Confucianism, MÖ 6. yüzyılda Çin'de ortaya çıkan bir felsefedir ve çeşitli şekillerde seküler-insancı bir inanç sistemi, din veya sosyal kod olarak yorumlanır. Temel ilkeleri: - İnsan doğası özünde iyidir, ancak ahlaki standartların eksikliği nedeniyle yanlış davranışlar sergiler. - Etik kurallara ve ritüellere uymak, huzurlu ve müreffeh bir yaşam sağlar. - Tian (Gök) kavramı, her şeyin kaynağı ve sürdürücüsü olarak kabul edilir. Önemli öğretileri: - Beş Sabit (ren, yi, li, zhi, xin) ve Dört Erdem (filial piety, sadakat, süreklilik, nezaket). - Beş Bağ (hükümdar ve tabi, ebeveyn ve çocuk, karı ve koca, büyük ve küçük kardeş, büyük ve küçük arkadaş) ve her birinin kendine özgü görevleri. Tarihçe: - İlk olarak Konfüçyüs (K'ung-fu-Tze) tarafından öğretilmiş ve Han Hanedanı döneminde resmi felsefe olmuştur. - 20. yüzyılda Çin'deki kültürel reformcular ve Çin Komünist Partisi tarafından reddedilmiştir.