ToprakTürleri

Şeker kamışı, kum, çim ve toprak bloklarına ekilir.

Selin getirdiği kumlu toprak mil olarak adlandırılır.

Pancar, iyi drenajlı ve organik madde bakımından zengin topraklarda en iyi şekilde yetişir. Ayrıca, pH değeri 6-7 arasında olan killi veya tınlı topraklar pancar için idealdir.

Tuzlu topraklarda yetişebilen bazı bitkiler şunlardır: 1. Hurma, zeytin ve badem gibi meyve ağaçları. 2. Kuşkonmaz, ıspanak, pancar, turp ve şalgam gibi sebzeler. 3. Tuz otu (Salicornia europaea), soda otu (Salsola kali) ve tuz çalısı (Atriplex spp.) gibi otsu bitkiler. 4. Devedikeni (Cirsium arvense) ve kekik (Thymus vulgaris). 5. Tamarisk (Tamarix spp.) ve iğde (Elaeagnus angustifolia) gibi çalı türleri. Ayrıca, soya fasulyesi ve mısır gibi bazı tarla bitkileri de tuzlu topraklara dayanıklıdır.

Marn toprakları genellikle sığ göllerde ve bataklıklarda bulunur.

Torf toprak, her bitkiye iyi gelmez, çünkü bazı bitkilerin farklı toprak türlerine ihtiyacı vardır. Torf toprağın avantajları: - Yüksek su tutma kapasitesi sayesinde bitkilerin suya olan ihtiyacını karşılar. - Doğal olarak zengin besin deposu olup, pH seviyesini dengelemeye yardımcı olur. - İyi hava sirkülasyonu sağlar ve kök çürümelerini önler. Dezavantajları: - Asidik pH seviyesine sahiptir, bu da bazı bitkiler için uygun olmayabilir. - Sürdürülebilir bir kaynak değildir ve yüksek maliyetlidir. Bitki yetiştiriciliğinde en uygun toprak seçeneğini belirlemek için bitki türü, yetiştirme koşulları ve bütçe gibi faktörler dikkate alınmalıdır.

Yavşan otu, kireçli ve killi topraklarda, seyrek ağaçlık alanlarda, yol kenarlarında ve çimenliklerde yetişir. Türkiye'de ise İç Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde bulunur.

Safran, kumlu, gevşek, taşsız ve iyi drenajlı topraklarda yetişir. Safran bitkisinin taban suyu yüksek olan toprakları sevmediği unutulmamalıdır.

Lös toprak, kurak ve yarı kurak iklimlerde görülür.

Fasulye çimlendirme için iyi drene edilmiş, kumlu-tınlı ve hafif asit toprakları tercih edilmelidir. Ayrıca, toprağın pH seviyesinin 5,2'nin altında olmaması gerekir, aksi takdirde bitkide sararma, bodurluk, yapraklarda kıvrılma ve buruşma görülebilir.

Tünel girişleri, yumuşak toprak olarak adlandırılan gevşek toprak, bitkisel toprak, kum ve silt gibi zeminlerde olabilir.

İç kesimlerde kahverengi bozkır toprakları, İç Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde görülür.

Çınar toprağı asidik değildir. Genellikle tınlı, killi veya kumlu gibi nötr veya hafif alkali toprak türleri olarak sınıflandırılır.

Elma dikmek için en uygun yerler, soğuk-ılıman iklim bölgelerine sahip alanlardır. Ayrıca, elma ağaçları için güneşli bir konum ve humuslu, mineralli, iyi drenajlı topraklar tercih edilmelidir.

Turnop bitkisi, genellikle Akdeniz ve Orta Doğu bölgelerinde yetişir. Ayrıca, turnop bitkisi kumlu topraklarda ve sıcak-kuru iklimlerde iyi gelişir, bu nedenle yol kenarlarında ve tarlalarda da doğal olarak yetişebilir.

Zeytin ağacı kumlu, hafif killi ve mineral açısından zengin toprakları sever. Hazır Akdeniz bitki toprakları da zeytin ağacı yetiştirmek için kullanılabilir.

Kumlu toprakta yetişen bazı bitkiler şunlardır: Sebze bitkileri: havuç, turp, soğan, marul, ıspanak, lahana, buğday, arpa. Meyve ağaçları: zeytin, üzüm, badem, çilek, kavun, karpuz. Peyzaj bitkileri: lavanta, biberiye, kekik. Kumlu toprak, kuraklığa dayanıklı ve derin kök sistemine sahip bitkiler için uygundur.

Tınlı ve killi topraklar, buğday için en iyi toprak türleri arasında yer alır. Bu topraklar, nem tutma ve drenaj özellikleri sayesinde buğday yetiştiriciliğinde avantaj sağlar. Diğer uygun toprak türleri şunlardır: - Alüvyonlu topraklar: Yüksek verimlilikleriyle bilinir ve buğday için uygundur. - Turba topraklar: Organik madde açısından zengin olup, buğdayın sağlıklı büyümesini destekler. - Siltli topraklar: İyi drenaj ve su tutma kapasitesine sahiptir. Buğday yetiştiriciliğinde toprak pH'ının 5,5 ile 7,5 arasında olması idealdir.

Tırmık, hafif ve orta sertlikteki topraklarda daha çok kullanılır. Ayrıca, taşsız topraklarda da tercih edilen bir toprak işleme aletidir.

Evet, regosol topraklar oldukça verimlidir. Bu topraklar, volkanik materyalin ayrışması sonucu oluşan kumlu topraklardır ve yüksek organik madde içeriği ile su tutma yeteneğine sahiptirler.