Erdem etiği, bir bireyin karakterinin ve erdemlerinin, eylemlerin doğruluğunu değerlendirmedeki rolünü vurgulayan ahlaki bir teoridir. Erdem etiğinin temel özellikleri: Erdemli kişi: Bir eylemin doğru olup olmadığını, aynı koşullar altındaki erdemli bir kişinin ne yapacağına göre belirler. Erdemler: Bir insanda olumlu olarak değer verilen karakter özellikleridir. Eylem rehberliği: Erdem etiği, eylem rehberliği sunmaz ve diğer ahlaki teorilere göre özel bir avantajı olmadığı belirtilir. Erdem etiği, teleolojik karakterli ahlak anlayışlarından biridir; ahlaklıkta insan ve toplumun erdemi ve mutluluğu nihai amaç olarak görülür. Erdem etiği, ilk defa Homeros’un yazılarında geçmiştir.