Biyokimya

PGC-1α (Peroxisome proliferator-activated receptor gamma coactivator 1-alpha), mitokondriyal biyogenezin ana düzenleyicisi olan bir proteindir. İşlevleri: - Enerji metabolizması ile ilgili genlerin transkripsiyonel koaktivatörüdür. - Nükleer reseptör PPAR-γ ile etkileşime girerek, cAMP response element-binding protein (CREB) ve nükleer solunum faktörleri (NRFs) gibi diğer transkripsiyon faktörlerinin aktivitesini düzenler. - Dayanıklılık egzersizi sırasında iskelet kasında artar ve bu, yavaş seğirmeli kas lifi tiplerinin oluşumunu destekler. Düzenlenmesi: - Reaktif oksijen türleri, açlık, soğuk maruziyeti ve protein kinaz B (Akt) gibi çeşitli faktörler tarafından aktive edilir. Klinik önemi: - Parkinson hastalığı ve diğer nörodejeneratif bozuklukların tedavisinde potansiyel bir terapi olarak araştırılmaktadır. - Ayrıca, kan basıncını kontrol etmede, hücresel kolesterol homeostazisini düzenlemede ve obezitenin gelişmesinde rol oynar.

Albumin ve globulin, kan plazmasında bulunan proteinlerdir. Albumin. Kandaki pek çok küçük molekülün iletimini sağlar. Damardaki sıvının, damar dışına kaçması durumunu engeller. Karaciğer hepatositleri tarafından sentezlenir. Sağlıklı insanlarda kan plazmasındaki proteinlerin neredeyse yarısı albüminden oluşur. Globulin. Enzimler, antikorlar ve 500’den fazla çeşitte protein içerir. γ globulin antikorları taşır. α ve β globulinler yağları ve yağda çözünen vitaminleri taşır. Albumin ve globulin oranına; total protein ve albuminin direkt ölçümü ile ulaşılır.

Biyokimya alanında doktora yapmış olmak, biyokimya konusundaki temel ve ileri düzey bilgileri derinlemesine öğrenmeyi ve bu alanda uzmanlaşmayı ifade eder. Bu süreci tamamlamak için genellikle aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Lisans Eğitimi: Biyoloji, biyokimya, kimya ve matematik gibi temel alanlarda 4 yıllık lisans eğitimi almak gereklidir. 2. Yüksek Lisans: Biyokimya alanında 2 yıllık bir yüksek lisans programı tamamlamak gerekir. 3. Doktora Programı: Biyokimya alanındaki konuları daha derinlemesine öğrenmek için 3-5 yıl süren bir doktora programına katılmak gereklidir. Doktora programını tamamlayanlar, T.Biyokimya Bilim Doktoru unvanını alırlar.

Hayır, asetat ve asetil CoA aynı şey değildir. Asetat, asetik asitten türetilen ve CH3COO- kimyasal formülüne sahip bir anyondur. Asetil CoA ise, asetil grubu içeren bir koenzimdir ve lipid, protein ve karbonhidrat metabolizmasında önemli bir rol oynar. Asetil grubu, bir metil bağlanmış karbonilden oluşur ve asetil CoA, asetil grubunu oksidasyon için sitrik asit döngüsüne iletir, bu da enerji üretimine yol açar.

20 çeşit amino asit eşleşmesi vardır.

Beslenme ve Diyetetik bölümünde biyokimya dersi, bölümün temel derslerinden biri olduğu için nispeten zor olarak değerlendirilebilir. Bu ders, besin maddelerinin kimyasal yapısını ve insan vücudu üzerindeki etkilerini anlamayı gerektirir. Ayrıca, laboratuvar çalışmaları da içerdiği için teorik bilgilerin yanı sıra pratik uygulamalar da önemlidir.

Laktik asidin indirgenmesi denklemi, laktik asit fermantasyonu süreci kapsamında şu şekilde yazılır: Glukoz + 2 ADP + 2 P_i → 2 laktik asit + 2 ATP. Bu denklemde, glukoz molekülü glikoliz yoluyla iki pirüvik asit molekülüne parçalanır ve bu pirüvik asitler daha sonra NADH tarafından laktik aside indirgenir, aynı zamanda 2 ATP molekülü üretilir.

3-fosfogliserik asitten sentezlenen amino asit, serindir. Ayrıca, 3-fosfogliserik asit, homosistein döngüsü boyunca sistein ve glisin öncüsüdür.

Enzimler, proteinlerin sindirimi sürecinde amino asitlere parçalanır.

Darwin'e göre "kara kutu"yu açan kişi, biyokimyacı Michael J. Behe'dir.

ATP çemberi ışığa bağımlı değildir. ATP, hücresel solunum sırasında sentezlenir ve bu süreç ışık gerektirmez. Fotofosforilasyon, ATP'nin ışık enerjisi kullanılarak sentezlendiği bir süreçtir ve sadece fotosentez sırasında gerçekleşir.

Proteinlerin üç boyutlu yapısının bozulmasına (denatürasyon) neden olan faktörler şunlardır: 1. Sıcaklık: Yüksek sıcaklık, protein içindeki zayıf bağların (hidrojen bağları, Van der Waals etkileşimleri) kopmasına neden olur. 2. pH Değişiklikleri: Asit veya baz gibi güçlü pH değişiklikleri proteinlerin iyonik bağlarını bozar ve yapısal değişikliklere yol açar. 3. Kimyasal Maddeler: Organik çözücüler, ağır metaller, üre ve deterjanlar gibi maddeler proteinlerin hidrofobik bölgelerine etki ederek yapılarını bozar. 4. Mekanik Etkiler: Şiddetli çalkalama veya fiziksel darbe, proteinin yapısal bütünlüğünü bozabilir.

DNA, iki ana süreç aracılığıyla çalışır: transkripsiyon ve translasyon. Transkripsiyon aşamasında, DNA'daki genetik bilgi, RNA (ribonükleik asit) molekülüne aktarılır. Translasyon aşamasında, RNA molekülü, ribozomlarda protein sentezine dönüşür. Ayrıca, DNA'nın diğer önemli işlevleri şunlardır: - Genetik bilgi taşıma: DNA, organizmanın tüm kalıtsal bilgilerini taşır ve bu bilgiyi nesilden nesile aktarır. - Hücre bölünmesi: DNA, hücre bölünmesi sırasında kopyalanır ve böylece yeni hücrelere genetik bilgi aktarılır.

Oksijenli solunumda meydana gelen değişimler üç ana aşamada gerçekleşir: glikoliz, Krebs döngüsü ve oksidatif fosforilasyon. Bu aşamalarda yaşanan temel değişimler şunlardır: 1. Glikoliz: Glikozun iki molekül pirüvata dönüşümü ile sonuçlanır ve sitoplazmada gerçekleşir. 2. Krebs Döngüsü: Pirüvat, mitokondriye geçtikten sonra asetil KoA'ya dönüştürülerek Krebs döngüsüne katılır. 3. Oksidatif Fosforilasyon: Bu aşama, mitokondri zarında gerçekleşir ve elektron taşıma zinciri ile ATP sentezini içerir.

Ege Üniversitesi'nde biyokimya derslerine Fen Fakültesi bünyesindeki Biyokimya Bölümü'nden ders alınır.

Proteinin üç boyutlu yapısının bozulmasına denatürasyon denir.

ALA sentaz, aminolevülinik asit sentetaz anlamına gelir ve porfirin biyosentezinin hız kısıtlayıcı basamağında yer alan bir enzimdir. İnsan vücudunda iki formu bulunur: ALAS1. ALAS2. ALA sentaz, glisinin süksinil-CoA ile birleşerek aminolevülinik asit (ALA) oluşumunu katalize eder.

Üre döngüsünde beş enzim kullanılır: 1. Karbamil-fosfat sentetaz. 2. Ornitin-transkarbamilaz. 3. Argininosüksinat sentetaz. 4. Argininosüksinat liyaz. 5. Arginaz.

Mutluluk hormonları, yani serotonin, dopamin, oksitosin ve endorfin, bezelerde değil, vücutta çeşitli bölgelerde üretilir. Serotonin: Beyinde ve bağırsaklarda üretilir. Dopamin: Beyinde öğrenme, motivasyon ve hareket kontrolü gibi süreçlerde etkili olan nöronlarda üretilir. Endorfin: Egzersiz, kahkaha ve bazı yiyecekler gibi durumlarda beyindeki nöronlar tarafından salgılanır. Oksitosin: Sarılma, dokunma ve doğum gibi fiziksel temas gerektiren durumlarda salgılanır. Mutluluk hormonlarının eksikliği, ruhsal ve fiziksel sağlığı olumsuz etkileyebilir ve bu durum bazı sağlık sorunlarına yol açabilir.

Kofaktörler iki ana kategoride sınıflandırılır: metal iyonları ve koenzimler. 1. Metal İyonları: Çinko, bakır, magnezyum gibi metal iyonları, enzimlerin aktif merkezine bağlanarak kataliz reaksiyonlarını hızlandırır. 2. Koenzimler: Genellikle organik moleküllerden oluşur ve enzimlere bağlanarak onların işlevini aktive eder.