Bileşikler

7. sınıf fen bilimleri dersinde bileşik, birden fazla elementin bir araya gelerek oluşturdukları yeni ve saf maddeye denir. Bileşiklerin bazı özellikleri: Saf maddedir. Homojendir. Formüllerle gösterilir. Belirli bir erime ve kaynama noktası vardır. Elementlerin belirli oranlarda birleşmesi ile oluşur. Kimyasal yollarla elementlere ayrılabilir. Kendini oluşturan elementlerin özelliklerini göstermezler, yeni özelliklere sahip olur. Kimyasal tepkime (değişme) sonucu oluşur. Özkütleleri (yoğunlukları) sabittir. En az iki farklı elementten oluşurlar. Bileşik oluşurken yeni kimyasal bağlar oluşur. Bileşikler iyonik yapıda veya molekül yapıda olabilir.

Sülfür ve tuz aynı şeyler değildir. Sülfür, periyodik tabloda S sembolü ile gösterilen, 16 atom numarasına sahip, sarı renkli, katı halde bulunan bir ametal elementtir. Tuz ise, sodyumla klorun birleşmesi sonucu oluşan ve kimyasal formülü NaCl olan bir bileşiktir.

Vinil ve allil farklı kimyasal bileşiklerdir: 1. Vinil: Polivinilklorür (PVC) olarak da bilinen vinil, polivinil grubu olarak adlandırılan bir fonksiyonel gruptur. 2. Allil: Allil grubu, H2C=CH-CH2-R yapısal formülüne sahip bir ikame edicidir.

Fe2 (demir(II)) kararsız değildir, çünkü demir(II) oksit (FeO) kararlı bir bileşiktir.

CaO (kalsiyum oksit) bazik oksittir çünkü metallerin oksijenle yaptığı bileşikler sınıfına girer. Bazik oksitler, suda çözündüklerinde baz oluştururlar ve asitlerle tepkimeye girerek tuz ve su meydana getirirler.

Kurşun nitrat ve kurşun stifnat farklı maddelerdir. Kurşun nitrat (Pb(NO3)2), kimyasal bir bileşik olup, özellikle metal yüzey işlemede kullanılır. Kurşun stifnat ise, ateşli silahlarda kapsül yapımında kullanılan ve barutu ateşlemek için hassaslaştırıcı olarak işlev gören bir bileşiktir.

Hava, bir bileşiktir.

Ftalik anhidrit ve ftalimid arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Ftalik Anhidrit: Renksiz, kristal yapılı bir katıdır ve iki değerli aromatik karboksilli asittir. 2. Ftalimid: Ftalik anhidrit veya klorürün amonyak gazında ısıtılmasıyla veya orto-siyanbenzoik asidin moleküler yeniden düzenlenmesiyle oluşan bir bileşiktir.

NaHCO3 (sodyum hidrojen karbonat) ve Na2CO3 (sodyum karbonat) aynı bileşikler değildir. - NaHCO3, kabartma tozu olarak da bilinen bir kimyasal bileşiktir ve suda çözünür beyaz katı kristal tozdur. - Na2CO3, çamaşır sodası, kristal soda ve soda külü olarak da bilinir ve güçlü bir alkali tada sahip, suda orta derecede alkali çözeltiler veren bir inorganik bileşiktir.

Evet, CaO (kalsiyum oksit) ve SiO2 (silisyum dioksit) birleşir.

2-Propenil, kimyasal formülü CH2=C-CH3 olan bir fonksiyonel gruptur. 2-Propenil, başka bir moleküle bağlı bir propan zincirinden (-CH2-CH2-) oluşur ve bu nedenle propanoil grubu veya propil grubu olarak da bilinir. Bu grup, doğal ürünlerde, biyomoleküllerde, lipitlerde, karbonhidratlarda ve proteinlerde yaygın olarak bulunur. 2-Propenil içeren bazı bileşikler: p-İzopropenilfenol, fenolün bir 2-propenil türevidir. İzopropenil asetat, ketenden sentezlenebilen bir 2-propenil esterdir. Çeşitli terpenler, 2-propenil ikame edicilerine sahiptir, örneğin karvon ve limonen.

Sodyum sülfat (Na2SO4) ve sodyum bisülfit (NaHSO3) farklı bileşiklerdir. Sodyum sülfat, ağartma, kükürt giderme ve klor giderme özelliklerine sahip bir bileşiktir ve deterjan, tekstil boyaları, cam, kağıt, gübre, hayvan yemi ve çeşitli kimyasalların üretiminde kullanılır. Sodyum bisülfit ise, boya yapımında, sepicilikte ve şarabı korumak için kullanılan bir indirgeyici maddedir.

Fluorokarbon örnekleri şunlardır: 1. Perfloroalkanlar: Tetraflorometan, heksafloroetan, oktafloropropan gibi bileşikler. 2. Fluoropolimerler: Politetrafloroetilen (PTFE, Teflon). 3. Kaplamalar ve boyalar: Florokarbon bazlı anti-korozyon ve yüksek dekoratif özelliklere sahip boyalar. 4. Tıbbi uygulamalar: Kontrastlı ultrason, oksijen terapileri, kan ikameleri. 5. Diğer alanlar: Kayak mumları, elektronik ve elektrik ekipmanlarının yalıtımı.

Kükürtdioksit (SO₂) periyodik tabloda yer almaz, çünkü kükürtdioksit bir element değil, bir bileşiktir.

Yanma tepkimesi vermeyen maddeler, yapılarındaki atomların maksimum yükseltgenme basamağına sahip olmaları nedeniyle yanmayan bileşiklerdir. Bu tür maddelere örnekler: CO2 (Karbondioksit). SO3 (Kükürt trioksit). N2O5 (Azot pentoksit). Ayrıca, oksijene karşı asal olan ve hiçbir konsantrasyonda hava veya oksijen ile yanmayan maddeler de yanma tepkimesi vermezler.

Hg ve Hg2 arasındaki fark, bu iki bileşiğin oksidasyon durumlarına bağlıdır: - Hg (cıva(I)) +1 oksidasyon durumuna sahiptir. - Hg2 (cıva(II)) ise +2 oksidasyon durumuna sahiptir ve daha yaygın olan formdur.

Kimyasal semboller ve formüller, maddelerin atom yapısını ve bileşimlerini ifade etmek için kullanılan önemli araçlardır. Kimyasal semboller, elementlerin kısaltılmış gösterimleridir ve genellikle bir veya iki harften oluşur. Kimyasal formüller ise, bir bileşiğin veya molekülün yapısını daha detaylı olarak tanımlar. Üç ana türü vardır: 1. Moleküler formüller: Moleküldeki atomların sayısını ve türünü gösterir (örneğin, su için H₂O, iki hidrojen ve bir oksijen atomu içerir). 2. Ampirik formüller: Bileşikteki atomların en basit tam sayı oranını gösterir (örneğin, titanyum dioksit için TiO₂). 3. Yapısal formüller: Atomların molekülde nasıl bağlandığını ve üç boyutlu yapısını gösterir (örneğin, etanol için C₂H₅OH).

C3H8O3 formülü, gliserin veya gliserol adlı bileşiği ifade eder.

Ametaller, metallerle bileşik oluşturur çünkü elektron almak veya paylaşmak isterler. Ametallerin kendi aralarında ve metallerle oluşturdukları bileşiklerin bazı özellikleri şunlardır: Kovalent bağ: Ametaller, elektronlarını paylaşarak kendi aralarında kovalent bileşikler oluştururlar. İyonik bağ: Ametaller, metallerle reaksiyona girerek elektron alıp anyon oluştururken, metaller elektron verip katyon oluşturur ve iyonik bileşikler meydana gelir. Oksijenli bileşiklerin asidik özelliği: Ametallerin oksijenli bileşikleri asidik özellik gösterir. Ayrıca, ametaller, soy gazların kararlı elektron düzenine kavuşabilmek için birkaç elektron almaya ihtiyaç duyarlar.

H2O ve H2O2 arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Kimyasal Bileşim: H2O, iki hidrojen (H) ve bir oksijen (O) atomundan oluşurken, H2O2 iki hidrojen ve iki oksijen atomu içerir. 2. Oksidasyon Durumu: H2O'da oksijen -2 oksidasyon durumundayken, H2O2'de oksijen -1 oksidasyon durumundadır. 3. Özellikler: H2O2, sudan daha yoğun ve daha yüksek kaynama noktasına sahiptir. 4. Kullanım Alanları: H2O, içme suyu, tarım ve endüstriyel işlemlerde kullanılırken; H2O2 oksitleyici, ağartıcı ve antiseptik olarak kullanılır.