AntikYunan

Antik Yunan'da tiyatronun doğuşu, şarap ve bereket tanrısı Dionysos adına yapılan dinsel törenlere dayanır. Süreç şu şekilde gelişmiştir: Dionysos Şenlikleri: Sonbahar ve kış başlangıçlarında düzenlenen bu şenliklerde, yeni şarap açılışı ve üzüm hasadı kutlanırdı. Dithyrambos Şarkıları: Bu şenliklerde koro halinde söylenen, giderek şiirsel nitelik kazanan ezgiler. Tragedya: Thespis'in korodan ayrı bir solist eklemesiyle, mitler ve efsanelerin konu alındığı acıklı oyunlar ortaya çıkmıştır. Komedya: Dionysos için düzenlenen bağbozumu törenlerinde yapılan taklitlerin düzenli bir biçim kazanmasıyla oluşmuştur. Antik Yunan tiyatrosu, sonraki çağlar ve ülkeler üzerinde derin bir etki bırakmış, tiyatro gösterimlerinin birçok ilkesini belirlemiştir.

Mitos ve logos, olayların sebeplerini açıklamada kullanılan iki farklı yöntemdir. Mitos, efsanelere dayanan, sorumluluk kabul etmeyen bir anlatı biçimidir. Logos, akla ve somut gerçeklere dayanan bir anlatım şeklidir. Mitos ve logos, düşünsel ve kültürel zenginliğin ayrılmaz bir parçası olarak insanlık tarihinde önemli bir yer tutar.

En güçlü mitolojik yaratık olarak kabul edilebilecek tek bir varlık yoktur, çünkü bu, farklı kültürlere ve hikayelere göre değişiklik gösterebilir. Bazı güçlü mitolojik yaratıklar: Hekatonkheirler. Cyclopes. Griffin. Orthrus. Mitolojik yaratıkların gücü, sadece fiziksel yetenekleriyle değil, aynı zamanda sembolize ettikleri şeylerle de ilgili olabilir.

Antik Yunan'da şişman kadın heykellerinin ne anlama geldiğine dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, genel olarak kadın heykellerinin Antik Yunan'daki anlamlarından bazıları şu şekildedir: Güzellik. İdealleşme. Tanrıçalar. Ayrıca, Antik Yunan'da kadın heykellerinin, toplumsal inançlarda değişiklik ve kadın hakları mücadelesi açısından tarihsel bir katkı sağladığı düşünülmektedir. Daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklar incelenebilir: infoldia.com; defineanlami.com; tr.wikipedia.org.

Parthenon'un içindeki heykel, Athena Parthenos'tur. Athena Parthenos, tanrıça Athena'nın fildişi ve altın kullanılarak yapılmış devasa bir heykelidir. Günümüzde bu heykelden hiçbir şey kalmamıştır; sadece Romalılar tarafından yapılmış küçük bir kopyası New Acropolis Museum’da bulunmaktadır.

Ares, Zeus ve Hera'nın oğludur. Ares, On İki Olimposlu'dan biridir.

Epikuros'un felsefesi, mutluluğun (eudaimonia) en yüksek iyi olduğunu savunur. Epikuros felsefesinin bazı temel unsurları: Haz ve acı: Haz, acı veren şeylerden kaçıp dinginliğe ulaşmak anlamına gelir. Arzuların sınıflandırılması: Arzuları doğal ve zorunlu, doğal ama gereksiz ve gereksiz olarak üçe ayırır. Bilgi: Bilgi, duyular aracılığıyla elde edilir ve akıl süzgecinden geçirilmelidir. Kader: Atomlar sürekli hareket eder, bu da rastlantısallığı getirir. Ruh ve ahiret: Ruh maddi bir yapıya sahiptir ve ölümle birlikte dağılır; bu nedenle ölümsüzlük veya ruh göçü mümkün değildir. Devlet ve toplum: Bencillik insan doğasındadır, bu nedenle devlet bu dengeyi korumalıdır. Epikuros, tanrıların evrene müdahale etmediğini ve bu nedenle onlardan korkulmaması gerektiğini savunur.

Antik Yunanda mıknatısa magnetos denmesinin nedeni, Magnesia adlı kentte bulunmasıdır. "Magnetos" kelimesi, Yunanca "mıknatıs" anlamına gelen "magnetis" kelimesinden türemiştir.

John Marshall'ın "Kısa Antik Yunan Felsefesi Tarihi" kitabında ele alınan bazı filozoflar: Thales, Anaksimandros, Aksimenes ve Herakleitos. Pythagoras ve Pythagorasçılar. Zeno, Melissos. Anaksagoras, Empedokles, Leukippos ve Demokritos. Protagoras ve Gorgias. Aristippos, Anthistenes ve Kynikler. Platon ve Aristoteles. Şüpheciler ve Epikurosçular. Stoacılar. Kitapta ayrıca daha birçok Antik Yunan filozofundan bahsedilmektedir.

Antik Yunan'da oligarşik yönetim, birçok şehir devletinde görülmüştür. Öne çıkan örnekler arasında: Atina: M.Ö. 411'de "400 oligarşisi" başa geçmiş, ardından 5000 kişilik bir oligarşi yönetimi devralmıştır. Megara: Oligarşik bir sisteme sahip olan devletlerden biridir. Thebes: Oligarşik yönetimle yönetilen bir diğer şehir devletidir. Ayrıca, Sparta'da da oligarşik unsurlar bulunan bir yönetim yapısı vardır; bu yapıda bir ihtiyarlar heyeti (gerousia) yer alır ve bu heyet 60 yaşından büyük erkeklerden oluşur.

Chloe ismi Yunanca kökenlidir. "Chloe" kelimesi, Yunanca "χλοη" (chloe) teriminden türetilmiştir ve "yeşil", "genç", "taze" anlamlarına gelir.

Dramatik şiirin ilk örnekleri, Eski Yunan edebiyatında Thesbis, Eshilos ve Sofokles gibi oyun yazarlarının eserlerinde görülmektedir. Bazı örnekler: Melih Cevdet Anday'ın "Gelinlik Kızın Ölümü" şiiri; Alexander Pope'un yazdığı dörtlükler; William Shakespeare'in soneleri.

Eski Yunan'da hukuk, belirli yasa ve gelenekler çerçevesinde yargı kurumları tarafından yürütülen bir kurallar bütünüdür. Bazı özellikleri: İlk yasalar: İki şehir devleti arasındaki anlaşmazlıkların çözümü için "jüri" benzeri toplulukların kurulmasına dayanır. Yazılı yasalar: İlk yazılı yasa, M.Ö. 620'de Drakon tarafından çıkarılmıştır. Aile hukuku: Solon'un yasaları, aile hukuku, miras, ebeveynlik ve evlilik gibi konuları düzenlemiştir. Toplumsal ve kentsel yasalar: Solon, kuyuların uzak yerlere kazılmasını, zeytinyağı dışında tarımsal ürünlerin ihraç edilmesini yasaklamış ve toprak sahipliğini düzenlemiştir. Yargı sistemi: Halk, sırayla yargıç olarak görev yapabilirdi. Eski Yunan'da hukuk, sistematik bir kodeks veya külliyat halinde toplanmamıştır.

Adrian Bardon'un "Zaman Felsefesinin Kısa Tarihi" kitabı, Sokrates öncesi filozoflardan Einstein ve sonrasına uzanan geniş bir tarihsel yelpazede, zamanla ilgili en önemli düşünceleri özetliyor. Kitapta ele alınan bazı konular: Zaman kavramı: Zamanın gerçek olup olmadığı, zihinde bir fikir olarak varlığı. Felsefi yaklaşımlar: İdealizm, gerçekçilik, ilişkiselcilik üzerinden zamanın doğasına dair teoriler. Tarihsel figürler: Aristoteles, Zenon, Augustinus, John Locke, Kant gibi isimlerin zaman felsefesine katkıları. Bilimsel gelişmeler: Newton ve Einstein'ın zaman anlayışına etkileri. Zamanda yolculuk: Bu konudaki fiziksel ve mantıksal imkansızlıklar. Bardon, fizik, evrimsel biyoloji ve bilişsel bilimden gelen deneysel bilgileri geleneksel metafizik argümanlarla harmanlayarak, zaman hakkında tutarlı bir dünya görüşünün ne olabileceğini araştırıyor.

Antik Yunan'da en önemli tapınak olarak Parthenon, Akropolis gösterilebilir. MÖ 447-438 yılları arasında inşa edilen Parthenon, Atina Akropolisi'nin en tepesinde yer alır ve akıl tanrıçası Athena'ya adanmıştır. Bunun yanı sıra, Apollo Epicurius Tapınağı, Hephaestus Tapınağı ve Tapınaklar Vadisi gibi yapılar da Antik Yunan'ın önemli tapınakları arasında yer alır.

Alkibiades'in hain ilan edilmesinin birkaç nedeni vardır: Sparta ve Perslerle işbirliği: Atina'ya karşı Spartalılar ve Perslerle iş birliği yapması ve savaş planlarını onlara iletmesi. Hermes heykellerinin tahrip edilmesi: Sicilya seferi öncesinde Atina'daki Hermes heykellerinin tahrip edilmesiyle suçlanması. Atina'ya ihanet: Atina'nın en tehlikeli düşmanı olarak Spartalıları yeniden savaşa teşvik etmesi ve Atina'nın yenilgisine yol açan kararlar alması. Alkibiades, bu eylemleri nedeniyle Atina'da ölüm cezasına çarptırılmış ve sürgüne kaçmak zorunda kalmıştır.

Prometheus, Yunan mitolojisinde ateşi çalan karakterdir. Prometheus, Hephaestus’un demir ocağından bir kıvılcım çalmış ve rezene sapının içine saklayarak insanlara armağan etmiştir. Bunun yanı sıra, Pkharmat adlı bir figür de ateşi çalan kahraman olarak Vaynakh mitolojisinde yer alır.

Pandura, eski Yunanlıların üç telli, uzun saplı ve lavta ailesinden bir müzik aletidir. Pandura kelimesinin kökeni, Sumercede "yay" anlamına gelen "pan" ve "küçük" anlamına gelen "tur" kelimeleriyle bağlantılı olduğu düşünülmektedir. Panduranın bazı türleri: Kartvelian panduri. Yunan tambouras ve bouzouki. Kuzey Afrika kuitra. Doğu Akdeniz saz. Balkan tamburica. Ayrıca, pandura kelimesi farklı dillerde çeşitli müzik aletlerini ifade etmek için de kullanılır, örneğin: Ermenice "pandir". Gürcüce "panturi". Kürtçe "tenbūr" ve Farsça "tènbur".

Homasa adlı karakterin yaşadığı zaman dilimi hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Homeros adında başka bir figür ise, Antik Yunan edebiyatının temel eserleri olan İlyada ve Odysseia destanlarının yazarı olarak kabul edilir ve M.Ö. 9. yüzyılda yaşadığı düşünülmektedir.

Euripides'in en önemli eserleri arasında Medea ve Bakkhalar bulunur. Medea, MÖ 431 yılında sahnelenmiş ve üçüncü ödül kazanmıştır. Bakkhalar, Thebai kralı Pentheus'un Dionysos kültüne karşı olmasını ve Dionysos tarafından Bakkhaları taparken görmeye ikna edilmesini konu alır. Euripides'in diğer önemli eserleri arasında Alkestis, Hippolitus, Hekabe ve Truvalı Kadınlar da yer alır.