BitkiFizyolojisi

"Yaprak gösterme hareketi"nin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, bazı yaprak hareketlerinin anlamları hakkında bilgi mevcuttur: Eğrelti otlarının yapraklarının kapanması. Sinekkapan bitkisinin yapraklarının kapanması. Mimoza bitkisinin yapraklarının hareketi. Ayrıca, yaprakların dizilim şekilleri de bitkinin fotosentez yapma yeteneği ile ilişkilidir.

Doku kültüründe oksin ve sitokinin oranı, istenen bitki yapısına göre değişir: Yüksek oksin/sitokinin oranı (örneğin, 2.0 mg/L oksin ve 0.02 mg/L sitokinin) kök büyümesini teşvik eder. Düşük oksin/sitokinin oranı (örneğin, 2.0 mg/L oksin ve 0.5 mg/L sitokinin) ise sürgün büyümesini teşvik eder. Genel olarak: Oksin, kök ve kallus gelişimini teşvik eder. Sitokinin, sürgün oluşumunu ve hücre bölünmesini teşvik eder. Bu oranlar, eksplantın alındığı bitkinin türüne ve istenen sonuca göre ayarlanabilir. Önemli not: Oksin içeren besin ortamlarında embriyo oluşumu teşvik edildikten sonra kültürlerin oksin içermeyen ortama aktarılması gerekir, çünkü sürekli oksin varlığı somatik embriyoların gelişimini engelleyebilir.

Evet, ağaçlar (bitkiler) boşaltım yapar. Bitkilerde boşaltım organı yapraklar olarak bilinmektedir. Bitkilerin boşaltım yaptığı diğer yollar ise şunlardır: Damlama (gutasyon). Yaprak dökümü. Stomalar.

Lentisel (kovucuk), odunsu bitkilerin sürgün ve gövdelerini dıştan koruyan genç kabukları üzerinde, dairesel veya iğ biçimli açık veya koyu renkli kabartılar veya noktalar halinde görülen, kloroplast bulundurmayan, açılıp kapanma özelliğine sahip olmayan, her zaman açık durumda bulunan, ölü hücrelerden oluşmuş, gaz alışverişi yapan ve peridermiste bulunan bir yapıdır. Lentisel, canlı hücrelerin hayat olayları sonucunda meydana gelen gazların ve su buharlarının dışarı atılmasında ve havanın dokulara ulaşmasında yardımcı olur.

Fotosentezi etkileyen karanlık faktörler hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, fotosentezi etkileyen bazı faktörler şunlardır: Işık: Işık şiddeti arttıkça fotosentez hızı belirli bir seviyeye kadar artar, sonra sabit kalır. CO2 konsantrasyonu: CO2 miktarı arttıkça fotosentez hızı da artar, ancak sonra sabit kalır. Sıcaklık: Fotosentez için en uygun sıcaklık 25-35°C arasıdır; bu değerin üstüne çıktığında enzim yapısı bozulduğu için fotosentez hızı düşer. Su: Su eksikliği, karbondioksit alımında problemlere yol açar. Mineraller: Örneğin, Fe, klorofil sentezini katalizleyen bir enzimin yapısına katılır; Mg, klorofilin yapısında bulunur. pH değeri: Ortam pH’ı, enzimler belirli pH aralıklarında çalıştığı için fotosentez hızını etkiler.

İletim sistemi olmayan bitkiler, spor oluşturarak ürerler. Bu bitkiler arasında kara yosunları, ciğer otları ve boynuz otları bulunur. Tohumsuz iletim demetli bitkiler ise rizom adı verilen toprak altı gövdeleri aracılığıyla çoğalır. Bazı tam parazit bitki türleri ise fotosentez yapamadığı için hem su ve mineral hem de organik besin ihtiyacını üzerinde yaşadığı bitkiden karşılar.

Gutasyon ve yaşarma (eksüdasyon) bitkilerde iki farklı su kaybı türüdür. Gutasyon, bitkilerin yapraklarındaki hidatot adı verilen delikçiklerden, kök basıncının etkisiyle ksilem özsuyunun damlalar halinde dışarı atılmasıdır. Yaşarma ise bitkilerin herhangi bir mekanik etkiyle yaralanması sonucu bu yara bölgesinden sıvı şeklinde su kaybıdır.

Apikal dormansi, uç tabakada yer alan tomurcukların, kendisinden alt tabakada bulunan tomurcuklara uyguladığı baskı sonucu büyümenin sınırlanması olayıdır. Bitkilerin ucu budandığında apikal dormansi'den kurtulunur ve diğer tomurcuklar daha hızlı gelişme gösterir.

Bitkilerin çiçeklenme sürelerinin geniş zaman dilimine yayılması, fotoperiyodizm olarak adlandırılır. Fotoperiyodizm, bitkilerin 24 saatlik bir gün içerisinde ışık ve karanlıkta kalma sürelerinin uzunluğuna göre verdikleri fizyolojik tepkidir.

Ağaçların gelişim aşamaları genel olarak dört ana evreden oluşur: 1. Tohum Aşaması: Ağacın hayatı, içinde bir deve dönüşme potansiyelini barındıran bir tohumla başlar. 2. Fide Aşaması: Kök ve sürgünlerin oluşmasından sonra genç bitki, kök sistemini güçlendirmeye ve yaprak geliştirmeye odaklanır. 3. Fidan Aşaması: Fide olgunlaştıkça daha hızlı büyür, gövdesi kalınlaşır ve dalları yayılarak göğe doğru uzanır. 4. Olgun Ağaç Aşaması: Ağaç tam boyuna ulaştığında ve yayıldığında olgun sayılır.

Koful sayısı ve büyüklüğü şu faktörlere göre değişir: 1. Bitkinin Türü ve Yaşı: Tropik ve sıcak iklim bitkilerinde su depolamak için daha büyük ve fazla koful bulunur. 2. Ortam Koşulları: Bitkinin bulunduğu ortamın nem ve besin durumu koful özelliklerini etkiler. 3. Depolama İhtiyacı: Bitkilerin besin depolama ihtiyacına göre koful sayısı ve büyüklüğü değişir. 4. İşlevsel Farklılıklar: Kofullar, su, besin maddeleri, atık ürünler ve pigmentler gibi çeşitli maddeleri depolamak için farklılık gösterir.

Çam ağaçları, dallarındaki konilerin dik durması nedeniyle dik bir görünüme sahiptir.

Seralarda sis yapılmasının birkaç nedeni vardır: 1. Nemlendirme: Sisleme sistemleri, seranın nem dengesini sağlamak ve yüksek sıcaklıklarda bitkilerin daha fazla neme ihtiyaç duymasını karşılamak için kullanılır. 2. Soğutma: Sis, su buharının serada dolaşması yoluyla havayı soğutur ve seranın iç sıcaklığını düşürür. 3. Fotosentez: Sis, bitkilerin stomalarını açarak fotosentez çıkışını artırır. 4. Güneş ışınlarını engelleme: Özel kumaş perdeler kullanılarak yapılan sisleme, güneş ışınlarını önler ve seraya giren ısıyı azaltır.

Fototropizma, bitkilerin ışığa karşı gösterdikleri yönelme hareketidir. Bu hareket, bitkilerin sadece büyüyen ve uzayan kısımlarında meydana gelir.

Oksin ve sitokinin hormonları zıt etkilere sahip değildir, ancak birbirleriyle ilişkili olarak çalışırlar. Oksin, hücre bölünmesini hızlandırır, hücrelerin uzamasına neden olur ve yan tomurcukların inhibisyonunu teşvik eder. Sitokinin ise hücre bölünmesi için uyarıcı görev yapar, yan tomurcuk gelişimini uyarır ve oksinin zıt etkisi olan apikal baskınlığı azaltır.