Şifahane, Selçuklu ve Osmanlı Devleti dönemlerinde tıp eğitimi vermek ve halk sağlığını korumak amacıyla kullanılan hastanelerdir. Şifahanelerde: Tıp eğitimi usta-çırak ilişkisiyle verilirdi. Mesleki belgeler, tıp öğrencilerine hoca tarafından verilirdi. İlaçlar hazırlanır ve parasız hastalara dağıtılırdı. Akıl hastalarının tedavisi de yapılırdı; bu tür yerler halk arasında "tımarhane" olarak da anılırdı. Şifahaneler, genellikle güçlü vakıflar bünyesinde kurulmuş olup, devlet yönetimleri tarafından her dönem destek görmüştür.