BitkiBesleme

Verimli ve kaliteli toprak, bitkilerin sağlıklı büyümesi için gerekli besin maddelerini içeren, su tutma kapasitesi yüksek ve biyolojik aktivitesi güçlü olan topraktır. Bu tür toprağın özellikleri şunlardır: Besin maddeleri açısından zenginlik. Uygun pH seviyesi. Organik madde içeriği. Canlı mikroorganizma aktivitesi. Erozyona karşı direnç.

Potasyum bitkide su stresini önleyerek bitkinin kurumasını engeller. Potasyumun bitkideki diğer işlevleri şunlardır: - Kök gelişimini teşvik eder ve kök sisteminin daha iyi gelişmesini sağlar. - Fotosentez ve besin elementlerinin taşınmasına yardımcı olur. - Hastalık ve zararlılara karşı dayanıklılığı artırır. Potasyum noksanlığında ise bitki daha fazla su stresine girer ve su alımı azalır, bu da bitkinin kurumasına yol açabilir.

Agrotroia, tarım kimyasalları ve bitki besleme alanında faaliyet gösteren bir firmadır. İşe yarar yönleri şunlardır: 1. Bitki Besleme: Bitkilerin ihtiyaç duyduğu besin maddelerini sağlayarak sağlıklı ve güçlü bir şekilde büyümelerini destekler. 2. Hastalıklara Karşı Koruma: Bitkilerde direnç mekanizması oluşturarak fungal etmenli hastalıklara karşı koruma sağlar. 3. Özel Programlar: Her bitki türüne uygun güncel besleme programları oluşturur ve bu programları çiftçilere sunar. 4. Teknik Destek: Geniş mühendis kadrosu ile arazi kontrolü ve telefon ile teknik destek sunar.

Doğal EC, bitkilerin beslenmesinde kullanılan gübrelerin elektriksel iletkenlik değerini ifade eder. Bu değer, gübrelerin suda çözünme yeteneğini ve dolayısıyla bitkilere daha hızlı ve etkili bir şekilde besin sağlama kapasitesini gösterir.

Azot eksikliğini gidermek için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: 1. Organik gübreler kullanmak. 2. Sentetik gübreler eklemek. 3. Bakteri inokülasyonu yapmak. 4. Bitki döngüsünü yönetmek. Ayrıca, toprağın pH seviyesini kontrol etmek ve aşırı sulamadan kaçınmak da azot eksikliğini önlemek için önemlidir.

Bor eksikliği için kullanılabilecek gübreler şunlardır: 1. Boramino: Etanol amin ile komplekslenmiş sıvı bor gübresi, bitki bünyesine hızla nüfuz eder ve bor eksikliğini giderir. 2. Şili Nitratı: Bor içeriği yüksek olan ve bor eksikliğini gidermek için kullanılan bir gübredir, zehir etkisi yapmaz. 3. Boraks ve Borlu Süperfosfat: Toprağa uygulandığında bor eksikliğini önleyebilir, dönüme 2-4 kg kullanılması önerilir. 4. Organik Gübreler: Bor-8 gibi organik gübreler, toprağın bor eksikliğini giderir ve pH değerini düzenler. Bor gübrelemesinde, kullanım talimatlarına uyulmalı ve tarımsal danışmana danışılmalıdır.

Ceviz ağacında potasyum eksikliğini gidermek için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Toprak ve Yaprak Analizi: Her yılın vejetasyon başlangıcından önce ve Temmuz ayının ilk haftasında detaylı toprak ve yaprak analizi yaptırılmalıdır. 2. Potasyum Uygulaması: Analiz sonuçlarına göre, ağaç başına 10-15 gr %30'luk potasyum sıvı elementi, halka damla sulama sisteminden uygulanmalıdır. 3. Gübreleme Yöntemleri: Potasyumlu gübreler (örneğin, potasyum sülfat, potasyum nitrat) toprakla karıştırılarak veya yapraktan püskürtülerek uygulanabilir. Bu işlemler, ağacın potasyum dengesini sağlayarak büyümesini ve verimini artırır.

Çay gübresi genellikle %7 azot içerir.

Potasyum sülfat (K2SO4) içeriği şu şekildedir: - %50 potasyum oksit (K2O); - Ortalama %16-20 oranında kükürt (SO4 formunda), direkt bitki tarafından alınabilir formda.

Tarsus'taki tuzlanma sorununu çözmek için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: 1. Toprak Analizi: Toprağın tuz seviyesini belirlemek için analiz yapılmalı ve tuzlanmanın ne kadar ciddi olduğu tespit edilmelidir. 2. İyi Drenaj: Toprağın drenajını iyileştirmek, suyun birikmesini ve tuz birikimini azaltır. 3. Doğru Sulama Teknikleri: Derin ve seyrek sulama yöntemi kullanılarak tuzun topraktan yıkanması sağlanmalı ve damla sulama sistemi ile suyun doğrudan bitki köklerine ulaşması garanti edilmelidir. 4. Yıkama (Leaching): Toprağı derinlemesine yıkamak için bol miktarda su kullanılmalı ve bu işlem düzenli aralıklarla tekrarlanmalıdır. 5. Tuz Toleranslı Bitkiler: Tuzlu topraklarda yetişebilen, tuz toleranslı bitkiler ekilerek toprak tuzlanmasıyla mücadele edilebilir. 6. Toprağın pH Seviyesi: Toprağın pH seviyesini dengelemek için asidik ise kireç, alkali ise sülfür veya asitli gübreler eklenmelidir. Bu yöntemler, Tarsus'taki tarım arazilerinin verimliliğini artırarak tuzlanma sorununu çözmeye yardımcı olacaktır.

Toros Tarım'ın pamuk için önerdiği gübreler arasında "Toros 13-24-12+14 (SO3) + Zn Taban Gübresi" bulunmaktadır. Bu gübre, yüksek fosfor ve çinko içeriğiyle bitkilerin güçlü kök yapısı oluşturmasına destek olur ve erken dönemde sağlıklı gelişim sağlar.

Topraksız tarım için en iyi gübre, bitkilerin ihtiyaçlarına göre dengeli besin maddeleri içeren ve kolayca çözülebilen gübrelerdir. Bazı önerilen gübreler: Sıvı solucan gübresi: Yüksek çözünürlük oranına sahip olup, bitkilerin alabileceği formda besin maddeleri sunar. Kompoze gübreler: Azot, fosfor ve potasyum gibi temel elementlerin yanı sıra mikro elementler de içerir. Magnezyum nitrat: Bitkilerin azot ihtiyacını karşılar, meyve ve sebzelerde kaliteyi artırır. Gübreleme yöntemi ve miktarı, bitki türüne ve yetiştirme sistemine göre değişiklik gösterebilir. En uygun gübre seçimi için toprak analizi yaptırmak faydalı olacaktır.

Topraksız tarımda besin çözeltisi hazırlamak için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Su Kalitesinin Belirlenmesi: Kullanılacak suyun pH değeri, elektriksel iletkenliği (EC) ve içerdiği mineral miktarı analiz edilmelidir. 2. Bitki Türüne Göre Besin İhtiyacının Belirlenmesi: Her bitki türünün besin ihtiyacı farklıdır. 3. Besin Elementlerinin Çözülmesi: Besin elementleri, suda çözünebilen tuzlar halinde kullanılır. Örneğin: - Azot kaynağı olarak amonyum nitrat (NH₄NO₃) veya kalsiyum nitrat (Ca(NO₃)₂); - Fosfor kaynağı olarak mono potasyum fosfat (KH₂PO₄); - Potasyum kaynağı olarak potasyum sülfat (K₂SO₄) veya potasyum nitrat (KNO₃). 4. pH ve EC Ayarlamaları: Hazırlanan besin çözeltisinin pH ve EC değerleri ölçülmeli ve gerekli ayarlamalar yapılmalıdır: - pH Ayarlama: pH yüksekse asit (örneğin, fosforik asit), düşükse baz (örneğin, potasyum hidroksit) eklenerek ayarlanır. - EC Ayarlama: EC, çözeltideki besin yoğunluğunu gösterir. 5. Çözeltinin Uygulanması: Hazırlanan besin çözeltisi, bitkilerin kök bölgesine damla sulama veya benzeri yöntemlerle verilir.

Üre gübresi yağmur yağmazsa, büyük bir kısmı kaybolabilir. Yapılan araştırmalar, yağış olmadan 15 gün boyunca toprakta kalan üre gübresinin %74 ile %92 arasında kayıp yaşadığını göstermektedir. Bunun nedenleri: - Amonyak uçucu hale gelir. - Toprak yüzeyinde kalır. - Yanlış zamanlama.

15.15.15 ve 20.20.20 gübreleri arasındaki temel fark, içerdikleri besin elementlerinin oranında yatmaktadır: - 15.15.15 gübresi, %15 azot, %15 fosfor ve %15 potasyum içerir. - 20.20.20 gübresi ise %20 azot, %20 fosfor ve %20 potasyum içerir.

Çilek için en iyi gübre, NPK oranı 8-12-32 olan gübrelerdir. Modern çilek yetiştiriciliğinde kullanılan diğer kimyasal gübreler ise şunlardır: - Dikim öncesi: Dekara 8-10 kg/da fosforlu gübre (süper fosfat). - Vejetasyon dönemi: Her ay 15-20 kg/da amonyum sülfat veya amonyum nitrat. Ayrıca, çiftlik gübresi de çilek yetiştiriciliğinde önemli bir besin kaynağıdır ve dikim öncesinde toprak hazırlığı sırasında verilmelidir. Gübreleme yapmadan önce mutlaka toprak analizi yaptırmak gereklidir.

Evet, leonardit doğrudan toprağa atılabilir.

Potasyum sülfat gübresi, patates, tütün, sebze, meyve, turunçgiller, baklagiller gibi birçok bitkiye verilir. Ayrıca, zeytin, ayçiçeği, kanola, yerfıstığı ve soya gibi yağlı bitkilerde de kullanımı yaygındır. Uygulama miktarı ve zamanı, bitkinin türüne göre değişiklik gösterebilir.

Soğan ekiminde aşağıdaki gübreler kullanılır: 1. Azot, fosfor ve potasyum gübreleri: Dekar başına 15 kg azot, 10 kg fosfor ve 15 kg potasyum gereklidir. 2. Organik gübreler: Ahır gübresi, soğandan önce yetiştirilen bitkiye verilmeli ve soğan o bitkiden arta kalan gübreyi kullanmalıdır. 3. Yaprak gübresi: Sürgün uçları 8-10 cm olduğunda uygulanır ve hasada 1 ay kalana kadar 15-20 gün ara ile tekrarlanır.

Kalsiyum eksikliği için kullanılabilecek gübreler şunlardır: 1. Kalsiyum Karbonat (CaCO3): Toprağın pH'ını yükseltmek için kullanılır ve magnezyum karbonat içerir. 2. Kalsiyum Sülfat (CaSO4): pH'ı düşürmeyen, hızlı etkili bir kalsiyum takviyesidir. 3. Kemik Tozu: Kireçten daha yavaş salınır ve daha az çözünür, özellikle soğanlar ve kök bitkileri için faydalıdır. 4. Sert Odun Külü: Toprağa iyi miktarda kalsiyum ekler ve pH'ı yükseltir. 5. Yumurta Kabuğu: Organik madde olarak kullanılabilir, ancak yavaş ayrışır. Gübrelerin uygulanmasında doğru miktar ve zamanlama önemlidir.

Pamuk koza döneminde potasyum gübresi atılması önerilir.

Besin çözeltilerinde katyon ve anyon dengesinin sağlanması önemlidir çünkü bu, bitkilerin sağlıklı gelişimi için gerekli olan iyonların doğru oranda alınmasını sağlar. Katyonlar (pozitif yüklü iyonlar) ve anyonlar (negatif yüklü iyonlar), çözeltinin pH'ını ve elektriksel iletkenliğini etkiler. Ayrıca, katyon ve anyonların arasındaki etkileşim, çözeltinin asitlik ve bazlık özelliklerini de belirler ve bu da bitkilerin büyüme ortamını doğrudan etkiler.

Potasyum sülfat gübresi kullanımı, bitkinin türüne ve büyüme dönemine göre değişiklik gösterir. İşte bazı kullanım yöntemleri: 1. Toprak Uygulaması: Gübre, toprak yüzeyine serpilerek veya toprağa gömülerek uygulanabilir. 2. Damla Sulama: Potasyum sülfat, su ile karıştırılarak damla sulama sistemleri aracılığıyla bitkilere verilebilir. 3. Foliar Uygulama: Potasyum sülfat, su ile karıştırılarak bitkilerin yapraklarına püskürtülebilir. Uygulama zamanları: - Ekim Öncesi: Tarla bitkileri ekilmeden önce toprak analizi yapılarak eksik potasyum miktarı belirlenmeli ve gübreleme yapılmalıdır. - Büyüme Dönemi: Bitkilerin aktif büyüme döneminde, özellikle çiçeklenme ve meyve tutma dönemlerinde ara gübreleme önerilir. - Hasat Öncesi: Hasat öncesinde potasyum sülfat uygulaması, meyve ve sebzelerin kalitesini artırmak için faydalıdır. Önemli Notlar: - Toprak analizi yapılmadan gübre uygulaması yapılmamalıdır. - Gübre, önerilen dozajda kullanılmalıdır.

Toprakta yapılan analizler şunlardır: 1. Besin Maddelerinin Tespit Edilmesi: Toprağın potasyum, kalsiyum, fosfor, azot ve diğer elementlerin miktarını belirler. 2. Toprak Asidik Değerinin (pH Derecesi) Değerlendirilmesi: Toprağın asidik derecesi, bitkilerin besin maddelerini emme kapasitesini etkiler. 3. Toprak Yapısının Belirlenmesi: Toprağın tınlı, killi veya kumlu bir yapıda olduğunu ortaya koyar. 4. Toprak Organik Madde Oranının Ölçülmesi: Toprağın organik madde bakımından yeterliliğini tespit eder. 5. Toprak Tuzluluk Analizi: Toprağın tuz seviyelerini ölçerek bitki büyümesi üzerindeki etkilerini belirler. 6. Mikrobiyolojik Analizler: Topraktaki mikroorganizmaların türlerini ve miktarlarını belirler. Bu analizler, tarımsal üretimi artırmak ve sürdürülebilir tarım uygulamalarını desteklemek için önemlidir.