• Buradasın

    Eski Türkçede gel ve git ne demek?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Eski Türkçede "gel" ve "git" fiillerinin anlamları şu şekildedir:
    • Gel- (kel-) 23. Türkçenin en eski yazılı belgeleri olan Türk runik harfli metinlerden itibaren yaygın bir kullanım alanına sahiptir 23. "Gel-", "gelmek, varmak" anlamına gelir 23.
    • Git- (két-) 23. Eski Uygur sahası metinlerinden itibaren karşılaşılmaktadır 23. "Git-", "gitmek, varmak" anlamlarının yanı sıra "gözden kaybolmak; hastalık / ağrı / acı kaybolmak" anlamlarını da taşır 2.
    Türk runik harfli metinlerde "gitmek, varmak" anlamında "bar-" sözcüğü kullanılır 23. "Bar-" fiili, bugün daha çok "ulaşmak" anlamıyla kullanılmaktadır 23.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. 1
      2. nasil.yazilir.com.tr
        2
      3. mynet.com
        3
      4. academia.edu
        4
      5. nedirvenedemek.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türkçe kelimeler neden kullanılır?

    Eski Türkçe kelimeler, dilin tarihini ve kültürel mirasını yansıtmak amacıyla kullanılır. Ayrıca, eski Türkçe kelimelerin kullanımı, iletişim becerilerini zenginleştirmek ve hitabet sanatında etkili olmak için de önemlidir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak

    Eski Türkçe'de gelmek ne demek?

    Eski Türkçe'de "gelmek" kelimesi "zehab" olarak ifade edilmiştir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe sözlük hangisi?

    Divan-ı Lügat'it Türk, Türkçenin bilinen en eski sözlüğüdür.
    5 kaynak

    Eski Türkçe hangi dildi?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir. Bu dönem, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar sürmüş ve üç ana yazı dilini kapsamaktadır: 1. Köktürkçe (Orhun Türkçesi). 2. Uygurca. 3. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, 13. yüzyılda Orta Türkçe dönemine dönüşmüştür.
    5 kaynak