Tıbb-ı Cedîd, on yedinci yüzyılda Osmanlı tıbbında ortaya çıkan, Latince kaynaklardan yapılan tercümeler ve Paracelsus etkisi sonucu gelişen iatrokimya uygulamalarını içeren tedavi yöntemleri için kullanılan bir terimdir. Bu terim, aynı zamanda "yeni tıp" anlamında da kullanılmıştır. Tıbb-ı Cedîd anlayışı, hekimbaşı Salih b. Nasrullah'ın Rönesans hekimi Paracelsus'un bir eserini Arapçaya çevirmesiyle başlamıştır.