Ayanlar, Osmanlı Devleti'nde belirli bir bölgede güç kazanmış yerel toprak beylerini ifade eder. Bu kişiler, genellikle eşraf ve seçkinler olarak da adlandırılırdı ve yerel halkla merkezi yönetim arasında aracı rolü oynarlardı. 17. yüzyıldan itibaren güç kazanmaya başlayan ayanlar, yarı bağımsız yöneticiler haline geldiler ve ekonomik olarak çok fazla zenginleştiler.