Algler

Okyanusun güneş ışığı bölgesinde yaşayan bazı bitkiler: Dev Yosun (Bull Kelp). Deniz Marulu. 75 feet derinliğe kadar büyüyebilen bir alg türüdür. Fitoplanktonlar ve Algler. Okyanusun pelajik bölgesinde bulunur, deniz hayvanları için oksijen ve besin üretir. Alacakaranlık bölgesinde ise fotosentez için yeterli ışık bulunmaz. Bu bölgede yaşayan bitkiler hakkında bilgi bulunamamıştır. Okyanusun %90'ının hiç güneş ışığı almadığı ve bu bölgede çok sayıda bitki ve hayvan türü bulunduğu bilinmektedir.

Denizlerde bulunan bazı alg türleri şunlardır: Mavi-yeşil algler (siyanobakteriler). Yeşil algler. Kahverengi algler. Kırmızı algler. Diyatomeler. Ayrıca, deniz diplerinde "deniz karı" olarak adlandırılan ölmüş ve yaşamının son evrelerini yaşayan algler de bulunur.

Yeşil algler (Chlorophyta), yeryüzünde ışık ve nemin olduğu her yerde bulunabilir. Tatlı sular: Yeşil alglerin büyük bir kısmı tatlı sularda yaşar ve çoğu planktoniktir. Denizler: Denizlerde yaşayan yeşil algler genellikle kıyı bölgelerinde ve nispeten sığ sularda bulunur. Nemli topraklar: Nemli topraklarda, ağaç kabukları ve taşlar üzerinde yeşil algler bulunabilir. Karasal ortamlar: Bazı yeşil alg türleri, özellikle ipliksi olanlar, karasal ortamlarda da yaşar. Kurak yerler: Kurak yerlerde yaşayan yeşil algler de vardır. Simbiyotik yaşam: Yeşil algler, mantarlarla simbiyotik yaşayarak likenlerin yapısına girebilir. Ayrıca, yeşil algler renksiz türleriyle ilkel hayvanların ve bitkilerin vücudunda simbiyotik veya parazit olarak yaşayabilir.

Kırmızı algler, Protista alemi şubesine ait ökaryotik alglerdir. Bilimsel adı Rhodophyta olan kırmızı algler, klorofil a ve fikobilinler olarak bilinen kırmızı pigmentler taşır. Başlıca sınıfları: Florideophyceae; Bangiophyceae.

Onkolit ve onkoid aynı değildir, ancak yakından ilişkilidirler. Onkoid, bir çekirdek etrafında iskeletsiz alglerin (mavi-yeşil algler) oluşturduğu düzensiz alg sarılımlarına verilen addır. Bu nedenle, onkolit bir tür kayaç iken, onkoid onun oluşum sürecinde yer alan bir yapıdır.

Kırmızı algler, fikoeritrin adı verilen pigment nedeniyle kırmızı renktedir. Fikoeritrin, kırmızı ışığı yansıtır ve mavi ışığı emer.

Rodolit algleri, kırmızı algler (Rhodophyta) şubesine ait bir türdür. Rodolitlerin bazı özellikleri: Oluşumu: Lithothamnion corallioides tarafından oluşturulur. Bulunduğu ortamlar: Kapıdağ Yarımadası'nın batı açığında, 27-52,5 m su derinliğinde, yüksek enerjili, bol ışıklı ve sığ sularda (0-30 m) bulunur. Görünüm: Yumak şeklinde sarılmış, laminalı yapıda, yumrular şeklinde olabilir. Kullanım alanları: Güney Marmara Denizi'nde kabuğumsu kırmızı algler, ortamsal koşullara bağlı olarak çökelme ortamları oluşturur. Rodolit algleri, ayrıca mücevher yapımında kullanılan bir tür olan rodolit garnet ile de ilişkilidir; bu taş, garnet ailesine ait bir magnezyum-demir silikat olup, pembe tonlu kırmızı bir renge sahiptir.

Alglerde bulunan bazı organeller: Kloroplastlar. Pirenoidler. Plastidler. Vakuoller. Algler, ökaryotik ve prokaryotik olmak üzere iki büyük gruba ayrılır.

Kırmızı algler (Rhodophyta) genellikle denizlerde bulunur, ancak tatlı sularda da yaşayabilirler. Denizlerde: Kırmızı alglerin büyük bir kısmı denizlerde yaşar ve genellikle ılık suları tercih ederler. Tatlı sularda: Yaklaşık 200 kırmızı alg türü tatlı sularda yaşar. Ayrıca, bazı kırmızı alg türleri parazittir ve diğer kırmızı algler üzerinde yaşar.

Diatomik moleküllerin bazı özellikleri: Yapısı: İki atomlu moleküller, ikili halde apolar bağlı atomlardan oluşur. Elementler: Azot, oksijen, flor, hidrojen, klor, iyot ve brom diatomik elementlere örnek olarak verilebilir. Bağ türü: Atomlar arasındaki kimyasal bağlar kovalent ve polar değildir. Homonükleer yapı: Molekülde yer alan bütün atomlar aynıdır. Çeşitli kullanım alanları: Diatomik moleküller, filtrasyon, hafif yapı malzemeleri, gıda sektörü, kâğıt, lastik ve plastik üretimi gibi birçok alanda kullanılır.

Kırmızı algler (Rhodophyta), bitki kategorisine girmez. Algler, bitkilere benzer özellikler gösteren fotosentetik organizmalar olarak tanımlanır. Kırmızı algler, çoğu zaman Protista alemi içerisinde sınıflandırılır.

Pembe kar tanesi, genellikle doğal bir fenomen olarak kabul edilir ve belirli bir sembolik anlamı yoktur. Pembe kar, karda bulunan bir alg türü olan Chlamydomonas nivalis nedeniyle oluşur ve bu alg, güneş ışığına çıktığında pembe renk alır. Ancak, bazı durumlarda pembe kar, çevresel etkiler nedeniyle de oluşabilir. Örneğin, 2010 yılında Rusya'da yağan pembe kar, havadaki kirler nedeniyle ortaya çıkmıştır. Sembolik olarak, kar tanesi kolyeler genellikle özgünlük, saflık ve yeni başlangıçlar gibi anlamları temsil eder. Ancak, pembe kar tanelerinin spesifik bir sembolik anlamı bulunmamaktadır.

Agar ve karragenan arasındaki bazı farklar şunlardır: Kaynak: Agar, Gelidium ve Gracilaria türü kırmızı alglerden, karragenan ise Eucheuma ve Gigartina türü kırmızı alglerden elde edilir. Kimyasal Yapı: Agar, agarose ve agaropectin polisakkaritlerinden oluşur; agarose jel oluşturma özelliğindedir, agaropectin ise stabilite ve doku sağlar. Çözünürlük: Agar, soğuk suda çözünmez, sıcak suda çözünür. Gelling (Jelleşme) Özellikleri: Agar, %1'in altındaki konsantrasyonlarda bile güçlü ve kırılgan jeller oluşturur. Kullanım Alanları: Agar, gıda endüstrisinde jelatin alternatifi olarak ve mikrobiyoloji laboratuvarlarında kültür ortamı katılaştırıcısı olarak kullanılır.

Balıklıgöl'ün kırmızı olmasının iki temel sebebi vardır: 1. Algler: Gölde yaşayan özel bir alg türü, pigment üreterek suyu kırmızı renge dönüştürür. 2. Balıkların atıkları: Gölde yaşayan kutsal balıkların ürettiği atıklar da kırmızı renge katkı sağlar. Balık Gölü ise Ağrı ili sınırları içerisinde yer alan ve kırmızı benekli alabalıkların yaşadığı bir volkanik set gölüdür. Gölün kırmızı olmasıyla ilgili bir bilgi bulunmamaktadır.

Kırmızı algler (Rhodophyta) ve kahverengi algler (Phaeophyta), alglerin sınıflandırılmasında kullanılan iki ayrı sınıfı ifade eder. Kırmızı algler (Rhodophyta), kırmızı ve mor ışığı emebilen pigmentlere sahip olup, derin denizlerde bulunabilen türlerdir. Kahverengi algler (Phaeophyta), kahverengi renkte olup, fukoaksantin pigmenti içerir ve genellikle denizlerde bulunur. Algler, ayrıca yeşil algler (Chlorophyta), mavi-yeşil algler (Cyanobacteria) ve altın algler gibi farklı sınıflara da ayrılır.

Tallophyta, bitki krallığının bir bölümüdür ve thallus benzeri farklılaşmamış bir vücuda sahip olan bir grup mobil olmayan organizmayı içerir. Tallophyta bölümüne dahil olan bazı organizma örnekleri: algler; mantarlar; likenler. Tallophytaların vasküler sistemi yoktur, gerçek yaprakları, sapları ve kökleri bulunmaz.

Bazı biyolüminesans yapabilen alg türleri: Biyolüminesan dinoflagellatlar. Biyolüminesans, algler de dahil olmak üzere birçok canlı türünde görülebilir.

Evet, kırmızı alg fotosentez yapar. Kırmızı algler, fotosentez için gerekli olan klorofil ve diğer pigmentlere sahiptir. Ayrıca, kırmızı algler mavi ışığı emip kırmızı ışığı yansıtarak derin denizlerde de fotosentez yapabilir.

Alg patlaması, tatlı veya tuzlu su sistemlerinde alg (su yosunu) popülasyonunda hızlı bir artış veya birikmedir. Patlamalar, genellikle su kaynağındaki renk değişikliğiyle fark edilir. Alg patlamasının bazı nedenleri: gübrelerin suya karışması sonucu azot veya fosfor gibi besin maddelerinin su sistemine girmesi; sıcaklık artışı; yüksek miktarda güneş ışığı; durağan su koşulları. Alg patlamasının bazı zararları: güneş ışığının diğer canlılara ulaşmasını engelleme; sudaki oksijen seviyelerinin tükenmesi; yosun türüne bağlı olarak suya toksin salma. Bu durum, su ekosistemini olumsuz etkileyerek su kalitesini düşürür ve balık ölümleri, su kirliliği gibi ciddi sonuçlara yol açabilir.

Denizden toplanan algler, çeşitli alanlarda değerlendirilebilir: 1. Yakıt Üretimi: Alglerden elde edilen yağlar, biyodizel, biyoetenol ve biyogaz gibi alternatif yakıtların üretiminde kullanılabilir. 2. Gübre ve Kompost: Algler, tarım ve bahçecilikte gübre ve kompost olarak kullanılarak toprağın verimliliğini artırır. 3. Gıda Endüstrisi: Algler, gıda olarak tüketilebileceği gibi, gıda ürünlerinde katkı maddesi olarak da kullanılır. 4. Kozmetik ve Eczacılık: Algler, kozmetik ürünler ve eczacılıkta etkin ve yardımcı madde olarak kullanılır. 5. Biyoplastik Üretimi: Algler, biyoplastik üretiminde hammadde olarak değerlendirilebilir.