Türkiye'nin kalkınma politikaları, tarih boyunca çeşitli dönemlerde farklı dönüşümler geçirmiştir. Başlıca kalkınma politikaları şunlardır: Planlı Kalkınma: 1960 yılından itibaren beş yıllık kalkınma planları hazırlanmakta ve ülkenin farklı bölgelerinin ekonomik olarak kalkındırılması hedeflenmektedir. Bölgesel Kalkınma Projeleri: Doğu Marmara, Çukurova, Antalya, Zonguldak, Güneydoğu Anadolu (GAP), Doğu Anadolu, Doğu Karadeniz ve Yeşilırmak Havzası gibi bölgelerde kalkınma projeleri uygulanmıştır. Kalkınmada Öncelikli Yöreler: Doğu ve Güneydoğu bölgelerindeki iller gibi sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyinin düşük olduğu yerler, teşviklerle kalkınmaya öncelik verilen bölgeler olarak kabul edilmiştir. AB ile Bütünleşme: Türkiye, AB bölgesel politikalarına uyum sağlamak amacıyla yeni bir bölgesel kalkınma yaklaşımı geliştirmektedir. Ulusal Kalkınma Stratejileri: 2024-2028 Bölgesel Gelişme Ulusal Stratejisi ile bölgelerin küresel ekonomik entegrasyonu, rekabet edebilirliğinin artırılması ve bölgeler arası ekonomik ve sosyal yakınsamanın sağlanması hedeflenmektedir. Ayrıca, kamu-özel sektör işbirliği, eğitim ve altyapı yatırımlarına yönelik çalışmalar da yürütülmektedir.