Sözdizimi

"Yolcular güneş batacağı yere iyice yaklaşınca uygun bir yerde durdular" cümlesinin öge dizilişi şu şekildedir: Yüklem: durdular Özne: yolcular Zarf Tümleci: güneş batacağı yere iyice yaklaşınca Yer Tamlayıcısı: uygun bir yerde Bu cümle, kurallı (düz) cümle yapısına sahiptir; çünkü özne başta, tümleçler ortada, yüklem ise sonda yer almaktadır.

"Gelmesin mi" ifadesi soru cümlesi olarak kullanılır. Soru cümleleri, soru eki (mi) ile oluşturulabilir.

"Sen İngilizce konuşabiliyor musun?" ifadesi İngilizce'de "Do you speak English?" şeklinde sorulur.

Sözdizimsel analiz, sözcüklerin birleşmesi ile oluşan cümlelerin yapılandırılması veya çözümlenmesi işlemidir. Sözdizimsel analizin amaçları: Simgeleştirme. Etiketleme. Kökten türetme ve lemmatizasyon. Sözdizimsel analiz, cümlenin yapısal tanımını oluşturabilmek için morfolojik analizin sonuçlarını kullanır. Sözdizimsel analiz, doğal dil işleme (NLP) tekniklerinden biridir.

"Ortak bir sıfat-fiil ya da isim-fiille kurulmuş bazı gruplarda sıfat-fiil ya da isim-fiil tekrar edilmez" ilkesi, dilbilimsel açıdan kısaltma grupları kavramı ile ilişkilidir. Bu gruplar, kelime grupları ve cümlelerin kısalmasıyla oluşan ve genellikle isim-fiil, sıfat-fiil veya zarf-fiil gruplarının kısalmış ve kalıplaşmış şekilleridir. Örnekler: - İsim-fiil grubu: "Saatlerce başları eğik (olarak) oturdular". - Sıfat-fiil grubu: "Onun fikrine müracaat (etmek) her zaman yaptığım işlerden biridir". Bu tür gruplarda, sıfat-fiil veya isim-fiil tekrar edilmez çünkü bu kelimeler, grubun diğer unsurlarıyla anlam bütünlüğü sağlar ve genellikle bir kez ifade edilir.

Mi soru ekinden sonra gelen ekler bitişik yazılır. Örnekler: verecek misin; okuyor muyuz; çocuk muyum; gelecek miydi.

Tamlayan eki, bir varlığın kime ait olduğunu bildiren ektir. Türkiye Türkçesinde tamlayan ekleri şunlardır: Ünsüzle biten ad kök ve gövdelerine {+In} şeklinde: "-ın, -in, -un, -ün"; Ünlüyle bitenlerden sonra {+nIn} şeklinde: "-nın, -nin, -nun, -nün". Sadece "ben" ve "biz" zamirlerine eklendiğinde -im şekline dönüşür: "benim"; "bizim". Tamlayan eki, belirtili isim tamlamalarında kullanılır. Örnekler: "Kitabın kapağını çok beğendim". "Fabrikanın müdürü işçilerce çok seviliyor". "Öğretmen, benim şiirimi çok beğendi".

"Where is" ve "where are" arasındaki fark, öznenin sayısına bağlıdır. "Where is", tek bir öğe veya kişi için kullanılır. "Where are", birden fazla öğe veya kişi için kullanılır. Ayrıca, bazı durumlarda "is" yerine "are" kullanımı, özellikle "there's" veya "it's" gibi ifadelerde, günlük konuşmada kabul edilebilir.

Python kodlarında girinti yapılmasının birkaç nedeni vardır: Okunabilirlik. Kodun mantıksal yapısı. Tutarlılık. Sadelik.

Değil mi ifadesi, cümle sonunda kullanılır ve ayrı yazılır. Örnek cümleler: Yarın bize geleceksin, değil mi? Bu yıl hava çok güzel, değil mi? Bu kitap çok ilginç, değil mi? Yanlış kullanım: Yarın bize geleceksin dimi Değilmi Dimi

Şaşırma cümlesi, beklenmedik bir durum karşısında ne yapacağını bilememek, hayret etmek anlamı taşıyan cümlelerdir. Örnekler: "Ne, roman yarışmasına mı katıldın!"; "Böyle ansızın gideceğini hiç düşünmemiştim"; "Sınav sonucunu çok yüksek beklerken düşük gelmesin mi!"; "Ne yani bu poşetleri biz mi taşıyacağız!"; "Bu yaşına kadar bunları bilmeden nasıl geldin!".

Etken çatılı fiil bulmak için şu adımlar izlenebilir: 1. Cümledeki yüklem belirlenir. 2. Yüklemdeki işe kimin yaptığı sorulur. 3. Eğer bu soruya cevap alınabiliyorsa, cümle etken çatılıdır. Etken çatılı fiillere bazı örnekler şunlardır: "Babam her gün kitap okuyor" cümlesinde "okuma" eylemini yapan bir özne (baba) vardır. "Bu kitabı dün aldım" cümlesinde "alma" eylemini gerçekleştiren bir özne vardır. "Bahar gelince ağaçlar güzelleşti" cümlesinde "güzelleşen" ağaçlar özne görevini üstlenmiştir. Ayrıca, tüm fiiller kök hâlindeyken etkendir.

Be fiili, İngilizce'de "olmak" anlamına gelir ve cümledeki öznenin durumunu veya kimliğini belirtmek için kullanılır. Kullanım şekilleri: Am, is, are: Present Simple ve Present Continuous Tense'lerde kullanılır. Am: "I" öznesi ile kullanılır. Is: "He, she, it" özneleri ile kullanılır. Are: "You, we, they" özneleri ile kullanılır. Was, were: Past Simple ve Past Continuous Tense'lerde kullanılır. Was: "I, he, she, it" için kullanılır. Were: "You, we, they" için kullanılır. Been: Continuous yapılarda yardımcı fiil olarak kullanılır. Being: Gerund (fiil+ing) olarak kullanılır. Infinitive: Modal fiillerden sonra kullanılır. Örnekler: Olumlu cümle: I am a lawyer (Ben bir avukatım). Olumsuz cümle: I am not tired (Ben yorgun değilim). Soru cümlesi: Is he a doctor? (O bir doktor mu?).

-dır ekinin temel görevi, ad ve ad soylu kelimeleri yargı bildiren birer yükleme dönüştürmektir. Ayrıca, -dır eki şu anlamlar da katabilir: Kesinlik. İhtimal. Pekiştirme. -dır eki, fiil çekimlerinde de görev alabilir ve bu çekimlerin temel unsurlarından biri olabilir. Ek, sadece üçüncü tekil şahıs için kullanılmakla başlamış, zamanla diğer kişiler için de türetilmiştir.

Emsile-i muhtelife olarak bilinen 24 kalıp, Arapça gramerinin temelini oluşturur. Bazı örnekler: Fiil kalıpları: نَصَرَ (nesara) - yardım etti; كَتَبَ (ketebe) - yazdı. İsim kalıpları: مَنْصُورٌ (mensuur) - yardım edilen; كاَتِبٌ (katib) - yazan. Bu kalıplar, "Emsile" kitabında yer alır ve bu kitap, Kur'an-ı Kerim Arapçası öğreniminde yüzyıllardır ilk ders kitabı olarak kullanılmaktadır.

İngilizce'de şart cümlesi (if clause) oluşturmak için genellikle "if" kelimesi ile başlayan bir yan cümle ve bu yan cümlenin sonucunda oluşan bir ana cümle kullanılır. Örnek: If water reaches 100 degrees, it starts to boil. If you help me repair this computer, I will give you some money. Cümle türleri: Type 0: Bilimsel gerçekler veya her zaman doğru olan durumlar için kullanılır. Type 1: Gerçekleşmesi mümkün olan durumları ifade eder. Type 2: Gerçekleşmesi düşük olasılıklı veya imkânsız, genellikle hayali durumları anlatır. Type 3: Geçmişte gerçekleşmemiş olaylar için kullanılır. Cümle yapısı: If + Present Simple, Present Simple. If + Present Simple, Future Tense veya modal + infinitive. If + Past Simple, would + infinitive. If + Past Perfect, would have + V3. Daha fazla bilgi ve örnek cümleler için aşağıdaki kaynaklara başvurulabilir: novakid.com.tr; Preply.com; Online Kids Academy.

Mefulün çeşitleri şunlardır: 1. Mefulün bih: Failin yaptığı işten doğrudan etkilenen ögedir. 2. Mefulün mutlak: Fiil cümlesinin fiilinin mastarı olarak gelir ve tekit, çeşit veya sayı bildirmek için kullanılır. 3. Mefulün lieclih: Fiilin oluş sebebini bildirir, "niçin" sorusuna cevap verir. 4. Mefulün fih: Yer ve zaman bildirir, "nerede" ve "ne zaman" sorularına cevap verir. 5. Mefulün meah: Beraberlik bildirir, failin mefulle birlikte hareket ettiğini gösterir.

Almanca'da "Adınız ne?" veya "Adınız nedir?" anlamına gelen ifadeler şunlardır: Wie heißen Sie?. Wie ist Ihr Name?. Wie ist dein Name?. Örnek bir diyalog: - A: Guten Tag! Wie ist dein Name? (Günaydın! Adın nedir?). - B: Mein Name ist Mehmet. (Benim adım Mehmet).

Zarfu'l-müstekar, Arapça cümlelerde dört farklı durumda kullanılır: 1. Mübtedaya haber olarak: Örnek: "زَيْدٌ فِي الدَّارِ" (Zeyd, evdedir). 2. Mevsufa sıfat olarak: Örnek: "مَرَدْتُ بِزَيْدٍ فِى الدَّرِ" (Ben, Zeyd'e evde uğradım). 3. İsmi mevsule sıla olarak: Örnek: "حَضَرَ مَنْ عِنْدَهُ الخَبَرُ الْيَقِينُ" (Yanında doğru haber olan kimse geldi). 4. Zilhale hal olarak: Örnek: "رَايْتُ زَيْدًا فِي السُّوقِ" (Zeydi pazarda gördüm). Zarfu'l-müstekar, efali ammeden mahzuf bir fiile veya isme müteallik olduğunda kullanılır.

Relative clauses (ilgi cümlecikleri), aşağıdaki durumlarda kullanılır: Cümleye ekstra bilgi katmak. İki cümleyi birleştirmek. Betimleme yapmak. Relative clauses, kendi içinde restrictive (defining) ve non-restrictive (non-defining) olarak ikiye ayrılır.