TürkKültürü

"Sev seni seveni hak ile yeksan ise, sevme seni sevmeyeni Mısır'a sultan ise" atasözü, Kırşehirli ünlü politikacı Osman Bölükbaşı'na atfedilmektedir. Ayrıca, bu sözün Şevket Güner tarafından da dile getirildiği bilinmektedir.

Ötüken kelimesi, farklı anlamlara gelebilir: Yer adı. Erkek veya kız ismi. Ayrıca, "Ötüken" adının, Türkçe'de "dua, rica, talep" anlamlarına gelen "ötü" kelimesiyle ve "şehir" anlamına gelen "ken" ekiyle ilişkili olduğu düşünülmektedir. Ötüken, günümüzde Moğolistan ve Rusya'nın arasında, Orhun Nehri'nin çevresinde yer almaktadır.

Orta Asya Türk kadını, toplumda önemli bir yere sahipti ve birçok alanda aktif rol üstlenirdi. Bazı özellikleri: Toplumsal ve siyasi yaşam: Kadın, avda, ziyafetlerde, savaşta ve siyasi-sosyal alanda aktifti. Savaşçılık: Ata biner, ok atar, silah kullanır ve güreşirdi. Ekonomik özgürlük: Kendi mallarını yönetir, ticaret kervanlarına hükmeder ve el sanatlarında eserlerdi ortaya koyardı. Aile içi roller: Ev işleri yapar, çocuk terbiye eder, çadır kurar, çorap örer, nakış yapar ve elbise dikerdi. Miras ve mülkiyet: Kadının miras ve mülkiyet hakkı vardı. Atasözleri: "Birinci zenginlik sağlık, ikinci zenginlik iyi bir kadındır" gibi atasözleri ile kadına verilen önem vurgulanırdı. Hukuki haklar: Boşanma hakkına sahipti ve eşi tarafından boşanabilirdi. Orta Asya Türk toplumlarında kadına verilen önem, destanlarda da yer alırdı; örneğin, "Yaratılış Destanı"nda tanrıya insanları yaratma ilhamını veren kişi bir kadındır.

Türk Kültürü Dergisi, 1962 yılından bu yana Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü tarafından yayımlanmaktadır. 2022 yılı itibarıyla derginin sahibi, Prof. Dr. Ahmet Bican ERCİLASUN'dur. Editör ise Prof. Dr. Ferruh AĞCA'dır.

Düzgün Baba'nın kerameti, kışın zemherisinde hayvanlarını sürekli tok ve besili tutabilmesidir. İnanışa göre, Şah Haydar olarak da bilinen Düzgün Baba, hayvanlarını otlatırken elindeki asa ile kuru dallara dokunduğunda dallar hemen yeşerir ve keçiler bu filizlerle beslenirdi. Bir gün, babası Seyyid Mahmud-i Hayrani, oğlunun hayvanlara ne yedirdiğini merak edip onu izlemeye karar verir. Babasının adını anması, Şah Haydar'ı utandırır ve mahcubiyetinden Düzgün Baba Dağı denilen tepeye kaçar.

Ayaz Ata'nın başlığı, Türk ve Altay mitolojilerinde "soğuk tanrısı" olarak bilinir. Ayrıca, Ayaz Han veya Ak Ayaz olarak da anılır.

"Davul tozu" ifadesinin hikayesi, "davul tozu, minare gölgesi" deyimiyle ilişkilidir. Bu deyimin hikayesi şu şekildedir: Bir köyde, davul çalarak insanları eğlendiren bir davulcu yaşarmış. Aradan zaman geçmiş ve köylüler köy meydanına bir minare inşa etmeye karar vermişler. Bu hikayeden yola çıkarak, "davul tozu, minare gölgesi" deyimi, bir şeyin görünüşte önemsiz bir parçasının aslında o şeyin varlığının veya öneminin kanıtı olduğunu ifade etmek için kullanılır hale gelmiştir. Ayrıca, "davul tozu" terimi, halk arasında bir argo veya esprili bir şekilde, belirli bir olayın, durumun veya kişilerin yaratacağı karmaşa ve gürültü anlamında da kullanılmaktadır.

Anne ve at farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşır: 1. Anne: Genel olarak annelik ve koruma kavramlarını temsil eder. 2. At: Türk kültüründe güç, asalet, özgürlük ve bağımsızlık gibi değerleri simgeler.

Boğa kafası farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir: Kahve falında boğa kafası. Sümerlerden itibaren Mezopotamya toplumlarında. Genel olarak. Fal yorumlarının bilimsel bir temeli olmadığını unutmamak gerekir.

Al kadın efsanesi, Türk, Anadolu ve Altay halk inancında yer alan, lohusa dönemindeki kadınlara ve atlara musallat olduğuna inanılan bir yaratıktır. Al kadının bazı özellikleri: Genellikle çirkin, saçları dağınık, gözleri kanlı, tırnakları uzun olarak tasvir edilir. Kısrak ata biner ve bindiği atın saçını örerek onu terletene kadar koşturduğu söylenir. Lohusaların ve yeni doğmuş çocukların ciğerleriyle beslenir. Al kadından korunmak için çeşitli yöntemler kullanılır: Lohusa kadını yalnız bırakmamak. Başucuna Kur'an koymak. Yüzünü kırmızı örtüyle örtmek. Al kadın efsanesinin temeli Şamanizm'e kadar uzanır. Modern bilim, al karısı inanışının doğum sonrası depresyonuyla ilişkili olabileceğini öne sürmektedir.

"Türk tabo" ifadesi, Türkçe'de yaygın olarak kullanılan bir terim değildir ve belgelerde bu ifadeye dair bir bilgi bulunmamaktadır. Eğer farklı bir bağlamda "tabo" terimi kullanılıyorsa, daha fazla bilgi veya bağlam sağlanması gerekebilir. Eğer başka bir konuda yardımcı olabilirim veya farklı bir terim hakkında bilgi arıyorsanız, lütfen daha fazla detay verin.

Gitarın Türk kültüründe yok olmasının birkaç nedeni vardır: Tarihsel Geç Kalmışlık: Gitar, Türkiye'ye 1930'lu yıllarda girmiş ve başlangıçta klasik müzikte kendine yer edinememiştir. Kültürel Adaptasyon Eksikliği: Gitar, Türk geleneksel müziğine adapte edilirken bazı zorluklar yaşanmıştır. Örneğin, gitarın perdeleri, türkülerin formuyla uyuşmamaktadır. Eğitim ve Altyapı Eksikliği: Cumhuriyet döneminde açılan konservatuarlarda gitar bölümüne yeterince önem verilmemiş, bu da gitarın müzikal alt yapıda yer almasını geciktirmiştir. Ancak, son yıllarda Erkan Oğur'un perdesiz gitar icadı gibi çalışmalarla gitar, Türk müziğinde daha yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır.

"Yüz verdik deliye, geldi sıçtı halıya" atasözü veya deyimi, belirli bir kişiye atfedilmemiştir. Bu ifade, görgüsüz, eğitimsiz ve anlayışsız kişilere değer vermenin onları şımarttığını ve terbiyesizce davranışlarda bulunmalarına neden olduğunu anlatır.

Türkiye'nin en eski halk dansı olarak kesin bir yargıya varmak zordur, çünkü halk dansları Osmanlı İmparatorluğu'nun geniş coğrafi sınırları nedeniyle çeşitlilik göstermiş ve zenginleşmiştir. Ancak, Türkiye'deki bazı eski halk dansları şunlardır: Horon. Zeybek. Halay. Kaşık Oyunu. Ayrıca, "Dilhiroj" ve "Tanovor" gibi Özbek dans okulları da Türk halk danslarının eski örnekleri arasında sayılabilir.

Kitâb-ı Atalar, 15. yüzyıla ait bir atasözü derlemesidir. Eserin iki nüshası bulunmaktadır: 1. Süleymaniye (Fatih) Nüshası: Daha fazla atasözü içerdiği için esas alınan nüshadır. 2. Paris Nüshası: Bu nüshada, diğerinde bulunmayan "sözi" kelimesi yer alır ve bu nedenle eserin adı "Kitâb-ı Atalar [Sözi]" olarak belirlenmiştir. İçerik olarak, eserde atasözleri alfabetik sıraya dizilmiş, her atasözünün diğer kaynaklardaki yeri dipnotlarla gösterilmiştir.

Toronto'daki Türk mahallesi hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Toronto'daki Türk topluluğu hakkında bilgi bulunabilecek bazı kaynaklar şunlardır: U of T Turkish Student Association. The Federation of Canadian Turkish Associations. Turkish Culture And Folklore Society Of Canada. Council of Turkish Canadians. Toronto'nun haritası için ise aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: tr.map-of-toronto.com. maps.google.com.tr. map.toronto.ca.

Uçmağ, Türk ve Altay mitolojisinde "cennet" anlamına gelir. Bu kelime, aynı zamanda ölen kişilerin ruhlarının Tanrı'ya kavuştuğu, huzur ve mutluluk dolu bir yeri ifade eder. Uçmağ kelimesi, "uçmak" fiilinden türemiştir ve burada ruhun göğe yükselmesini ve kutsal bir âleme geçişini ifade eder. TDK'ya göre kelimenin iki anlamı vardır: 1. Cennet, behişt, cennet'ül meva, cinan. 2. Ebedi saadetin olduğu ahiret yurdu.

Fadile, bir ağa oğlu yüzünden birbirine kavuşamayan iki gencin hikayesini anlatır. Filmin konusu: İbrahim, bir çiftlikte kâhya olan Hasan’ın oğludur. Kâhya ölünce, çiftliğin sahibi Mehmet Ağa, İbrahim’i himayesine alır ve onu oğlu gibi büyütür. Ancak, ağanın oğlu Halil ile İbrahim arasında sürtüşme vardır. Mehmet Ağa, İbrahim’e sevgi gösterir ve onun, çiftliğin güzel kızlarından Fadile ile evlenmesini planlar. Halil’in geri dönmesiyle, İbrahim ve Fadile’nin mutluluğu tehlikeye girer.

"Can çıkmayınca huy çıkmaz" atasözü, Türk Dil Kurumu'na göre anonim bir sözdür, yani kimin tarafından söylendiği bilinmemektedir. Ayrıca, Abdullah Tekmen'in "Can Çıkmayınca Huy Çıkmaz Demişler" adlı bir şiiri de bu atasözünü konu alır.

Albız, Türk ve Altay halk inancında cadı veya şeytan anlamına gelir. "Abluz" kelimesi ise Tachelhit dilinde bir terim olarak geçmektedir, ancak spesifik bir anlamı veya tanımı mevcut belgelerde belirtilmemiştir.