TürkDilBilgisi

Eski Türk dili grameri, iki ana döneme ayrılır: 1. Göktürk Türkçesi: 8. yüzyıldan itibaren bilinen ilk yazılı ürünlerle başlayan ve Orhun Anıtları ile temsil edilen dönem. 2. Uygur Türkçesi: 10. yüzyıldan itibaren Uygur Türkleri tarafından Soğd yazısı ve Mani ile Buda dinlerinin kabul edilmesiyle başlayan dönem.

Harf akımı, 1 Kasım 1928 tarihinde Harf İnkılabı ile başlamıştır.

En eski Türk atasözlerinden bazıları şunlardır: 1. Emgek eginde kalmas (Sıkıntı ebediyen sırtta kalmaz). 2. Kutsuz kuyugka kirşe kum yağar (Kısmetsiz kişi kuyuya girse kum yağar). 3. Ot tese ağız köymes (Ateş demekle ağız yanmaz). 4. Erdem başı tıl (Faziletin başı dildir). 5. Ermegüğe eşik art bolur (Tembele eşik dağ geçidi olur). Bu atasözleri, Kaşgarlı Mahmut'un Divan-ı Lügati’t Türk ve Edip Ahmet Yükneki'nin Atebetü’l Hakâyık eserlerinde yer almaktadır.

Evcil hayvanı ölen kişiye "başın sağolsun" denir.

Şemsettin Sami, realist olarak kabul edilir çünkü dil ve edebiyat çalışmalarında gerçekçiliği ve sadeliği savunmuştur. Sami, Türk dilinin Arapça ve Farsça kelimelerin hakimiyetinden kurtulup milli kimliğini kazanması gerektiğini düşünmüş ve bu doğrultuda eserler vermiştir.

Şinasi, noktalama işaretlerini ilk defa "Şair Evlenmesi" adlı eserinde kullanmıştır.

Türkiye'de en çok kalın (pes) ses tonu bağırma olarak değerlendirilebilir.

Yenge yerine kullanılabilecek bazı alternatifler şunlardır: 1. Teyze: Bir kimsenin dayısının veya amcasının eşine "teyze" denir. 2. Gelin: Halk ağzında düğünde geline kılavuzluk eden kadın için "yenge" terimi kullanılır. 3. Abla: Teklifsiz konuşmada kadınlar için kullanılan bir seslenme sözü olarak "yenge" yerine "abla" kullanılabilir.

Kutadgu Bilig, Karahanlı Türkçesi olarak bilinen Hakaniye lehçesi ile yazılmıştır.

Türk Dil Bayramı, Türkçeyi geliştirmek, korumak ve araştırmak amacıyla kutlanır. Bu bayram, 1932 yılında Mustafa Kemal Atatürk'ün talimatıyla düzenlenen "Birinci Türk Dil Kurultayı"nın açılış günü olan 26 Eylül tarihinde her yıl tekrarlanır.

Yenge kelimesi, bir kimsenin kardeşinin, dayısının veya amcasının karısı anlamına gelir. Ayrıca, yakın erkek arkadaşların eşlerini ifade etmek için de kullanılır. Bunun yanı sıra, kadınlar için söylenen bir seslenme sözü veya düğünde geline kılavuzluk eden kadın anlamında da kullanılabilir.

Evet, "maarif" ve "eğitim bakanlığı" kavramları aynı şeyi ifade eder. "Maarif", Arapça kökenli bir kelime olup, Osmanlı döneminde milli eğitim için kullanılmış ve kültürel sosyal ilim manasına gelmiştir. Eğitim bakanlığı ise, Türkiye'de milli eğitim işlerinden sorumlu olan bakanlığın adıdır.

"İki Dilin Mukayesesi" (Muhakemetü'l-Lügateyn) adlı eser, Ali Şir Nevâî tarafından yazılmıştır.

Eski Oğuz Türkçesinde söz başı k sesi, g sesine dönüşmüştür.

"Abla" kelimesi, "bir kimsenin kendisinden büyük olan kız kardeşine" denir.

"Kaytan bıyık kürekçi" ifadesi, ince ve uzun bıyıklı kürekçi anlamına gelebilir. "Kaytan bıyık" deyimi, ince ve uzunca bıyıklı kişileri tanımlamak için kullanılır.

Kelin ve qaynota arasındaki fark, aile içindeki rol ve statülerinden kaynaklanır: - Kelin, bir erkeğin eşiyle olan ilişkisinde kullanılan terimdir ve genellikle yeni gelin anlamına gelir. - Qaynota ise, gelinin kocasının annesi anlamına gelir ve geline karşı mahram (yasak olmayan) olarak kabul edilir.

"Haraca bağlamak" deyimi, bir kimseyi veya bir yeri belli zamanlarda kendisine belli miktarda para vermeye zorlamak anlamına gelir.

Yılan yakalayan kişiye "yılan kovboyu" denir.

Divan-ı Hikmet, Karahanlı Türkçesinin Hakaniye lehçesiyle yazılmıştır.