Hisarcılar ve Garipçiler, Türk edebiyatında farklı dönemlerde faaliyet göstermiş iki edebi topluluktur. Hisarcılar, 1950'de çıkmaya başlayan "Hisar" dergisi etrafında toplanan şair ve yazarlardan oluşur. Bu topluluğun bazı özellikleri şunlardır: - Gelenekten kopmama: Sanatta yeniliği savunurken, geleneğin de önemli olduğunu düşünmüşlerdir. - Ölçü ve uyak kullanımı: Hece, aruz ve serbest tarzı şiirlerde kullanmışlardır. - Bağımsız sanat anlayışı: Sanatçının hiçbir ideolojinin sözcülüğünü yapmaması gerektiğini savunmuşlardır. Garipçiler ise, Orhan Veli, Melih Cevdet Anday ve Oktay Rifat Horozcu'nun öncülük ettiği "Birinci Yeni" olarak da bilinen Garip akımının temsilcileridir. Bu akımın bazı özellikleri şunlardır: - Ölçüsüz ve uyaksız şiir: Şiirde ölçü ve uyak gibi unsurları reddetmişler, serbest şiiri yaygınlaştırmışlardır. - Şairaneliğe karşı çıkış: Şiirde aşırı duyarlığa ve şairaneliğe karşı gelmişlerdir. - Konu zenginliği: Şiirin konularını genişletmiş, günlük dili kullanmışlardır.