Azot

Nitrat kökü, kimyasal formülü NO3 olan, azot ve üç oksijen atomundan oluşan bir nitrik asit tuzu iyonudur.

Endüstriyel arıtmada azot problemini çözmek için biyolojik yöntemler ve kimyasal işlemler kullanılabilir. Biyolojik yöntemler arasında nitrifikasyon-denitrifikasyon prosesi öne çıkar. Bu süreçte: 1. Nitrifikasyon: Atıksuda bulunan amonyak, bakteriler tarafından önce nitrite, sonra da nitrata dönüştürülür. 2. Denitrifikasyon: Oluşan nitrat, "denitrifikasyon bakterileri" tarafından önce nitrite, ardından azot gazına (N2) indirgenir. Kimyasal işlemler ise çözünmüş fosforun katı tanecik formuna dönüştürülerek ortamdan uzaklaştırılmasını içerir. Ayrıca, membran azot jeneratörleri ve azot arıtma cihazları da azot saflığını artırmak için kullanılabilir.

Marmara Denizi Eylem Planı'nda azot ve fosfor kirliliği ile ilgili verilen talimat, Marmara Denizi Hidrolojik Havzası'nda yer alan atık su arıtma tesislerinin tamamının ileri arıtmaya dönüştürülmesidir.

Azot eksikliği, meyveleri çeşitli şekillerde olumsuz etkiler: 1. Çiçeklenme ve meyve verimini geciktirir. 2. Meyve boyutunun küçülmesine ve bozuk olmasına neden olur. 3. Depolama kabiliyetlerini düşürür. 4. Tat kalitesini düşürür.

NO (Azot Oksit) ve NO2 (Azot Dioksit) arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Formül ve Yapı: NO, iki ametal olan Azot (N) ve Oksijenin (O) bir araya gelmesiyle oluşmuş bir bileşiktir ve formülü NO'dur. 2. Fiziksel Özellikler: NO, oda koşullarında gaz yapıda, renksiz bir bileşiktir. 3. Oksidasyon: NO, oksijenle temas ettirildiğinde NO2 molekülüne dönüşür. 4. Kullanım Alanları: NO, fizyolojik ve patolojik süreçlerde hücre uyarıcısı olarak rol alırken, NO2 gübre üretiminde, nitrik asit sentezinde ve kimyasal patlayıcıların üretiminde kullanılır.

Isırgan otunda %2-4 arasında azot bulunmaktadır.

HNO2 (nitrous asit) kararsızdır çünkü moleküler yapısı ve içerdiği azot atomlarının özellikleri nedeniyle kolayca ayrışır. Bu kararsızlığın başlıca nedenleri: - Azot atomlarının yalnız çift elektronları: Bu elektronlar arasındaki itme kuvveti, molekül içindeki bağları zayıflatır. - Reaktif konjuge asit yapısı: Nitrit asidi (HNO2), nitrit tuzlarının bir türevi olup, oldukça reaktiftir. - Sıcaklık ve ışık hassasiyeti: HNO2, ısı ve ışık etkisiyle hızla bozunur.

Karbon ve azot, ekosistemlerde çeşitli biyolojik ve kimyasal süreçler nedeniyle bağlanır. Karbon bağlanması şu şekillerde gerçekleşir: - Fotosentez: Bitkiler atmosferdeki karbondioksiti (CO2) emer ve onu organik maddeye dönüştürür. - Solunum: Canlı organizmalar, organik maddeyi tüketerek CO2'yi atmosfere geri verirler. - Fosil yakıtların yanması: Depolanan karbonun CO2 olarak atmosfere geri salınmasına neden olur. Azot bağlanması ise şu yollarla olur: - Yıldırım ve şimşek: Atmosferdeki azotu, yağmurla birlikte toprağa bağlı azotlu bileşiklere dönüştürür. - Baklagillerin köklerindeki azot bağlayıcı bakteriler: Havadaki azotu toprakta nitrat tuzlarına çevirir. - Suni nitratlı gübreler: Tarımda kullanılarak topraktaki azot tuzlarının artmasına yol açar.

N ve O elementleri sırasıyla Azot (Nitrojen) ve Oksijen'dir.

Toros gübre üre, bitkilerin azot ihtiyacını karşılamak için hem topraktan hem de yapraktan uygulama yöntemiyle kullanılır. Kullanım şekli: 1. Ekimle beraber veya ekim öncesi: Taban gübre olarak toprağa karıştırılır. 2. Üst gübre olarak: Sulama öncesi toprağa uygulanır. 3. Kireçli ve pH değeri yüksek topraklarda: Güneş enerjisiyle hidrolize olabileceğinden, uygulama sırasında hava sıcaklığına dikkat edilmelidir. Önemli notlar: - Üre gübresi, aşırı yağışlarla toprağın derinliklerine yıkanma riski taşır, bu yüzden kumsul ve milli topraklarda sulamaya dikkat edilmelidir. - Üre gübresi, bitkilerle doğrudan temas ettirilmemeli, tohumların yanına uygulanmamalıdır.

NO (azot monoksit) nötr bir oksit olarak sınıflandırılır ve asidik veya bazik özelliklere sahip değildir.

18-46 numaralı gübre, bitkilerin azot ve fosfor ihtiyacını karşılamak için kullanılan kompoze bir gübredir. İşe yaradığı alanlar: - Kök gelişimini hızlandırır ve bitkinin ilk gelişme dönemlerinde tomurcuklanmayı artırır. - Meyve ve dane tutumunu iyileştirir. - Tahıl, pamuk, ayçiçeği, çeltik, soğan, yonca, şeker pancarı, zeytin gibi birçok bitkide kullanılır. Kullanım zamanı: Gübre, ekim veya dikim sırasında, tohum veya kök derinliğine uygulanmalıdır.

DAP (Diamonyum Fosfat) ve 20 20 gübre arasındaki temel farklar şunlardır: - DAP gübresi, %18 azot (N) ve %46 fosfor (P) içerir ve özellikle bitkilerin ilk gelişme dönemlerinde etkilidir. - 20 20 gübre, %20 azot (N) ve %20 fosfor (P2O5) içerir ve her iki besin elementini de dengeli bir şekilde sağlar. Sonuç olarak, DAP gübresi daha yüksek oranda fosfor içerirken, 20 20 gübre azot ve fosforu eşit miktarda içerir.