Bir çocuk sürekli öfkeli ve arkadaşlarının kalbini kırıyordu 4. Babası, ona her öfkelendiğinde ve arkadaşlarını üzdüğünde çakması için bir çivi, tahta ve çekiç veriyordu 4. Çocuk, her kalp kırdığında bu tahtaya bir çivi çakıyordu 4. Sonunda çiviler bitince babasına söyledi 4. Babası, bu durumun ne kadar kötü olduğunu ve arkadaşlarını üzmenin ne kadar kötü olduğunu anlattı 4.

Daha sonra, çocuk her kendini kontrol ettiğinde ve arkadaşlarından özür dilediğinde bir çivi söküyordu 4. Sonunda tahtada hiç çivi kalmadı 4. Babası, "Aferin, ama bak, çiviler yok ama izleri var" dedi 4. Çocuk, arkadaşlarının yüreğine bir çivi çakmış olduğunu ve özür dilese bile, bu izlerin ve acıların kalbinde kalacağını anladı 4.

Bu hikaye, insanların birbirine yaptığı kötülüklerin tamamen silinemeyeceği ve hatırlanmaya devam edeceği anlamına gelen "Çivi Çıkar Ama Yeri Kalır" atasözünü anlatır 123.