Fakr-ı mutlak, insanın sonsuz fakir ve her şeye muhtaç olması anlamına gelir. Bediüzzaman Hazretleri, insanın aczi ve fakrı için “acz-i mutlak” ve “fakr-ı mutlak” tabirlerini kullanır. Fakr-ı mutlak, aynı zamanda "okunduğunda veya üzerinde taşındığında Allahü teâlânın muhâfazasına (korumasına) kavuşmaya vesile olan âyet-i kerîmeler" anlamında da kullanılır. Fakr-ı mutlak, aynı zamanda "mü'min bir kulun Cenâb-ı Hakka karşı mutlak muhtaç halde olduğunu bilişi ve nihayetsiz muhtaç olduğu Allah'a (C.C.) ve emirlerine tam teslimiyyetle sığınması hâleti" anlamında da kullanılır.