Santral ve periferik vertigonun ayırt edilmesi için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Baş dönmesi şiddeti: Periferik vertigo genellikle daha şiddetli baş dönmesine neden olurken, santral vertigo daha az şiddetli ancak daha uzun süreli olabilir. Nistagmus özellikleri: Periferik vertigoda nistagmus rotatuar ve horizontaldir, santral vertigoda ise nistagmus vertikal olabilir. Bulantı, kusma ve terleme: Bu belirtiler periferik vertigoda sık görülürken, santral vertigoda daha nadirdir. İşitme kaybı ve kulak çınlaması: Periferik vertigoda işitme kaybı ve kulak çınlaması olabilir, santral vertigoda ise bu belirtiler genellikle görülmez. Nörolojik belirtiler: Santral vertigoda çift görme, konuşma ve yutma zorluğu, kol veya bacaklarda uyuşma ya da güçsüzlük gibi nörolojik belirtiler görülebilir. Tanı için kullanılan bazı testler: Romberg testi: Dengesizlik, merkezi sinir sistemi sorunlarına işaret edebilir. Dix-Hallpike testi: Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo (BPPV) teşhisi için kullanılır. Baş dürtü testi: İç kulak denge sisteminin nasıl çalıştığını kontrol eder. Vestibüler testler: Göz hareketleri, baş ve vücut hareketleri sırasında incelenir. Vertigo teşhisi ve tedavisi için bir uzmana danışılması önerilir.