazı örneklerde 300 yıla kadar çıkabilir. Kullanım alanları: Yapı malzemesi, mobilya ve ambalaj sanayisinde kullanılır.

Taç yaprak ve çanak yaprak, çiçeğin kısımlarındandır. Taç yaprak. Çanak yaprak. Taç yapraklar ve çanak yaprakların oluşturduğu gruba kaliks veya kaliks halkası denir.

Anadolu karanfili, Batı ve Orta Anadolu'da yaygın olarak görülür.