Necip Fazıl Kısakürek'in "Kaldırımlar" şiirinin edebi dönemi, Cumhuriyet dönemi Türk şiiridir. Özellikle 1920'li yıllarda bireycilik, yabancılaşma ve yalnızlık temalarının ön plana çıktığı bu dönemde, şair bireyin ruhsal yalnızlığını, modern şehir hayatının yabancılaştırıcı etkisini ve varoluşsal çatışmalarını işlemiştir. "Kaldırımlar", aynı zamanda modern bireyin çıkışsızlığını, yalnızlığını ve korkularını işlerken geleneksel söyleyiş biçimlerinden tamamen kopmadan bunları dönüştürerek kullanması bakımından da çift yönlü bir şiir olarak değerlendirilebilir.