Algler

Okyanusun güneş ışığı bölgesinde yaşayan bazı bitkiler: Dev Yosun (Bull Kelp). Deniz Marulu. 75 feet derinliğe kadar büyüyebilen bir alg türüdür. Fitoplanktonlar ve Algler. Okyanusun pelajik bölgesinde bulunur, deniz hayvanları için oksijen ve besin üretir. Alacakaranlık bölgesinde ise fotosentez için yeterli ışık bulunmaz. Bu bölgede yaşayan bitkiler hakkında bilgi bulunamamıştır. Okyanusun %90'ının hiç güneş ışığı almadığı ve bu bölgede çok sayıda bitki ve hayvan türü bulunduğu bilinmektedir.

Denizlerde bulunan bazı alg türleri şunlardır: Mavi-yeşil algler (siyanobakteriler). Yeşil algler. Kahverengi algler. Kırmızı algler. Diyatomeler. Ayrıca, deniz diplerinde "deniz karı" olarak adlandırılan ölmüş ve yaşamının son evrelerini yaşayan algler de bulunur.

Yeşil algler (Chlorophyta), yeryüzünde ışık ve nemin olduğu her yerde bulunabilir. Tatlı sular: Yeşil alglerin büyük bir kısmı tatlı sularda yaşar ve çoğu planktoniktir. Denizler: Denizlerde yaşayan yeşil algler genellikle kıyı bölgelerinde ve nispeten sığ sularda bulunur. Nemli topraklar: Nemli topraklarda, ağaç kabukları ve taşlar üzerinde yeşil algler bulunabilir. Karasal ortamlar: Bazı yeşil alg türleri, özellikle ipliksi olanlar, karasal ortamlarda da yaşar. Kurak yerler: Kurak yerlerde yaşayan yeşil algler de vardır. Simbiyotik yaşam: Yeşil algler, mantarlarla simbiyotik yaşayarak likenlerin yapısına girebilir. Ayrıca, yeşil algler renksiz türleriyle ilkel hayvanların ve bitkilerin vücudunda simbiyotik veya parazit olarak yaşayabilir.

Kırmızı algler, Protista alemi şubesine ait ökaryotik alglerdir. Bilimsel adı Rhodophyta olan kırmızı algler, klorofil a ve fikobilinler olarak bilinen kırmızı pigmentler taşır. Başlıca sınıfları: Florideophyceae; Bangiophyceae.

Onkolit ve onkoid aynı değildir, ancak yakından ilişkilidirler. Onkoid, bir çekirdek etrafında iskeletsiz alglerin (mavi-yeşil algler) oluşturduğu düzensiz alg sarılımlarına verilen addır. Bu nedenle, onkolit bir tür kayaç iken, onkoid onun oluşum sürecinde yer alan bir yapıdır.

Kırmızı algler, fikoeritrin adı verilen pigment nedeniyle kırmızı renktedir. Fikoeritrin, kırmızı ışığı yansıtır ve mavi ışığı emer.

Rodolit algleri, kırmızı algler (Rhodophyta) şubesine ait bir türdür. Rodolitlerin bazı özellikleri: Oluşumu: Lithothamnion corallioides tarafından oluşturulur. Bulunduğu ortamlar: Kapıdağ Yarımadası'nın batı açığında, 27-52,5 m su derinliğinde, yüksek enerjili, bol ışıklı ve sığ sularda (0-30 m) bulunur. Görünüm: Yumak şeklinde sarılmış, laminalı yapıda, yumrular şeklinde olabilir. Kullanım alanları: Güney Marmara Denizi'nde kabuğumsu kırmızı algler, ortamsal koşullara bağlı olarak çökelme ortamları oluşturur. Rodolit algleri, ayrıca mücevher yapımında kullanılan bir tür olan rodolit garnet ile de ilişkilidir; bu taş, garnet ailesine ait bir magnezyum-demir silikat olup, pembe tonlu kırmızı bir renge sahiptir.

Alglerde bulunan bazı organeller: Kloroplastlar. Pirenoidler. Plastidler. Vakuoller. Algler, ökaryotik ve prokaryotik olmak üzere iki büyük gruba ayrılır.

Kırmızı algler, dünyanın her yerinde, kutup sularından tropiklere kadar geniş bir coğrafyada bulunur. Özellikle gelgit havuzlarında ve mercan resiflerinde yaygındır.

Diatomun özellikleri şunlardır: 1. Yapısı: Diatom, tek hücreli ve mikroskobik alglerin fosilleşmiş silisli kabuklarından oluşur. 2. Fiziksel Durum: Genellikle oda sıcaklığında gaz halinde bulunur, ancak belirli koşullar altında sıvı veya katı hale geçebilir. 3. Düşük Erime ve Kaynama Noktaları: Diatomik moleküller genellikle düşük erime ve kaynama noktalarına sahiptir. 4. Reaktivite: Molekülü oluşturan atomların kimyasal özelliklerine bağlı olarak reaktif olabilir. 5. Kullanım Alanları: Diatom, filtrasyon, tarım, gıda paketleme, kozmetik, ilaç ve inşaat gibi birçok alanda kullanılır. 6. Çevreye Etkisi: Diatomlar, fotosentez yaparak atmosferdeki karbondioksiti azaltır ve oksijeni artırır, bu da küresel iklimi etkiler.

Kırmızı algler, bitki benzeri organizmalardır ancak teknik olarak bitki değildir.

Pembe kar tanesi, doğal olarak pembe renkte olmayan karın, güneş ışığının belirli açılar altında yansımasıyla pembe görünmesi durumunu ifade eder. Ayrıca, İtalyan Alpleri'nde görülen pembe kar, algler nedeniyle oluşmuş ve buzulların daha hızlı erimesine yol açmıştır.

Agar ve karragenan arasındaki bazı farklar şunlardır: Kaynak: Agar, Gelidium ve Gracilaria türü kırmızı alglerden, karragenan ise Eucheuma ve Gigartina türü kırmızı alglerden elde edilir. Kimyasal Yapı: Agar, agarose ve agaropectin polisakkaritlerinden oluşur; agarose jel oluşturma özelliğindedir, agaropectin ise stabilite ve doku sağlar. Çözünürlük: Agar, soğuk suda çözünmez, sıcak suda çözünür. Gelling (Jelleşme) Özellikleri: Agar, %1'in altındaki konsantrasyonlarda bile güçlü ve kırılgan jeller oluşturur. Kullanım Alanları: Agar, gıda endüstrisinde jelatin alternatifi olarak ve mikrobiyoloji laboratuvarlarında kültür ortamı katılaştırıcısı olarak kullanılır.

Balıklı Göl'ün kırmızı olmasının iki ana sebebi vardır: 1. Dunaliella Salina Algleri: Gölde yaşayan ve aşırı tuzcul ekosistemlerde yaşayan bir alg türü olan dunaliella salina, kırmızı renge neden olur. 2. Deprem Sonrası Çamur Rengi: Kahramanmaraş merkezli depremler sonrası Balıklı Göl'ün suyu çamur rengine bürünmüş ve bu durum da kırmızılığa yol açmıştır.

Kırmızı ve kahverengi algler, farklı sınıflara aittir. Kırmızı algler, bilimsel adıyla Rhodophyta, ökaryotik, çok hücreli deniz algleri sınıfına girer. Kahverengi algler ise Phaeophyceae sınıfına ait, büyük, çok hücreli, ökaryotik deniz algleridir.

Tallophyta — bitki krallığının bir bölümü, basit bitkisel yaratıkları içerir. Bu gruba algler, likenler ve mantarlar dahil edilir. Bu bitkiler farklılaşmamış bir gövdeye sahiptir ve genellikle su ortamlarında bulunurlar.

Biyolüminesans yapabilen algler arasında dinoflagellatlar bulunur.

Evet, kırmızı algler fotosentez yapar. Kırmızı algler, klorofil a ve fikobilinler adı verilen kırmızı pigmentler sayesinde güneş ışığını emerek fotosentez sürecini gerçekleştirirler.

Alg patlaması, tatlı veya tuzlu su sistemlerinde alg (su yosunu) popülasyonunda hızlı bir artış veya birikmedir. Patlamalar, genellikle su kaynağındaki renk değişikliğiyle fark edilir. Alg patlamasının bazı nedenleri: gübrelerin suya karışması sonucu azot veya fosfor gibi besin maddelerinin su sistemine girmesi; sıcaklık artışı; yüksek miktarda güneş ışığı; durağan su koşulları. Alg patlamasının bazı zararları: güneş ışığının diğer canlılara ulaşmasını engelleme; sudaki oksijen seviyelerinin tükenmesi; yosun türüne bağlı olarak suya toksin salma. Bu durum, su ekosistemini olumsuz etkileyerek su kalitesini düşürür ve balık ölümleri, su kirliliği gibi ciddi sonuçlara yol açabilir.

Denizden toplanan algler, çeşitli alanlarda değerlendirilebilir: 1. Yakıt Üretimi: Alglerden elde edilen yağlar, biyodizel, biyoetenol ve biyogaz gibi alternatif yakıtların üretiminde kullanılabilir. 2. Gübre ve Kompost: Algler, tarım ve bahçecilikte gübre ve kompost olarak kullanılarak toprağın verimliliğini artırır. 3. Gıda Endüstrisi: Algler, gıda olarak tüketilebileceği gibi, gıda ürünlerinde katkı maddesi olarak da kullanılır. 4. Kozmetik ve Eczacılık: Algler, kozmetik ürünler ve eczacılıkta etkin ve yardımcı madde olarak kullanılır. 5. Biyoplastik Üretimi: Algler, biyoplastik üretiminde hammadde olarak değerlendirilebilir.