Osmanlı döneminde kullanılan bazı Arapça kelimeler şunlardır: İsm-i fail: fâ‘il (zâlim), â‘il (âcil). İsm-i mef’ûl: mef‘ûl (mazlûm), mefûl (me’mûr). Sıfat-ı müşebbehe: fa‘îl (fayyil, fa‘iyy, fa‘î): latîf, tayyîb, hafî. Mübalağa sıgaları: fa‘âl (seyyâh), fa‘âle (‘allâme). İsm-i tafdîl: ef‘al (âfel, efa‘‘): ekber, âkel, eşedd. İsm-i tasgîr: fu‘ayl (hüseyn), fu‘ay‘il (müseycid). İsm-i mensûb: ilmî, terbiyevî. İsm-i zamân: mef‘al (mebde’), mef‘il (mevlid). İsm-i mekân: mef‘al (mefell, mefâl, mef‘a): mekteb, mahal, makâm, mer‘î(â). İsm-i alet: mif‘al (mifa): miğfer, makas. Ayrıca, Osmanlı döneminde yaygın olarak kullanılan bazı Arapça kelimeler arasında adereze, ikdâm, miskîn, rahîm gibi kelimeler de bulunmaktadır.