Ara karar ve nihai karar, hukuki süreçlerin temel taşlarından olan iki önemli terimdir. Ara karar. Yargılamanın devamı sırasında verilen, davanın esasına ilişkin olmayan ancak usule veya delil toplama sürecine yönelik geçici nitelikteki kararlardır. Yargılamayı yönlendiren ve tamamlayıcı nitelik taşıyan kararlardır; tek başlarına davayı sona erdirmezler. Örnekler: Hakimin, davaya ilişkin bir işin yapılması, delillerin yeniden düzenlenmesi için taraflara süre vermesi, zamanaşımı def’inin reddine ilişkin karar. Nihai karar. Mahkemenin uyuşmazlık konusu hakkında vardığı sonuç hükmünü içerir. Tüm delillerin toplanmasının ardından, tarafların beyan ve savunmaları dikkate alınarak, uyuşmazlığın esasına ilişkin değerlendirme yapılır ve bu değerlendirme sonucunda davanın kabulüne, reddine ya da kısmen kabulüne karar verilir. Örnekler: Yetkisizlik kararı, görevsizlik kararı, boşanma kararı, borcun ödenmiş olması sebebiyle esas hakkında karar verilmesine yer olmadığı kararı. Nihai kararlar, usule ilişkin ve esasa ilişkin nihai kararlar olarak ikiye ayrılır. Ara kararlar temyiz edilemez iken, nihai kararları temyize götürmek mümkündür.